اقامتگاه بومگردی چاپاکر

چاپاکر اقامتگاهی در شهر ورزنه، شهری در دل کویر است که به سبک سنتی از گردشگران پذیرایی می کند. در حیاط این خانه قدیمی که به اقامتگاه تبدیل شده، چاه آبی در کنار دیوار قرار دارد که نام اقامتگاه نیز از آن گرفته شده است.

در زبان اصیل این روستا «کر» به معنی «دیوار کوتاه» بوده و «چاپاکر» به معنی «چاه پای دیوار» است. در زمان قدیم، هر یک از چاه های آب ورزنه که برای مصارف کشاورزی استفاده میشد، نامی برای خود داشتند و محله چاپاکر را نیز بخاطر چاه آب آنکه در کنار دیوار کوتاهی بود، به این نام می خواندند. به دلیل اهمیت چاه های آب در این شهر، چاه آبی را برای بازدید گردشگران احیا کرده که توسط گاو از آن آب کشیده می شود و اصطلاحا به آن«گاو چاه» می گویند. ویژگی دیگر این شهر، زنان چادر سفید آن هستند. این شهر سفیدترین شهر ایران نام دارد.

برای گردشگرانی که از این شهر و کویر آن و همچنین تالاب گاو خونی بازدید می کنند، اقامت در چاپاکر می تواند انتخاب خوبی باشد. این اقامتگاه سنتی در سال 1388 توسط رضا خلیلی، دبیر زمین شناسی و راهنمای گردشگری از صاحب خانه خریداری شد و تا سال 1390 مرمت و تجهیز آن به طول انجامید. این خانه خشتی با 6 اتاق گنجایش اقامت 30 نفر را داراست. فضای این اقامتگاه شامل یک مطبخ قدیمی که محل پخت نان بوده، حوض، چاه آب، دستگاه پارچه بافی و اتاقهای دور حیاط است.