آرامگاه حمدالله مستوفی

آرامگاه مستوفی به گنبد دراز نیز معروف است و نامیده می شود. حمدالله مستوفی جغرافیدان، نویسنده و تاریخ نگار معروف از خاندان مستوفیان بود. بنای آرامگاه حمدالله مستوفی برجی آجری متعلق به قرن هشتم هجری است که پلان برج بصورت مربع توسط چهار فیل پوش، هشت ضلعی شده و با گنبد مخروطی پوشیده شده است.
نقشه بنا در خارج مربع است که در بالابه هشت ضلعی و سپس به استوانه تبدیل میشود بخش استوانه ای بنا مقرنس کاری شده است. این بنا از آجر ساخته شده است و فاصله آجرها از بند کشی شده و گنبدی مخوطی شکل بر روی آن استوار شده است. این بنا یکی از ساختمان های باشکوه اواخر دوره مغول بشمار می آید. خود قبر در سردابی قرار دارد و روی آن اتاق چهار گوشی ساخته اند که در آن از جانب غرب باز می شود و کف آن با حیاط برابر است. جلوی این در راه پله ای هست که به سرداب منتهی می شود ازاره اتاق روی سرداب از کاشی فیروزه ای ساده است و زیر پایه های گنبد دور تا دور کتیبه ای جای دارد که در آن سوره مبارکه دهر را به خط نسخ گچ بری کرده اند. در سلاهای بعد در ضمن تعمیر بنا کتیبه را رنگ آمیزی کرده اند. کف این اتاق صاف است و سطح آن با سنگ هید معمولی فرش شده است سقف اتاق نیز به شکل گنبد است و از کتیبه به بالابا آجر ساخته شده و بند کشی شده است.
نمای خارجی گنبد سابقا آجری بود، اما اخیرا آن را با کاشی سبز پوشانده اند. مقرنس سازی دور تادور دایره پائین گنبد غالبا ریخته و دوباره بازسازی شده است. زیر مقرنس سازی کتیبه ای از کاشی لاجوردی جای داده اند که در آن به خط نستعلیق زندگی نامه حمد الله مستوفی به اختصار بیان شده است.
سردر آرامگاه با جمله لااله الاالله الملک الحق المبین و محمد رسول الله الصادق البار الامین تزیین شده است، داخل بنا دارای کاشی فیروزه ای ساده ست و در زیر پایه های گنبد، دور تا دور کتیبه ای است که سوره مبارکه هل اتی به خط نسخ گچبری شده است. این آرامگاه در محله پنبه ریسه در شرق میدان گاه میان امامزاده علی و آمنه خاتون شهر قزوین واقع شده است.