روستای نجارده

نجارده روستایی از توابع شهرستان نوشهر و دهستان خیرودکنار بوده که زیر نظر اداره کل منابع طبیعی نوشهر و اداره منابع طبیعی رویان است. گفته می شود که به علت اینکه اولین ساکنان آن نجار بودند، نام نجارده برای این روستا انتخاب شده است. فاصله روستا از مرکز منطقه 10 کیلومتر بوده که به وسیله راه آسفالته به یکدیگر متصل شده اند. روستایی جلگه ای است که در دشت واقع شده و ارتفاع آن از سطح دریا 35 متر هست. از شمال به دریای خزر و از جنوب به جنگل دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران محدود شده و در حاشیه آن هم رودخانه خیرود قرار دارد.

کل عرصه روستا 140 هکتار بوده که 50 هکتار آن زمین مسکونی است. این روستا 60 هکتار زمین زیر کشت دارد که به صورت آبی است و کشت دیم ندارد. آب آشامیدنی روستای نجارده از طریق لوله کشی و آب کشاورزی آن هم از طریق کانالی که از رودخانه خیرود کشیده شده، تامین می گردد. این روستا چشمه ندارد و تنها منابع طبیعی آن آب رودخانه خیرود است. در ابتدای تشکیل، روستا تنها 5 خانوار وجود داشت. امروزه، این روستا 180 خانوار دارد که 120 خانوار به طور دائم و 60 خانوار هم موقت زندگی می کنند.

جمعیت این روستا حدود 900 نفر است که 98٪ افراد باسواد هستند و تنها تعداد کمی از افراد پیر سواد ندارند. طی 5 سال گذشته 3–2 خانوار از روستا خارج شده که علت آن یافتن شغل در شهرهای دیگر بوده است. چند خانوار هم به روستا مهاجرت کرده اند که علت آن اشتغال زایی دانشکده در این روستا بوده است. مردم نجارده از قومیت طبری هستند. اکثریت مردم روستا کشاورز بوده و تنها 5 خانوار دارای دام هستند که دامدار متحرکند. حدود 25 تا 30 خانوار هم سایر مشاغل از قبیل معلمی، نانوایی، آهنگری، کار در جنگل دانشکده و…دارند.

حدود 80٪ مردم بدون دام هستند و اکثریت مردم زمین دارند، تنها درصد خیلی کمی از مردم بدون زمین هستند. یکی از نکات جالبی که در این روستا مشاهده می شود، این است که با وجود اینکه نام این روستا نجارده بوده و شغل ساکنین اولیه آن نجاری، امروزه حتی یک نجاری هم در این روستا دیده نمی شود و تمامی مردم آن شغل پدران خود را کنار گذاشته و به کشاورزی روی آورده اند. نوع سوخت این روستا 100٪ گاز بوده و تنها در برخی اعیاد از چوب برای روشن کردن آتش استفاده می کنند. همچنین، گاهی برخی از منازل مسکونی از نفت همراه گاز بهره می برند.