پروازهای بین المللی ایران در انحصار یک شرکت هواپیمایی خارجی

شیوع بیماری کووید 19 در جهان سبب شد تا صنعت حمل و نقل دچار رکودی بی سابقه شود، رکودی که در صنعت حمل و نقل هوایی با لغو هزاران پرواز و زمینگیری صدها فروند هواپیما در جهان، بیشتر به چشم آمده است.

براساس گزارش انجمن بین المللی حمل و نقل هوایی (یاتا) از زمان شیوع کرونا تاکنون شرکت های هواپیمایی در جهان 84 میلیارد دلار خسارت دیده اند؛ همچنین بنابر پیش بینی های اتحادیه بین المللی فرودگاه ها (ACI) فرودگاه ها در جهان نیز با کاهش بیش از 45 میلیارد دلاری درآمد ها ناشی از شیوع کرونا مواجه خواهند شد.

این رکود گریبان گیر صنعت حمل و نقل هوایی کشور ما نیز شده و بر اساس گزارش شرکت فرودگاه ها و ناوبری هوایی ایران در دو ماهه نخست سال جاری شاهد کاهش 62 درصدی نشست و برخاست پروازها، کاهش 73 درصدی اعزام و پذیرش مسافر و کاهش 75 درصدی ارسال و پذیرش بار در فرودگاه های تحت مالکیت این شرکت نسبت به مدت مشابه سال قبل بوده ایم.

توقف پرواز های شرکتهای هواپیمایی ایرانی در مسیر های بین المللی و اجرای تدابیر کشور های منطقه برای مقابله با کرونا و به دنبال آن تعطیلی فرودگاه ها و تعلیق پرواز شرکتهای هواپیمایی، فرصت را برای تنها شرکت هواپیمایی خارجی که به ایران پرواز می کند مهیا کرده تا درآمد سرشاری از بازار حمل و نقل هوایی کشورمان به دست آورد.

در حالیکه شرکت های هواپیمایی ایرانی امکان پرواز به مقاصد بین المللی خود را ندارند، این شرکت خارجی روزانه دو پرواز به تهران دارد و مسافران ایرانی را به اقصی نقاط جهان منتقل می کند و در عمل بازار پروازهای بین المللی کشورمان را به دست گرفته است.

نرخ پرواز با این شرکت نیز قابل توجه است، به طور مثال کف نرخ پرواز در مسیر تهران به مادرید با این شرکت هواپیمایی بالغ بر 10 میلیون تومان است، این نرخ در مسیر تهران به فرانکفورت به 15 میلیون تومان می رسد.

یکه تازی این شرکت هواپیمایی خارجی در پرواز های بین المللی کشورمان و ترانزیت مسافر از تهران به اقصی نقاط جهان در شرایطی است که تبدیل پایتخت کشور به قطب اول حمل و نقل بار و قطب دوم حمل و نقل مسافری در صنعت هوایی در قانون برنامه پنج ساله پنجم توسعه کشور گنجانده شده بود.

بدون تردید محدودیت های موجود در مسیر توسعه صنعت هوانوردی ایران که در راس آن ها تحریم های ظالمانه آمریکا قرار دارد، این امکان از شرکت های هواپیمایی ایرانی گرفته تا شبکه پروازی خود را گسترش دهند و به اقصی نقاط جهان پرواز کنند؛ اما نباید فراموش کرد براساس برنامه پنجساله ششم توسعه کشور و ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞ هوایی، سازمان هواپیمایی کشوری به عنوان نهاد متولی این صنعت موظف شده تا برنامه مدونی برای ترغیب سرمایه گذاری در بخش هوایی غیرنظامی، بهره گیری از ظرفیت ها و سرمایه ها و ارتقای سطح علمی و فنی صنعت هوایی کشور با رعایت اصل حمایت از صنایع داخلی دانش بنیان و انتقال فناوری پیشرفته به داخل و همچنین ایجاد اشتغال برای نیروهای تحصیل کرده تهیه کند و در آن پیش بینی و مدیریت نیازمندی های توسعه ناوگان هوایی کشور با رعایت خط مشی های مبتنی بر توسعه پایدار را انجام دهد؛ برنامه ای که تاکنون خبری از تهیه آن نیست.

انفعال سازمان هواپیمایی کشوری در انجام وظایف خود به این یک مورد ختم نشده و مسبوق به سابقه است، که از نمونه های آن می توان به سکوت در برابر عدم تحویل سوخت به هواپیما های ایرانی در کشورهای اروپایی و همچنین سکوت در برابر لغو مجوز پرواز شرکت هواپیمایی ایرانی به مقاصد اروپایی اشاره کرد.

هرچند بهبود کیفی و کمی خدمت رسانی در صنعت حمل و نقل مستلزم رقابت است و نمی توان در صنعت حمل و نقل هوایی که صنعتی جهانی است از حضور سایر شرکت ها جلوگیری کرد، اما یکه تازی یک شرکت هواپیمایی خارجی در پرواز های بین المللی ایران، علاوه بر تحمیل هزینه های سنگین به مسافران موجب وارد شدن خسارت های هنگفت به شرکت های هواپیمایی داخلی نیز می شود.