تنگ بستانک

منطقه گمشده و مرموز درست ترین القا کننده معنی تنگ بستانک مرودشت است؛ مکانی که تداعی گر همان بهشت گمشده ای بوده که بارها اسمش را شنیده ایم؛ نهرهای روان و سایه سارهای خنک در منطقه ای با آب و هوای گرم و خشک. بهشت گمشده مرودشت در حال حاضر با جذب گردشگران از شهرهای دور و نزدیک و حتی توریست های خارجی توانسته تا خود را بعنوان یکی از ناب ترین ها معرفی کند. تنگ بستانک در پنج کیلومتری کامفیروز قرار گرفته است. این جاذبه هم به دشتی مرغوب ختم می شود که البته این روزها تبدیل به زمینی برای شالیزارها شده و هم به ناحیه ای که جنوب آن به بخشهای کوهستانی منتهی می گردد.

تنگ بستانک مرودشت در یک منطقه حفاظت شده با مساحتی بیش از 15 هزار هکتار خودنمایی می کند. برای رسیدن به آن، می بایست به استان فارس، 120 کیلومتری شمال غربی شیراز، مرودشت و سپس کامفیروز سفر نمایید. درختان این ناحیه در برخی نقاط چنان به یکدیگر تکیه داده که گویی به هم پیوند خورده و سقفی از نوازش را بر سر رهگذران ایجاد می نمایند. در بهشت گمشده آنچه بچشم می آید، سبزی و زیبایی مناظر شگرف و آنچه به گوش می رسد، صدای نوازشگر آب و نغمه پردازی پرندگان و آنچه احساس می شود، طراوت و سرزندگی است. یکی از ویژگی ھای این پدیده طبیعی، بستر سنگی کف دره بوده که رویشگاه درختان چنار، گردو و گیاھان سایه پسند هست.

این درختان در فضای کم نور برای دسترسی به روشنایی بیشتر در رقابت بوده و قامت بلند و پوشش به ھم پیوسته ای دارند. پوشش گیاھی این جاذبه شامل دو جامعه پسته و بادام و جامعه بلوط بوده و درختان و درختچه ھایی از قبیل کیکم، زرشک، شیرخشت، بنه، چنار و گیاھانی از قبیل خارشتر، شیرین بیان، درمنه، گون و گرامینه را داراست. گونه ھای جانوری این منطقه نیز شامل قوچ، میش، بز وحشی، خرس، سمور، کلاغ و گونه ھایی از پرندگان شکاری هستند.

تنگ بستانک درگذشته بیشتر شهرت محلی داشت و منطقه ییلاقی بخشهای کامفیروز و بیضا محسوب می گردید. در گذشته، مهمترین سودمندی آن برای روستاهای پایین دست استفاده از منابع آب برای مصرف شرب، کشاورزی و گردشگری موردی جوامع محلی بوده و تا اواخر دهه 50 برای شهرنشینان نامی ناآشنا بود. اما از اوایل دهه 60، این منطقه به تدریج توسط گروههای کوهنوردی و گردشگران طبیعت معرفی گردید و به لحاظ زیبایی های خیره کننده و چشم انداز طبیعی منحصر بفرد توسط بازدید کنندگان علاقمند بهشت گمشده نامگذاری شد. در حال حاضر هم در حدود شش ماه از سال و در فصول بهار و تابستان منطقه مورد استفاده بازدید کنندگان قرار می گیرد و در چهار ماه اردیبهشت، خرداد، تیر، مرداد بیشترین بازدید کنندگان به آنجا مراجعه می کنند.