غار قمری

غار قمری یا اشکفت قمری مربوط به دوران پیش از تاریخ ایران باستان است و در خرم آباد، بالای کوه مشرف به گرداب سنگی واقع شد. این اثر در تاریخ 10 مهر 1380 با شماره 4144 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. غار تاریخی قمری در غرب شهر خرم آباد و در سینه سفیدکوه مشرف به این شهر زیبا و تاریخی واقع شد. کاوش رسمی این غار در سال 1343 تا 1348 توسط پروفسور فرانک هول و باستان شناسان دانشگاه رایس انجام شده است.

این غار شامل 2 سالن است که سالن اول 3 متر لایه فرهنگی داشته و در هر متر مربع 500 قطعه استخوان حیوانات مختلف کشف شده و سالن دوم که بسیار تاریک است. کف سالن دوم صخره ای بوده و سقف و بعضی قسمت ها شامل استلاکتیت و استلاگمیت هست. بنا به گفته فرانک هول، این غار محل سکونت انسان از ماه نوامبر تا مارس بوده است. دهانه غار رو به شرق و مشرف به گرداب سنگی بوده و سطح داخل دهانه آن بیش از 200 متر است.

طول راهروی غار باریک و طولانی بوده و تاکنون انتهای آن کشف نشده است. درباره این غار افسانه های بسیاری زبانزد مردم محلی هست. در این غار آثار و شواهدی از زندگی انسان در دوره پارینه سنگی میانی با قدمت حدود 50٫000 سال بدست آمده است.