روستای گهوار گر

روستای نوزاد از دهستان گلمکان و از توابع شهرستان چناران، درمیان دره ای کم عمق به فاصله حدوداً 30کیلومتر شرق شهرستان چناران قرارگرفته. این منطقه از نواحی ییلاقی قلمداد می شه. درحاشیه شرقی روستا، تپه ای ماسه ای وجود داره که بر فراز آن بنایی معروف به آرامگاه خواجه عبدالرحمن گهواره گر احداث شده. ویژگی های متمایز و بررسی کالبد بنا، احتمال ساختش رو در دو مرحله زمانی در ذهن تداعی می کنه. مصالح بنا رو آجرهای مربع شکل تشکیل می دن. سنگ قبر یا کتیبه اولیه آرامگاه از بین رفته و سنگ قبری مرمرین در سال های اخیر بر مدفن خواجه تعبیه شده. سطح دیوارهای بنا طی چند مرحله با گچ اندود شده. در قسمتهای فرسوده، حداقل 4 لایه اندود گچ به ضخامت های مختلف قابل تشخیصه و نکته قابل توجه در گچکاری بنا، تفاوت رنگ لایه های گچه. گچ به رنگ قرمز اخراییه که به نظر میرسه مقصود از این عمل تزئین بنا بوده. بر روی قسمتی از اندود گچ رنگی یادشده و در دیوار سمت چپ ایوان ورودی مقبره، نقشهایی از قبیل قمه، خنجر، دستنقوش ردیف صلیب شکسته معروف به کلید یونانی نقش گردیده. سنگ قبرهای قدیمی قبرستان سطح تپه از نوع سنگ های متوسط سیاه رودخانه ای و مربوط به دوره صفوی و قاجاریه ست. در میان دره سمت غرب تپه ای که آرامگاه بر آن استوار گردیده، محوطه ای باستانی وجود داره که به استناد سفالینه های پراکنده بر سطح آن، می شه آن را به قرون اولیه اسلامی محسوب کرد. از متنی که بر روی سنگ قبری درمقابل مقبره ای معروف به شیخ حافظ وجود داره و با خط ثلث و کمی نامفهوم حکاکی شده و نیز به استناد با متون دیگر چنین برمیاد که عبدالرحمن گهواره گر در اواخر قرن هشتم در قید حیات بوده. این سنگ قبر الان درمیان قبرستان قدیمی روستا ابرده علیا و در کنار راه شاندیز_ابرده احداث شده. آرامگاه گهواره گر توسط اداره کل میراث فرهنگی خراسان به طور اصولی مرمت و باز پیرایی شده و عملیات موردنظر همچنان ادامه خواهد داشت.