سرزمین منا Mina (سرزمین تمنای آدم و ابراهیم)

مِنا (مِنیٰ) محلی در پنج کیلومتریِ شرق شهر مکه در عربستان سعودیه، که بیشترین اعمال حج در آن جا انجام می شه. از نظر موقعیت جغرافیایی، نزدیکترین موقعیت منا به مکه، جمره عقبه است؛ جایی که نخستین بار مسلمانانِ یثرب با رسول خدا بیعت کردند و بیعت آنان با نام «بیعت عقبه» شهرت یافت. دورترین قسمت آن هم وادی محسّره که میان مزدلفه و مِنا قرار داره. در وجه نامگذاری منا اختلاف وجود داره. برخی می گویند هنگامی که جبرئیل خواست از آدم جدا شود به وی گفت «تمَن» از خدای خود چیزی بخواه؛ آدم گفت: «اتمنی الجنه» (بهشت را آرزو دارم)؛ و به نقلی جبرئیل به حضرت ابراهیم چنین پیشنهادی کرد، او آرزو کرد ای کاش به جای اسماعیل، خداوند قربانی شدن گوسفندی را بپذیرد. بنابراین، چون این دو ماجرا هر دو در همین سرزمین اتفاق افتاد، به آن «مِنی» گفته اند، یعنی سرزمین تمنا و آرزوی آدم و ابراهیم. رمی جمرات در مِنا از مهم ترین ارکان اعمال ایام تشریق است، و در روایات آمده که ابلیس برای بار اول در جمره عقبه خود را بر حضرت ابراهیم نمایاند و آن حضرت با سنگریزه هایی او را از خود دور ساخت، و ابلیس دیگربار در جمره وسطی و اولی راه را بر او بست و ابراهیم بار دیگر او را با پرتاب سنگ گریزان کرد. و ابلیس به هنگام فرار به سرعت گریخت. و جمره و اِجمار به معنای شتاب کردن و گریختن است؛ زیرا شیطان در این مکان از برابر ابراهیم گریخت، و لذا افراد باید در این محل با رمی جمره و انداختن سنگ بر شیطانِ ظاهر، شیطانِ درون را هم سرکوب کنند تا نفسِ آنان از شیطان پیروی نکند. از دیگر وظایف حاجی در مِنا ذبح قربانیست، در همان مکانی که ابراهیم، اسماعیل خویش را به قربان گاه برد تا به فرمان ایزدی امتحان سختی را پس دهد. روز دهم ذی الحجه 1436 هجری قمری مصادف با دوم مهر 1394 هجری شمسی و همزمان با عید قربان، به دلیل بی کفایتی و مدیریت غلط رژیم سعودی در برگزاری مراسم «رمی جمرات»، نزدیک به پنج هزار نفر از حجاج کشورهای مختلف به خصوص بیش از 460 ایرانی کشته شدند. در این ماجرا حکام سعودی در اظهار نظری عجیب، »قضا و قَدَر» را عامل وقوع این فاجعه بزرگ برشمردند و ضمن برخورد بسیار بد با مجروحان و بی احترامی به پیکر جان باختگان، بابت این واقعه عذرخواهی نیز نکردند!