هنرمند موسیقی همشهری هایش را به احیای خانه های قدیمی تشویق کرد

خبرگزاری مهر/ براساس آخرین خبرهای واصله، هنرمند موسیقی همشهری هایش را به احیای خانه های قدیمی تشویق کرد.

داستان چیست؟

هر یک از استانهای کشور جاذبه موسیقایی منحصر بفرد خود را دارند موسیقی کردی، لری، بختیاری و … جز موسیقی سنتی و نواحی هستند که هنرمندان زیادی دارد در این میان برخی از هنرمندان پیشکسوت که نوعی خاص و سنتی را از آواز و یا موسیقی گذشته در سینه خود دارند، وقتی می نوازند یا می خوانند عجیب به دل می نشیند. خیلی از این افراد شناخته شده نیستند و خیلی های دیگر کشف شده اند. در این میان برخی از این پیشکسوتان به دلیل هنر ذاتی شأن بعنوان هنرمند و گنجینه زنده بشری و یا حمال میراثی معنوی توسط وزارت میراث فرهنگی عنوان ملی گرفته اند هر چند که این عنوان یکی از کوچکترین عناوینی است که می توان به این افراد داد اما آنچه که این عنوان را می توانست با ارزش کند مستندسازی هنر این هنرمندان و یا توجه بیشتر به آنها بود.

با این وجود اما هنرمندی مثل محمدرضا اسحاقی با وجود اینکه این عنوان را کسب کرده اما همچنان در میان موسیقیدانان ایرانی و خارجی شناخته شده است چه عنوان حامل میراث معنوی را داشته باشد چه نداشته باشد.

محمدرضا اسحاقی گرجی یکی از بازماندگان موسیقی نواحی در استان مازندران است. افراد او و هنر خنیاگری اش را با مجموعه تلویزیونی پایتخت و همکاری اش با آریا عظیمی نژاد شناختند. قبل از آن هم مازنی ها به خصوص اهالی گرجی محله در شهرستان بهشهر او و فرزندانش را به خوبی می شناختند.

استاد اسحاقی از ده سال پیش با پیشرفت تخریب خانه های قدیمی و ساخت بناهای جدید به جای آنها درصدد برآمد تا خانه ای به سبک خانه های قدیمی مازندران بسازد که شاید بتوان گفت شبیه به خانه های دوره قاجار می شود. از همان چند سال پیش اسحاقی توانست در و پنجره های قدیمی را پیدا کند مردم هم به او کمک کردند و هر کسی چوبی یا پنجره ای به او داد تا این خانه را بسازد. صفر تا صد ساخت خانه کار دست خودش است حالا این بنا هم مطبخ دارد هم طویله و حمام سنتی.

او 73 ساله است و می خواهد که این بنا را نه تنها به عنوان معرف بناهای قدیمی مازندران به نسل جدید معرفی کند بلکه طبقه زیرزمین آن را با چیدن وسایل موزه ای از جمله وسایل قدیمی که خودش دارد و انواع سازها به یک موزه تبدیل خواهد کرد و طبقه اول را محلی برای اجرای افراد و طبقه بالا را نیز کارگاهی برای اهالی هنر و موسیقی.

استاد اسحاقی توضیح داد: چنین خانه هایی متعلق به خوانین مازندران بوده است یعنی هر کسی نمی توانسته چنین خانه ای داشته باشد. وقتی تصمیم گرفتم چوب های قدیمی را جمع کنم که داشت نسل چوبهای خوب منقرض می شد از این چوبها برای ذغال استفاده می کردند و یا دسته بیل. از 9 سال پیش این چوبهای مقاوم را جمع آوری کردم و خانه را ساختم. الان هم بقیه به این فکر افتاده اند که خانه های قدیمی و پدری را مرمت کنند. من می خواهم این بنا محلی برای تمرین گروههای موسیقی شود چون در شهر جاگیاهی برای تمرین موسیقی نسل جوان نداریم. یک سن متحرک نیز خواهم گذاشت تا جوانان بتوانند اینجا تئاتر تمرین کنند یک بار هم انجام شد.

وی گفت: میراث فرهنگی قول داد که کمک می کند تا شیشه های این خانه را نصب کند اما هنوز انجام نداده است ما هم امیدی به میراث فرهنگی نداریم. من حتی کاشی ماندگاری که زده بودند را از سردر خانه برداشتم من به دنبال این حرف ها نیستم. تصمیم دارم تا مطبخ و طویله و حمام سنتی این خانه را نیز تکمیل کنم.

استاد اسحاقی درباره جمع آوری نواها و آوازهای او گفت: یک زمانی دانشگاه علمی و کاربردی آمل می خواست کارهایی انجام دهد اما بودجه نداشت. گفتند که منظومه های بلند قابل تصویرسازی نیستند یا طولانی است و بودجه می خواهد. حوزه هنری هم اعلام کرد که کارهایت را به صورت کتاب منتشر می کنیم ولی رفتند و دیگر پیدایشان نشد. من قبلاً این حرفها را باور می کردم الان نه. دغدغه من نسل جوان است. دیگر در نسل جوان حوصله ای نیست که بخواهد ده هزار بیت شعر را حفظ کند چون دغدغه و مشکلات زندگی زیاد است. اگر حرکتی انجام شود و آنها پشتیبانی شوند سراغ موسیقی های آنچنانی و وارداتی نمی روند. برخی از افراد هم علاقمند هستند و آنهایی که موسیقی اصیل را می فهمند تعدادشان کم نیست.

اسحاقی روز 9 اسفند 1396 توسط سازمان میراث فرهنگی بعنوان گنجینه زنده بشری در فهرست آثار ملی کشور ثبت شد، اما سه سال بعد وزارت میراث فرهنگی این ثبت را به استاندار مازندران ابلاغ کرد. او در این باره هم گفت: به حال ما که فرقی نکرد. باید می گفتند که حالا چطور می توانی چهار تا شاگرد تعلیم دهی. شاگرد من اگر ببیند که موسیقی ما پشتیبانی نمی شود، چرا باید به سمت موسیقی اصیل برود. یک ارگ به دستش می گیرد و می رود در عروسی ها می خواند. نسل جوان روزگار ما را می بیند و دلزده می شود. من الان ساز می فروشم و از این راه درآمد دارم. راهی که رفته و نمی توانم برگردم، چون برایش زحمت کشیدم.