پارک ملی خجیر

پارک ملی خجیر منطقه ای حفاظت شده در 30 کیلومتری شرق تهران است و چون فاصله چندانی با پارک ملی سرخه حصار ندارد، این نزدیکی باعث شده است تا بافت جنگلی و جانوری یکسانی بین آن دو برقرار باشد. پارک ملی خجیر پس از انتخاب شهر تهران به عنوان پایتخت کشور در سال 1133 در زمان قاجاریه با نام شکارگاه سلطنتی تحت حفاظت قرار گرفت. پوشش گیاهی منطقه را بنه، بادام کوهی، ارس، داغداغان، چنار، سپیدار، پده، بید، زالزالک تبریزی، افرا، زبان گنجشک، عرعر، اقاقیا، کاج، تنگرس، تمشک، گز، شیشعان، روناس، زرشک، سوفورا، شیرخشت، سیاه تلو، دغدغک و ارمک تشکیل می دهند. از گونه های دارویی، صنعتی و خوراکی مشخص پارک ملی خجیر نیز می توان به بابونه، سیرش زرین، باریحه، ریواس، پیاز صورتی، جاشیر کوتوله، بادیان کوهی، زیره سیاه و شنگ اشاره نمود. همچنین بهترین جنگل پسته وحشی البرز نیز در این منطقه روییده است.
گونه های جانوری پارک ملی خجیر شامل پستاندارانی چون پلنگ، کفتار راه راه، کل و بز، قوچ و میش، روباه قرمز، گراز، گربه دشتی، گربه پالاس، گرگ خاکستری، شغال و گورکن، انواع مارها چون افعی شاخ دار، شترمار، تیرمار، مار پلنگی، مار آتشی، کورمار دوسر، مار کرمی، افعی کوفی، سوسن مار، مار کرمی، یله مار و خزندگان دیگری مثل بزمجه بیابانی و نیز لاک پشت مهمیزدار و از پرندگان هم کبک، هدهد، سبزه قبا، خوتکا، تیهو، و انواع پرندگان شکاری چون دال، عقاب و سارگپه می شود. خجیر همچنین تنها منطقه در استان تهران است که هنوز تعدادی آهو در آن حضور دارند.
لازم به توضیح است که برای بازدید از پارک ملی خجیر نیاز به اخذ مجوز از سازمان حفاظت محیط زیست است که می بایست با هماهنگی قبلی تهیه شود. بعد از گذر از درب ورودی و ایست بازرسی پس از طی 13 کیلومتر در سمت راست درب ورودی به قسمتی از پارک می رسید که به باغ شاه یا باغ شاد معروف است، از اینجا به بعد جاده به مسافت تقریبی 2 کیلومتر خاکی است و در انتها باید ماشین را پارک کرده و در پارک پیاده روی کنید.
پارک ملی خجیر در نزدیکی دیگر منطقه ارزشمند طبیعی اطراف تهران یعنی پارک ملی سرخه حصار قرار دارد. با توجه به این همسایگی، خصوصیات طبیعی دو منطقه از جمله نوع جانوران و گیاهان شبیه به هم است، اما خجیر با توجه به فاصله بیشتری که از تهران دارد بکرتر و سالمتر مانده است.