بوستان خاقانی تبریز

بوستان خاقانی یا پارک خاقانی یکی از بوستان های تبریز است که در مرکز این شهر و در مجاورت مسجد کبود و موزه آذربایجان واقع شد. در گذشته، در محوطه غربی و جنوبی مسجد کبود باغ و خانقاهی وجود داشت که محل عبادت فقها و زهاد صوفیه و مشایخ بود. در اثر زلزله سال 1193 قمری متعلقات عمارت مظفریه و مسجد کبود به کلی نابود شده و حیاط عمارت مظفریه به گورستان ویرانی تبدیل گشت. تعدادی از کشته شدگان زلزله تبریز را در این محوطه به خاک سپردند. تا اینکه در 1308 خورشیدی، این گورستان توسط محمد علی خان تربیت، شهردار وقت تبریز به صورت باغ و گردشگاه عمومی شهری درآمد. مردم تبریز در آن زمان به خاطر وجود استخوان مردگان آن زلزله در باغ، نام آن را «سوموکلی باغ» به معنی «باغ استخوان ها» نهادند.

در سال 1336 خورشیدی در همین مکان دبستان جهانشاه و موزه آذربایجان احداث گردید. نام «مدرسه جهانشاه» در اوایل انقلاب 1357 به «مدرسه مصدق» و سپس به «دبستان تیمسار فکوری» تغییر نام یافت ولی چون ساختمان مدرسه فرسوده شده بود، با توافق شهرداری تبریز و اداره کل آموزش و پرورش استان در سال 1380 محوطه مدرسه به پارک و بوستان خاقانی تبدیل شده و مجسمه بزرگ خاقانی، شاعر معروف ایرانی هم در همین پارک و بوستان نصب گردید. همچنین، در پیوستگی مسجد کبود و بخش شمالی پارک خاقانی یکی از دیرینه ترین گذرهای شهر تبریز وجود داشت به نام خیابان کهن. در دو سوی این خیابان تاریخی ده ها کاروانسرای قدیمی و عمارت های تاریخی وجود داشت که در سال 1390 و در پی دستور شهردار وقت شهر تبریز، علیرضا نوین همه بستر خیابان کهن (کهنه خیاوان)، دکان ها، کاروانسراها و بناهای دیرسال آن نابود شد. بوستان خاقانی بزرگ نیست ولی سرویس بهداشتی، نمازخانه و نیمکتهای زیادی برای استراحت دارد و به بخش بانوان و آقایان تفکیک شده است.