مسجد اورتاکوی استانبول

مسجد اورتاکوی یا مسجد بزرگ مجیدیه مسجدی است که در کنار دریای محوطه اسکله اورتاکوی واقع شد. این سازه نمادی از منطقه اورتاکوی است. در محل مسجد کنونی اورتاکوی قبلا یک مسجد کوچک وجود داشت که در سال 1720 ساخته شد و در طی قیام حامیان خلیل در سال 1731 ویران گشت. مسجد کنونی توسط سلطان عبدالمجید یکم عثمانی ساخته شد و در حدود سال 1854 یا 1856 تکمیل گشته است. معماران آن پدر و پسر ارمنی، کاراپت بالیان و نیکوغایوس بالیان بودند که به عنوان یک گروه کار می کردند.

تک گنبد مسجد در ابتدا با استفاده از آجر ساخته شده است. با این حال، بر روی گنبد در طول زمان ترک هایی ایجاد شد و آماده فروریختن بود که گنبد به شکل جدید و با استفاده از بتن بازسازی شد. در سال 1894 زلزله ای رخ داد که به مسجد آسیب رساند و همچنین در سال 1984 دچار آتش سوزی جزئی شد. از این رو، این سازه در زمان خود تحت چندین عملیات تعمیر و مرمت قرار گرفت. یک پروژه مرمت سه ساله توسط اداره کل بنیادها در سال 2014 با هزینه ای نزدیک به 7 میلیون لیره انجام شد. این مسجد در 6 ژوئن 2014 و با حضور رجب طیب اردوغان، نخست وزیر وقت و سایر مقامات دولتی رسما بازگشایی شد.

بالیان ها مسجد را به سبک ترکیبی یا التقاطی مانند سایر پروژه های استانبول، طراحی کردند که شامل گرایش های احیاگر معاصر اروپایی مانند نئوکلاسیک همراه با برخی جزئیات و عناصر کلی طراحی برگرفته از سبک باروک اولیه عثمانی است. با این حال، تزئینات سنگی کنده کاری شده خاص این مسجد آن را از دیگر مساجد آن دوره متمایز می کند. این ساختمان شامل یک آپارتمان سلطنتی دو طبقه برای سلطان بوده که دارای پلان U شکل است و یک نمازخانه اصلی برای مسجد که دارای پلان مربع بوده و با یک گنبد پوشیده شده است.

نماها با ستون های مفید و درگیر با نقوش برجسته سنگی حکاکی شده تزئین گشته اند و به مسجد ظاهری پویا می دهند. دو ردیف پنجره وجود دارد که نور مسجد را تامین می کند. گنبد از بتن ساخته شده است در حالیکه از سنگ برای ساخت دو مناره باریک استفاده شد. مناره ها دارای بالکن هایی شبیه سرستون های کورینتی هستند. این مسجد در مقایسه با مساجد دیگر در آن سوی شاخ طلایی کوچک است. از نظر فضای داخلی هم مقیاس متوسطی دارد اما داخل آن جادار بوده و دارای پنجره های عریض و بلندی است که انعکاس آن را در آب می شکند و همچنین نور روز را امکان پذیر می کند.

برای ساخت محراب و منبر از مصالحی مانند سنگ های مرمر و سماق استفاده شده است. داخل گنبد با نقاشی های دیواری ترومپ لویل تزئین شده که برای اولین بار در دوره سلطنت عبدالمجید یکم به معماری عثمانی معرفی شد. نقاشی های ترومپ لویل در اینجا شامل تصاویری از پنجره های طاقچه مانند با پرده و همچنین ردیف هایی از محراب است که به سبک نئورنسانس اجرا شده اند و در عین حال عناصری از معماری و تزئینات سنتی اسلامی را در آن سبک گنجانده اند.

نمای داخلی مسجد همچنین دارای چندین تابلوی خوشنویسی است که توسط خود عبدالمجید یکم انجام شد، زیرا او در کنار سلطان بودن، خوشنویس نیز بوده است. اگر علاقمندید که هر چه بیشتر درباره جاذبه های دیدنی استانبول نظیر مسجد اورتاکوی بدانید، می توانید سری به راهنمای سفر به استانبول زده و حسابی کسب اطلاعات کنید.