آرامگاه درویش فخرالدین

مقبره درویش فخرالدین مربوط به سده 9 ه.ق است و در شهر بابل منطقه موزیرج واقع شد. این اثر در تاریخ 21 فروردین 1346 با شماره 641 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این بنای تاریخی و بلند در غرب شهر بابل و در شمال جاده اصلی آمل قرار دارد. پلان این بقعه از سه بخش بدنه مدور، منطقه انتقالی هشت ضلعی و بام هشت ضلعی هرمی شکل گرفته است. تزئینات بخش گیلویی بدنه بقعه عبارت هست از تزئینات آجری برجسته و یک ردیف قرنیس سینه کفتری آجری و در میان هر دو قرنیس کاشی فیروزه ای رنگ نیم دایره کار کرده اند.

منطقه انتقالی نیز در هر ضلع دارای مربع های فرورفته مزین به کاشی است. بام هرمی شکل بنا از نوع دوپوش و پوشش داخلی بام گنبدی مدور هست. در صحن بنا صندوق چوبی منبت قرار دارد و کتیبه های آن در ضلع شرقی، جنوبی و غربی مشتمل بر آیة الکرسی و صلوات کبیر است. کتیبه جهت شمالی معرف نام متوفی، خادم و سازنده صندوق هم بدین شرح هست: عمل استاد فخرالدین بن علی بن استاد نجار آملی المعروف رازی بامتثال درویش شمس الدین ولایت رحل سلطان المحققین مفخرالفقرا الصالحین درویش فخر دین حاجی طاب ثرا و جعل الجنة مثواه بن حسن حاجی فی تاریخ سنه ثلاث و ثلاثین و ثمانمائه الهجریه النبوی الکاتب الفقرا الحقیر خادم الفقرا و الصلحا الضعیف نظام بن علی جوبکلاه الطبری.