تالاب میقان

تالاب میقان یکی از مناطقی بوده که همراه با پرندگانش فوق العاده دیدنی هست. پرنده ها در زمستان به این منطقه می آیند و پرنده دوستان و پرنده نگرها هم در این ایام سال سرو کله شان پیدا می شود. در زمان های قدیم، شکارچیان و صدای تفنگ ها و شلیک هایشان در این تالاب حرف اول را می زد و حالا پرندگان و پرنده نگرها کسانی هستند که خوب می دانند که دیگر از شکار خبری نیست و آنهایند که حرف اول را می زنند. بعد از تبدیل شدن این مکان برای انسان ها به مکانی پر از آرامش، گویی مرغابی ها و فلامینگوها هم این آرامش را درک کردند. علاوه بر مرغابی ها و فلامینگوها، درناها هم برای تشکر از انسانیت حدود 10 هزار تا شدند، به این دشت فرود آمدند و پرنده نگرها هم ساکت نشستند و از منظره ایجاد شده لذت بردند.

علاوه بر درناها، حدود سی هزار پرنده در جایی 30 هزار متری که فقط گستره ای از تالاب است، گرد هم می آیند و فضایی رویایی را برای توریست های علاقمند شکل می دهند. خاک این تالاب از رس و مارن بوده که زمانیکه هوا مرطوب و بارانی می شود، به صورت نرم در می آید. گفتنی است که هنگامیکه رطوبت هوا کم می شود، قدرت تبخیر بصورت عکس عمل کرده و بیشتر می شود. بعد از آن هم سطوح و طبقات نمکی دریا بیشتر شده و سطح دریاچه را می پوشانند.

این تالاب بزرگترین منبع سولفات سدیم ایران بوده و شرکت املاح معدنی کشور حق برداشت از معادن این تالاب را از مراجع ذینفع کسب کرده است. وسعت تالاب میقان اراک در حدود 25000 هکتار بوده و شامل سه جزیره در وسط دریاچه و قسمت های دشتی و کویری اطراف می شود. ارتفاعش از سطح دریاهای آزاد هم 1700 متر هست. از نظر دیرینه شناسی، قدمت تالاب به دوره پالئوسن باز می گردد. در این دوره بر اثر فشار صفحه عربستان منطقه دچار فرورفتگی شده و ارتفاعات اراک و آشتیان به موازات بالا آمدند.

منابع تامین آب تالاب از رودخانه های قره کهریز، فراهان و شراب و همچنین بارش های جوی تشکیل می شود. میزان پساب ورودی فاضلاب به تالاب سالانه در حدود 31 میلیمتر مکعب بوده و این تالاب در فصول بارش پر آب و در فصول خشک به شکل باتلاق و نمکزار در می آید. نمک های موجود در تالاب هم باعث ضدعفونی شدن آب های وارده شده به منطقه می شوند. در سالهای اخیر، سطح سفره های آبهای زیر زمینی منطقه 13 متر افت داشته که همین عامل خطر شور شدن آبهای زیرزمینی را چندین برابر می کند.

گونه های اصلی گیاهان کویر میقان در سه نوع هستند که عبارتند از گونه خانواده های گون، گندمیان و شاهی. در این منطقه حدود 50 گونه گیاهی که با محیط شور سازگار هستند، وجود دارند. پوشش گیاهی در اطراف حاشیه ای تالاب بسیار صعیف بوده و تنها در قسمت هایی از شمال غرب و جزایر میانی که سفره زیرمینی آب بالاست، گونه های گیاهی آتریپلکس و قره داغ وجود دارند که به علت تبخیر و تعرق گیاهان سطح، ایستایی آنها پایین می آید و همچون چتری تپه را می پوشانند. این گیاهان همراه با رشد کردن از حرکت ذرات ماسه ای جلوگیری کرده و سبب تشکیل نبکا در منطقه کویری می گردند.