غار سراب در روستای امیدآباد از توابع شهرستان فارسان در استان چهارمحال و بختیاری قرار دارد. این غار سرچشمه رودخانه سراب است. از جاده آسفالت تا خود غار حدود 30 دقیقه راه بوده که 20 دقیقه آن جاده خاکی و بقیه راه در حال حاضر جز پیاده روی امکان رفتن با هیچ وسیله دیگری وجود ندارد. برای وارد شدن به غار باید از باریک راهی به موازات دره ای که آبی در بستر آن جاری است، به طرف سرچشمه بالا آمد. پس از رسیدن به سرچشمه، باریکه راهی در طرف چپ چشمه دیده می شود که ما را به دهانه اصلی غار هدایت می کند.
دهانه غار در میان صخره های زمخت و بوته های گون وحشی قرار دارد. ورودی این غار زیبا و شگفت انگیز نسبتا کوچک است. پس از یکی دو قدم هم که خمیده می رویم، غار به یک دالان تالار مانند منتهی می شود که ارتفاع تا 15 متر می رسد. این دالان زیباترین قسمت غار بوده که به قندیل های زیبایی آراسته شد. کف غار هم به دلیل کنده کاری و حفاری های متعدد حالت طبیعی خود را از دست داده است. پس از دالان، غار به دو راهرو اصلی تقسیم می گردد که هر کدام از این راهروها خود به شاخه ها و حفره های دیگری منتهی می شوند. فعلا بیش از 600 متر از این دو دهانه قابل دسترسی نیست. این غار محل مناسبی برای غارنوردی حرفه ای هست.
در فاصله 21 کیلومتری شمال غرب شهر فارسان چهارمحال و بختیاری، غار سراب یکی از زیباترین غارهای آهکی کشور واقع شده است.
نمایش بیشتر
سلام جای خیلی زییایی بود اما حدود 5 کیلومتر جاده خاکی داره و 5 کیلومتر هم پیاده روی داره البته پیاده رویش عالی و دیدنی..... پیشنهاد میکنم برید خیلی عالی
به نظرم دارید اشتباه می کنید .من خودم سال1378 با یک گروه غیر حرفه ای وارد غار شذیم وتا انتهای اون که مطمئنم بیشتر از 600 متر بود رفتیم (رفت و برگشت ما بیشتر از 4 ساعت طول کشید با اینکه توقف ما در غار کم بود وبیشتر زمان را در حال حرکت بودیم ) فقط میتونم در موردش بگم که یکی از زیباترین و هیجان انگیزترین تجربیات غارنوردی من بود و همه اون چیزهایی که توی فیلمهای سینمایی و مستند میبینیم رو داشتیم : مثل پایین رفتن از دیواره تالارهای غار با طناب (حداقل 3 یا4 متر) و رد شدن از رودخانه داخل غار (که ارتفاع اون حداقل 1.5 متر بود)و حتی جایی یک نفر مجبور شد به عنوان پل عمل کنه تا بقیه بتونن با پا گذاشتن روی شونه هاش مسیر رو ادامه بدن و بزگترین هیجان این سفر شاید دالانهای تودرتو و مسیر نامشخصی بود که هرلحظه امکان گم شدن در غار را بیشتر میکرد (باید توی شرایط باشید تا این هیجان و درک کنید ) وبالاخره رسیدن به بخش انتهایی غار که شامل راهرویی تنگ بود که هرچه ادامه پیدا میکرد تنگ تر می شد و نهایتا هم بسته شد.من نمونه ای برای این غار در ایران سراغ ندارم .البته بعد از اون سال با اینکه بارها نیت کردم دوباره پا به درون این شاهکار خداوند بگذارم امکانش میسر نشد .امیدوارم از اون سال به بعد مثل بسیاری از شاهکارهای طبیعت ما این غار تخریب نشده باشه .البته ظاهراً از عکسها و تعاریف شما خیلی هم نباید امیوار باشیم .
ایران زیباس کلا کشکر ما زیباست