حمام شیخ بهایی

حمام شیخ بهایی معروف ترین حمام شهر اصفهان بوده که توسط شیخ بهایی در 1025 ق و در عهد شاه عباس طراحی و ساخته شده است؛ حمامی تاریخی که میان مسجد جامع و هارونیه در بازار کهنه و نزدیک بقعه معروف به درب امام واقع شد. معماری حمام شیخ بهایی سالها همچون معمایی تو در تو ذهن کنجکاو جهانیان را به خود مشغول کرده بود، چرا که این حمام دو راز شگفت با خود داشت؛ یکی اینکه آب این حمام تنها با یک شمع گرم میشده و دیگر اینکه این شمع همواره روشن بوده است. بنابر نقلی مشهور، زمانی که تعدادی محقق انگلیسی می خواستند راز گرم شدن این حمام به کمک شمع را بفهمند، با دستکاری در معماری بنا باعث شدند که شمع حمام نیز با مشکل مواجه شود و از آن زمان دیگر این شمع روشن نشده است.

درباره چگونگی گرم شدن این حمام به کمک شمع شایعات فراوانی وجود دارد اما تنها نظریه قابل قبول درباره این حمام این است که یک سیستم سفالینه لوله کشی زیرزمینی در حد فاصل آبریزگاه مسجد جامع و این حمام وجود داشته که با روش مکش طبیعی گازهایی مانند متان و اکسیدهای گوگردی را به مشعل خزینه حمام هدایت میکرده و این گازها به عنوان منبع گرما در مشعل خزینه میسوخته است.