فرهنگ کشور پرو، مهد امپراتوری و تمدن اینکا

در اینجا به معرفی فرهنگ کشوری غنی به نام پرو می پردازیم. کشوری که مهد فرهنگ های متنوع، اشکال هنری گوناگون، آشپزی منحصر به فرد، ادبیات و ... است و در آمریکای جنوبی واقع شده است. تمدن اینکاها بیشترین تاثیر را بر روی فرهنگ این کشور دارد. به طور کلی، فرهنگ پرو ترکیبی از فرهنگ های اسپانیایی و سرخ پوستی بومی است، البته می توان گفت که از فرهنگ های آسیایی، اروپایی و آفریقایی هم بهره برده اند. این کشور که دارای توپوگرافی (جمعیت شناختی) و آب و هوای متنوعی است، در غرب آن اقیانوس آرام قرار دارد. پرو دارای 3 منطقه جغرافیایی در جهت شرق است که شامل نواحی خشک کنار ساحل، بخش های کوهستانی و مرتفع در مرکز و در آخر، ناحیه خشک کوه های جنگلی می شود. هر کشوری با توجه به جهت جغرافیایی اش، دارای فرهنگ خاصی می باشد، اما پرو در آمریکای جنوبی دارای متفاوت ترین و متمایز ترین فرهنگ ها است و جنبه های مختلفی از هنر، ادبیات، سنت ها، آداب و رسوم، اعتقادات و سبک زندگی را در خود جای داده است. در مجموع، این فرهنگ ابتدا در تمدن اینکاها وجود داشته و بعدها در سنت های اسپانیایی ریشه دوانده است. با همگردی همراه باشید تا با عمده ترین جاذبه های گردشگری پرو و فرهنگ و اداب و رسوم این کشور، بیشتر آشنا شوید.

آشپزی

از آنجایی که مردم این کشور به غذا اهمیت زیادی می دهند، دارای انواع مختلفی از غذاها هستند که به طور معمول با نوشیدنی لذیذ chicha de jora سرو می شود، هرچند که نوشیدنی ملی پرو Pisco می باشد. اکثر غذاهای پرو دارای مواد غذایی همچون ذرت، گوجه فرنگی و سیب زمینی هستند و همینطور می توان به غذاهای لذیذ و سنتی پرو به نام ceviche و Lomo Saltado اشاره کرد که طرز پخت ceviche به صورت ماهی مارینه شده در آب لیمو و Lomo Saltado است که از قطعات باریک گوشت گاو سرخ شده به همراه ادویه جات، گوجه فرنگی، پیاز، سیب زمینی، برنج سفید و سبزیجات معطر مانند گشنیز و جعفری تهیه می شود. اهالی این کشور به میوه های لذیذی چون chirimoya ،lucuma و آناناس علاقه زیادی دارند.

هنر

سنت های اهالی این کشور مربوط به دوره های قبل از تمدن اینکاها می باشد و در واقع کشور پرو به عنوان مهد امپراطوری و تمدن اینکا محسوب می شود.

ادبیات

ادبیات که شامل موارد مختلفی می شود، در دوره های متفاوت وارد پرو شد. در ابتدا به صورت شفاهی از تمدن های پیش کلمبیایی ادبیات پرو تشکیل شد و بعد ها در قرن شانزدهم به کمک اسپانیایی ها، نوشتن وارد ادبیات پرو گشت و همینطور در قرن بیستم، ادبیات برای نویسندگان اوج گرفت. برای مثال، نویسندگانی چون Ciro Alegria ، Jose Maria Arguedas و Cesar Vallejo را می توان معرفی کرد. در آخر هم در نیمه دوم قرن بیستم، ماریو بارگاس یوسا (Mario Vargas Llosa) با تلاش توانست ادبیات پرویی را به جهان معرفی کند، اما امروزه بسیاری از نویسندگان پرویی در آمریکا زندگی می کنند.

موسیقی و رقص

انواع رقص ها در پرو وجود دارند که نام این رقص های سنتی و ملی Marinera است. همینطور اهالی پرو، موسیقی این کشور را که با رقص آمیخته است، هزاران سال زنده نگه داشته اند، اما موسیقی امروزی پرو ترکیبی از موسیقی سرخ پوستی و اسپانیایی است و بسیاری از آن را مدیون تمدن اینکا می باشد، البته بعضی از آن ها تحت تاثیر مسیحیان هستند و از این رقص های محلی می توان به Kashua و Huayno که از رقص های سرخ پوستی می باشند و همچنین چندین نمونه رقص جنگی از جمله Chiriguano و رقص کارناوالی اشاره کرد. رقص Kashua معمولا گروهی و رقص Huayno، دو نفری انجام می شود. به طور کلی، این رقص های محلی با شغل هایی چون کشاورزی، شکار و جنگ گره خورده اند و همه آن ها معنا پیدا می کنند. آلات موسیقی کشور پرو در گذشته با مواد متنوعی مانند پوسته صدف حلزونی، فلزات گران بها، شاخ حیوانات و حتی گِل ساخته می شدند. ساز های بادی جزو ساز های مردم پرو هستند، مانند سازهای آکارینا، waqra phuku و فلوت هایی مانند pinkillu، tarka و quena.. ساز های بادی نمادی از تاثیر سرخ پوست ها بر موسیقی پرو می باشد.

جشن ها و مراسم سنتی

از آنجایی که مردم پرو بسیار به مذهب تمایل دارند و بسیاری از این اعتقادات به عقاید سرخپوستی برگرفته از تمدن اینکاها باز می گردد، جشن ها و مراسم های سنتی بسیاری را برگزار می کنند. به طور میانگین، سالانه 3000 جشنواره در کشور برپا می شود، جشن هایی مانند Alasitaswhich که متشکل از بازار صنایع دستی، رقص و وعده های غذایی مخصوص است. همینطور جشن های کریسمس، جشن های مربوط به اعتقادات مذهبی و بومی مانند Corpus Christi و هفته ی مقدس که با مسیحیت یکی شده اند.

ماچو پیچو

ماچو پیچو نام شهری عظیم است که از مهم ترین جاذبه های گردشگری پرو محسوب می شود. اینکاها با سبک معماری خود یعنی سبک استعماری باروک که برپایه اشکال هنری موضوعات مذهبی است، آن را به بهترین نحو بنا کرده اند. دو هنرمند مهم در تاثیر گذاری و پایه ریزی هنر پرو نقش بسیار داشته اند. یکی از آن ها Fernando de Szyszlo که در طول دهه ی 1960، مروج نقاشی انتزاعی یا آبستره در پرو بوده و در مدرن شدن هنر پرو نقش به سزایی داشت و هنرمند دوم، José Sabogal که یک نقاش پرویی است و برای مدت ده سال بر هنر پرو تاثیر گذاشت و یک مدرسه ی بومی نقاشی را اداره می کرد. هنر پرویی ترکیبی از هنری است که فاتحان اسپانیایی به این کشور آورده اند و باعث تشکیل نوعی فرم هنری موسوم به Naif شده است. اقتصاد پرو نیز هنرمندان جوان را به آفرینش آثار هنری تشویق می کند. به طور کلی این کشور یکی از کشورهایی است که تنوع بی نظیر و فوق العاده ای در هنر و صنایع دستی دارد.

مردم پرو

از آنجایی که 45 درصد جمعیت پرو را بومیان و نزدیک به 37 درصد آن را دورگه ها تشکیل می دهد، این اقوام در بخش های مختلفی از کشور برای زندگی پراکنده شده اند، مثلا پنجاه درصد جمعیت در نواحی ساحلی هستند، بقیه، اکثرا در بخش های کوهستانی و کمتر از 5 درصد اهالی این کشور در مناطق جنگلی زندگی می کنند. مذاهب مختلفی مانند اسلام، هندو، بودائیسم و کاتولیک در کشور وجود دارد، اما مذهب رسمی کشور کاتولیک است و کاتولیسیزم رومی نقشی تعیین کننده در فرهنگ و تمدن پرو دارد. با این اوصاف، مذهب، یکی از ابعاد فرهنگ و یکی از عناصر متعالی جامعه پرو است و قانون اساسی این شکور بر آزادی عقیده و مذهب استوار می باشد. زبان رسمی مردم این کشور اسپانیایی بوده و زبان Quechua نیز در برخی از مناطق رواج دارد. کوزکو (Cusco) از دیگر جاذبه های گردشگری پرو و پایتخت فرهنگی این کشور است. در واقع فرهنگی که امروزه در پرو وجود دارد، آمیزه ای از فرهنگ سنتی و معاصر این کشور است. در نهایت، درست است که این کشور مدرن شده، اما همچنان به سنت های قدیمی خودش پایبند است و به آن ها افتخار می کند. اکثر مردم کشور ، تقریبا معادل با 92 درصد مردان و حدود 79 درصد زنان.