چند پیشنهاد ساده و عملی برای بهبود وضعیت صنایع دستی

ایسنا/ براساس آخرین اخبار واصله، چند پیشنهاد ساده و عملی برای بهبود وضعیت صنایع دستی مطرح شد.

داستان چیست؟

حجت الله مرادخانی، پژوهشگر صنایع خلاق و مدرس دانشگاه درباره وضعیت بازار فروش صنایع دستی در روزهای کرونایی و مشکلات معیشیتی که برای هنرمندان و صنعتگران این رشته به همراه داشته، اظهار کرد: با در نظر گرفتن این نکته که فروش صنایع دستی، خرده فروشی محسوب می شود و بدنه اصلی این خرده فروشی ها غالبا نمایشگاه های موقت یا دائمی بوده است، با افزایش شیوع ویروس کرونا در کشور تمام این فرصتها به یک باره از بین رفت و بازار این حوزه دچار رخوت و عملا سکون مطلق شد.

او ادامه داد: بازار صنایع دستی با همه گیری ویروس کرونا و از اواخر سال 98 دچار مشکل شد و بازار فروش را از کلان شهرها تا روستاها کاملا فلج کرد. طبیعتا در ماه های اول همه در شوک بودند و نمی دانستند باید در مقابل این پدیده نوظهور چه کاری انجام دهند؛ اما الان در ماه پنجم تابستان است و حدود هشت ماه است که جهان با کرونا دست و پنجه نرم کند؛ بنابراین باید تا الان حداقل به یک برنامه ریزی مشخص و راه کارهایی برای حل مشکل بازار و معیشت هنرمندان عرصه صنایع دستی رسیده بودیم.

مرادخانی خاطرنشان کرد: عمدتا تمام راهکارها صرفا به برگزاری جلسات محدود شده است؛ این در حالی است که معاونت صنایع دستی می توانست با بهره گیری از تجربیات جهانی راه کارهای بسیار مناسبی را در راستای بهبود وضعیت فروش صنایع دستی کشور ارائه و پیاده سازی کند. به هر حال بسیاری از غول های خرده فروشی در جهان، متناسب با شرایطی که بواسطه ویروس کرونا در جهان ایجاد شده است، تغییر موضع داده و با روشهای جدیدی با مخاطب ارتباط برقرار می کنند و محصولاتشان را به فروش می رسانند.

این پژوهشگر حوزه صنایع دستی افزود: مدیریت حوزه صنایع دستی نیز می توانست از تجربیات جهانی بهره ببرد و با همکاری شرکت های دانش بنیان در حوزه های طراحی سایت و تعریف اپلیکیشن، سامانه هایی را راه اندازی کند تا حداقل وضعیت فروش به یک تعادل نسبی برسد؛ اما متاسفانه هیچ کدام از این اتفاقات در این مدت نیفتاده و تمام برنامه ریزی ها صرفا محدود شده است به برگزاری جلسات.

مرادخانی همچنین با اشاره به وام هایی که برای جبران آسیب های وارد شده به هنرمندان و کارگاه های صنایع دستی در روزهای کرونایی در نظر گرفته شده، اظهار کرد: با توجه به افت ارزش پول ملی، افزایش فشارها و هزینه ها و بی رونقی بازار فروش صنایع دستی، داشتن یا نداشتن یک وام چند میلیونی چندان تفاوتی ایجاد نمی کند. در واقع به این مقوله می توان به عنوان یک مُسکن نگاه کرد و نه یک راه حل کاربردی.

او ادامه داد: این درحالی است که حتی این وام نیز به راحتی در اختیار هنرمندان و صنعتگران قرار نگرفته و پوست فعالان این حوزه برای گرفتن آن کنده شد. در واقع گرفتن وام آنقدر مسیر پر پیچ و خمی بوده و کار فرسایشی داشته که عده ای به طور کلی منصرف شدند.

این پژوهشگر حوزه صنایع خلاق با تاکید بر اینکه «مشکل الان صنایع دستی با وام حل نمی شود»، اجرایی شدن قانون حمایت از هنرمندان، استادکاران و فعالان صنایع دستی، استفاده از ظرفیت های شرکت های دانش بنیان، تمرکز روی رسانه های اجتماعی برای فراهم کردن بستر مناسب فروش و استفاده از تجربه های جهانی را از جمله راهکارهای حل مشکلات فعلی این حوزه برشمرد و یادآور شد: ما درباره پیشنهادهای غیرممکن و آرمانی صحبت نمی کنیم و تمام راهکارهای مطرح شده بسیار ساده و عملی هستند و امکان وقوع آنها فراهم است.

مرادخانی در ادامه با تاکید بر اینکه اجرایی شدن قانون حمایت از هنرمندان، استادکاران و فعالان صنایع دستی تاثیرات بسیاری مثبتی به دنبال دارد، در این زمینه توضیح داد: از اواخر زمستان سال 1396 و بعد از کش و قوس های فراوان، این قانون به تصویب مجلس شورای اسلامی و سپس تایید شورای نگهبان رسید. 28 بهمن ماه رئیس مجلس این قانون را به رئیس جمهوری ابلاغ کرد و 2 اسفند 96 رئیس جمهوری این قانون را در نامه ای رسمی به وزارتخانه های صنعت، معدن و تجارت و تعاون، کار و رفاه اجتماعی و همچنین سازمان وقت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ابلاغ کرد. در ماده 15 قانون گفته شد که آیین نامه اجرایی این قانون ظرف مدت 6 ماه پس از ابلاغ باید توسط سازمان میراث فرهنگی تهیه و بدست هیات وزیران برسد؛ اما متاسفانه این اتفاق تاکنون نیفتاده است.