عروسی درخت بهار نارنج | آداب و رسوم شیراز

درخت بهار نارنج یکی از زیباترین درخت های موجود در ایران است که عطرش، بهشت نادیده را به یاد انسان می آورد و یادش، عطر خاطرات ناشنیده جوانی. نارنج، گل شادی های کودکانه است، دستبندی بهتر از طلای 18 عیار بر مچ دخترکی زیبا، تاج گلی بر موهای بافته نوجوانی مغرور و پر از آرزو، حرف های ناگفته میان دختری جوان و عاشق، به هنگام قرارهای عاشقانه پنهانی پای درخت، عطر آرزو و امید دسته گلی بر سر سفره عقد و دنیایی از عشق در دمنوشی از بهار نارنج برای همسری خسته. بهار نارنج، سبکی از زندگی است، خاطراتی که در هر ورق از آلبومش، داستانی نهفته. درخت بهار نارنج در جای جای فرهنگ و خاطرات بسیاری از مردم ایران شکل گرفته، مثلا در شمال کشور، مازندران و گیلان، تقریبا در هر خانه، کوچه یا حداقل محله ای، درخت نارنجی خودنمایی می کند. در شهرستان بابلسر، جشنواره ای در اردیبهشت ماه به نام "جشنواره بهار نارنج" برگزار می گردد و در فصل بهار، آیین عرق گیری از این محصول به صورت نمادین انجام می شود. جشنواره بهار نارنج به عنوان آیینی ملی به ثبت رسیده. در شهر سراسر نشاط شیراز نیز، بهار که می شود، عطر بهارنارنج در سراسر محله ها می پیچد و هوش از سر می برد. شیراز به شهر بهارنارنج معروف است. این درخت، فقط از بابت زیبایی و عطر خوشش نیست که دوست داشتنی است، خواص دمنوش بهار نارنج را همه می دانند و یا خود نارنج، مربایش، عرقش. نارنج همچون یک دوست صمیمی، همیشه انسان را همراهی می کند. یکی از آداب و رسوم شیراز، عروسی درخت بهار نارنج است. مردم این درخت را همچون جان شیرین دوست دارند و اگر روزی، مانند قبل بار ندهد، آیینی اجرا می کنند که دانستن شرح حالش جالب است. در این مراسم، یک نفر اره بر می دارد و با صدای بلند عنوان می کند که می خواهد درخت را ببرد، چون دیگر فایده ای برایش ندارد، اما چند نفر از اطرافیان پیش می آیند و واسطه می شوند و ضمانت درخت را می کنند که از سال بعد بار بدهد. شخص اره به دست هم ضمانت افراد را می پذیرد، سپس مانند یک عروسی واقعی، تور بر سر درخت می کشند، نقل و شکر پنیر پخش می کنند و به جشن و پایکوبی می پردازند به امید بار دادن درخت در سال آینده. این مراسم زیبا و شیرین در برخی شهرهای شمالی مثل رامسر هم اجرا می شود.