منطقه حفاظت شده بهرام گور

منطقه حفاظت شده بهرام گور منطقه ای در مرز استان فارس و استان کرمان است. این منطقه که در سال 1351 خورشیدی بنیان گذاری شده، 40 هزار و 800 هکتار مساحت دارد و ارتفاع بلندترین نقطه آن به 2787 متر می رسد. آب و هوای منطقه بهرام گور گرم و خشک است و حدود 200 میلیمتر در سال بارندگی دارد. اهمیت این منطقه هم به جمعیت قابل توجه گورخر ایرانی ساکن در آن است. در چند سال گذشته، خشکسالی های پیاپی باعث خشک شدن تالاب های منطقه و به خطر افتادن زندگی زیستمندان این منطقه شد. در تلاش برای کمک به این جانوران، اداره کل محیط زیست استان فارس هم اقدام به دادن علوفه به سم داران این منطقه کرد.

بهرام گور گونه های جانوری متعدد و گوناگونی را در خود جای می دهد. گونه هایی از پرندگان چون کبک، زاغ بور، هوبره، تیهو، باقرقره و انواع پرندگان شکاری را میتوان در این منطقه یافت. از جمله دیگر مهره داران ساکن بهرام گور هم میتوان به گربه سانانی چون سیاه گوش و گربه جنگلی اشاره کرد. در گذشته، یوزپلنگ آسیایی در منطقه زندگی میکرد که امروزه دیگر در آن پیدا نمی شود. کل و بز، قوچ و میش، جبیر، گراز، روباه، گرگ، و کفتار هم از جمله پستانداران ساکن این منطقه هستند.