موج شکن انزلی

موج شکن انزلی نام موج شکنی است که در بندر انزلی قرار دارد. قبل از اینکه موج شکن انزلی احداث گردد، کانال مابین انزلی و غازیان همانند خلیجی بود که کشتی های تجارتی به منظور تخلیه و بارگیری یا مصون ماندن از امواج و توفان دریا به آنجا پناه آورده و در اسکله ها پهلو گرفته یا روی لنگری می ایستادند. اما امواج دریا تا داخل کانال را می کوبید و به شناورهای مستقر در خلیج آسیب می رساند. از این رو، نیاز به احداث موج شکن ها احساس گردید و در نتیجه، قرارداد این بنای عظیم در سال 1274 خورشیدی بین دولت ایران و کمپانی (احداث راه انزلی قزوین) منعقد گردید.

طول موج شکن انزلی 520 متر بوده و کار ساختمان آن در سال 1914 میلادی شروع شد و در 1293 شمسی کاملا پایان پذیرفت. به منظور احداث موج شکن ها به طول 14 کیلومتر راه آهنی از کوههای پونل تالش تا انتهای غرب خلیج کپورچال در مرداب کشیده شد و سنگها از کوههای پونل استخراج و پس از تراشیده شدن به اسکله کپورچال حمل و از آنجا به وسیله کرجی های بزرگ که با قایق های موتوری یدک میشد، به محل احداث موج شکن ها و اداره بندر منتقل و تخلیه می گردید. موج شکن زیر نظر دو مهندس روسی به نامهای علی اف و پلاناتوف بنا گردید و این بنای عظیم را روی تیرهای چوبی که در کف دریا به ردیف کوبیده اند، ساخته شد.