بی توجهی میراث فرهنگی و مدیریت شهری به یخچال کن

ایسنا/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده، بی توجهی میراث فرهنگی و مدیریت شهری به یخچال کن مشاهده می شود.

داستان چیست؟

یخچال قدیمی و بزرگ کن را از همان ورودی های منطقه پنج تهران می توان دید و تنها نشانی این روزهایش زمینی برهوت با دیواری ضخیم و نیمه تخریب شده که برای دادن نشانی بیشتر برایش حالا باید به باقی مانده های طاقهای ضربی و جای خالی چیزی شبیه به آب انبار اشاره کرد.

زمین یخچال باقی مانده از منبع آب کنی های قدیم حالا نه تنها به محل آوار زباله های منطقه تبدیل شده، بلکه رد تایرهای ماشینی سنگین و شبیه به بیلهای مکانیکی کوچک روی سطح زمین، بی توجهی میراث فرهنگی و مدیریت شهری در این محوطه را بیشتر نشان می دهد.

حالا با آشکار شدن سازه ای لاشه چین در ضلع شمالی زمین بایر یخچال، باید به ضرورت حفاظت از یخچال قدیمی کن بیشتر توجه داشت، اما اگر میراث فرهنگی بشنود و ببیند. سازه ای که امروز نه سقف دارد و نه نشان خاصی به جز دیواره هایی با نشانه ای ضربی و سنگهای لاشه چینی که بناهای قدیمی مانند وردیج و واریش در نزدیکی همین کن، نمونه هایش را زیاد بچشم دیده، اما امروز کمتر نشانی از آنها باقی مانده است.

اما کارگاه چوب بری در ضلع شمالی یخچال را باید نزدیکترین سازه فعال در همسایگی یخچال دانست که به نظر می رسد به همین واسطه در طول سالهای گذشته تعرض هایی نیز به این بنا اتفاق افتاده است.

ضلع جنوبی یخچال را بن بستی باریک و خاکی گرفته و ضلع غربی به خیابان می رسد، اما ضلع شرقی به دیواره ای قطور و پهن می رسد و خانه های پشت دیواره. منطقه ای که هنوز چند نشانه مانند خانه ها و محله های قدیمی اش را حفظ کرده از محله سرآسیاب گرفته تا بناهای قدیمی مانند حمام قاجاری کن، خانه آیت الله مهدوی کنی، چند امامزاده و درختان قطور و قدیمی و پل قاجاریش که نای سرپا ماندن ندارد.

محمد عزیز، پیرمرد کن قدیم که زمان استراحت را معمولا در میدانگاهی کوچک کن می گذراند، آب برداشتن از یخچال قدیمی و زیر خاک پنهان شده کن را شبیه خاطره ای زنده تعریف می کند، انگار هنوز و هر روز از یخچالی که آواری بیشتر از آن باقی نمانده آب برمی دارد. از برداشتن تکه های یخ از داخل فضای یخچال در ماه رمضان تا تامین کردن آب خنک تابستان برای همه مردم منطقه ای که روزی فقط 1500 نفر سکنه داشت.

حالا یخچال کن نه نفسی دارد و نه توانی برای سرپا ماندن. این را نه فقط دیواره های خشتی نصفه و نیمه اش که باقی مانده های بنایش که حالا راه جدیدی برای حفظ نام شاید بزرگترین یخچال تهران را به دوش می کشند، ثابت می کنند، اگر میراث فرهنگی و مدیریت شهری راه یخچال کن را پیدا کنند.