معبد بردنشانده

معبد بردنشانده بزرگترین نیایشگاه و آتشکده روباز ایرانیان مربوط به دوره هخامنشیان بوده که در نزدیکی شهرستان مسجد سلیمان قرار دارد. این اثر در تاریخ 2 اسفند1327 با شماره 372 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. برای قرن ها تشریفات مذهبی در هوای آزاد آن انجام میشد. نقوش برجسته روی سنگ های آن هم مربوط به عهد اشکانیان بوده و دارای سه رشته پلکانی و فرورفتگی غرفه مانند است. این مجموعه گسترده و طویل شامل سه قسمت کاخ محل اقامت رئیس، نیایشگاه در شرق کاخ و یک قصبه در شمال هست. اشیایی چند که هنگام حفاری بدست آمده، نشان می دهند که پایه اصلی در دوره هخامنشی ساخته شده است. از این رو، این باستانی ترین عبادتگاه کیش دیرین ایرانیان هست.

ظروف سفالی، سکه های قدیمی، مجسمه های باستانی و آثار کهنی که از این بنای تاریخی بدست آمده، در موزه های داخل و خارج کشور نگهداری می شود. مجسمه هراکلیوس یا هرکول (خدای قهرمان) به ارتفاع بیش از دو متر در حالی که شیر نئومه را خفه می کند، در این معبد از خاک بیرون آورده شد که در موزه شوش قابل بازدید هست. رومن گیرشمن، باستان شناس نامدار فرانسوی هم بردنشانده را از اسلاف تخت جمشید نامیده و معتقد است که بردنشانده معبدی برای مهر و ناهید در دوره پارتیان (اشکانی) است.