فانوس اسکندریه یکی از هفت عجایب جهان باستان است. این فانوس عظیم در جزیره فاروس در ساحل شهر اسکندریه مصر قرار داشت و به منظور هدایت ملوانانی که قصد سفر به این شهر را داشتند، توسط اسکندر مقدونی بنا شد و در حدود 15 قرن روشن بود. معمولا از این فانوس برای کمک به دریانوردان برای یافتن ساحل و دیدبانان برای رویت کشتی های جنگی استفاده میشد. دو تل آتش بزرگ در بالای فانوس قرار داشت که در شب روشن میشد و نور عظیمی را ایجاد میکرد. همینطور در بدنه ی فانوس از آینه های جلا یافته استفاده شده بود که در طول روز اشعه خورشید را به زیبایی منعکس میکرد. متاسفانه در زمین لرزه سال های 1303 و 1323 آسیب جدی به بنا وارد شد. در سال 1480 سلطان Qaitbay از بلوک های تخریب شده این بنا برای ساختن قصر خود استفاده کرد، و اینجا بود که فانوس اسکندریه به نابودی کشیده شد. در سال 1994 باستان شناسان توانستند بلوک های مربوط به این بنا را که در زیر آب غرق شده بود پیدا کنند.