عمه رباب یک نمونه از هزاران زن روستایی و پر از احساس ایرانی است و ساده و بی آلایش و صمیمی او که تمام سالهای کودکی، نوجوانی و جوانیش را فقط به چوپانی گذرانده و نیز از روی حس مسئولیت بجای ازدواج و تشکیل خانواده مستقل برای خود ، پرستاری از مادر پیر و بیمارش را انتخاب نموده است و به قول یزدیها( پای مادر نشسته ) اکنون در آستانه 80 سالگی دیگر توان به چراگاه بردن گوسفندانش را ندارد اما هنوز ساعتها در کنار آنان به نوازش و تیمارشان میپردازد. در فاز اول بهره برداری و برای شروع 4 اتاق مهیا شده است، یک اتاق بصورت سوئیت که حمام ودستشوئی داخل آن می باشد و مابقی از حمام و سرویس بهداشتی مشترک در حیاط استفاده می کنند. دو تا از اتاقها گچ کاری شده و دو اتاق کاهگلی میباشند و بسیار ساده و با معماری به سبک روستائی هستند . در حیاط خانه اسطبل و فضا هایی وجود دارد که از حیوانات خانگی و اهلی مثل بز ، مرغ و شتر نگهداری می شود. خانه به باغ هم متصل است و کشاورزی و درخت نیز در حیاط وجود دارد. شما مهمان سادگی این خانه خواهید بود به طوری که برای استراحت و خوابیدن روی زمین از تشک ، لحاف و کرسی استفاده میشود و سفره روی زمین گسترده و غذا سرو می شود.