غار ایوب

غار ایوب غار و زیارتگاهی در کوه ایوب است. این غار در جنوب شرقی شهر دهج و در شهرستان شهر بابک استان کرمان قرار دارد و در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. کوه ایوب کوهی آذرین با ساختار سنگی داسیت آندزیت هست. ارتفاع این کوه 3410 متر بوده و غار در ارتفاع 2876 متری قرار دارد. پهنای دهانه غار 98 متر، ارتفاع آن 68 متر و عمق آن 200 متر است. این دهانه بزرگترین دهانه غارهای آذرین ایران بوده و آن را نتیجه انفجار حاصل از برخورد آب و گدازه های آذرین داسیتی می دانند. پس از تشکیل دهانه غار، اختلاف دما و رطوبت باعث خردشدگی سنگها شده و عمق غار افزایش یافته است. فرسایش باد نیز با کوبیدن ماسه به دیواره ها حفره هایی لانه زنبوری را در دیواره غار بوجود آورد.

این مورد از معروف ترین غارهای ایران در بررسی های باستان شناسان مسکن و محل استقرار انسانها در گذشته بوده و آثار دوران اشکانی هم به راحتی در آن دیده می شوند. این غار از اواخر فصل بهار که هوا به تدریج گرم شده تا پایان تابستان که هوا به تدریج خنک می شود، با عظمت و شکوه خاص خود پذیرای دوستداران طبیعت هست. اعتقاد بر این بوده که حضرت ایوب مدتی در این غار زندگی نموده و امروزه هم اثر آن به صورت ردپای آن حضرت بر سینه صخره ای غار بر جای مانده است.