پل شاهی

این پل که امروزه به طور کامل ویران شده، در گذشته بر روی رودخانه کشف رود، در نزدیکی مشهد و بقعه خواجه ربیع قرار داشته است. پل مزبور ظاهراً در دوره تیموری ، در مسیر ارتباطی توس به کلات نادری و درگز ساخته شده و در دوره صفویه و قاجاریه تعمیر یا بازسازی شده است. مصالح مورداستفاده ، آجر و ملات ساروج و گچ و ظاهراً در قسمت پایه ها ، سنگ بوده است. پایه های پل در جهت مخالف جریان آب – برای شکستن فشار آب و تسهیل جریان آن – به صورت مثلثی ساخته شده بود. بر بالای این پایه ها و حدفاصل دهانه های اصلی ، دهانه های کوچکتری – باعرض کم و ارتفاع زیاد – ساخته بودند. وظیفه این دهانه ها ، علاوه بر کاهش فشار ناشی از سنگینی پل بر پایه ها و صرفه جویی در مصالح ، عبور دادن بخشی از آبهای طغیانی است. سطح گذر پل ، به نوشته یکی از سیاحان خارجی ، 30 پا عرض داشته و با توجه به عکسهای موجود ، در طرفین آن ، جان پناهی بوده است. 5 دهانه از پل شاهی مشهد بر اثر سیلاب های فصلی و شدید رودخانه در سال های اولیه دهه 60 و 6 دهانه باقیمانده آن نیز در سیلاب های سال 1375 به طور کامل ویران شدند.