قلعه مظفری

قلعه مظفری مربوط به اواخر دوره قاجار اوایل دوره پهلوی است و در الشتر، خیابان 24 متری، امتداد خیابان امام خمینی واقع شد. این اثر در تاریخ 10 مهر 1380 با شماره 4146 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این قلعه به وسیله یکی از خوانین محلی الشتر به نام سید مهدی خان حسنوند مشهور به امیرالعشایر بنا شده که بیانگر تمدن قوم لک است. معماری این اثر تاریخی به دوره پهلوی اول مربوط بوده و در ساخت آن از مصالحی چون آجر، چوب، خاک، گچ، سنگ و خشت خام بهره گرفته شد. معماری آن طاق ضربی است.

قلعه مظفری با مساحت کلی 750 متر مربع و مساحت هر طبقه 270 متر مربع دارای زیربنایی به ابعاد 9 در 30 متر است. در گذشته، بخشی از این بنای تاریخی به عنوان دارالحکومه و بخش دیگری از آن برای برگزاری آیین های ملی و مذهبی مورد استفاده قرار گرفت. این قلعه در دو طبقه با پلان مستطیل و به شکل جنوبی بنا شده است. این بنای تاریخی دارای چهار برج مدور در چهار گوشه بوده که در حال حاضر فقط یکی از برج های آن باقی مانده است. طبقه اول قلعه مظفری به روش معماری سنتی و طبقه دوم با تیر چوبی ساخته شده که در بخش شمال غربی دارای مقداری تزئینات گچی است. بخش شاخص این بنای تاریخی هم برج آن بوده که با سنگ و آجر احداث شده است.