یکی از کنیسه های مهم یهودیان که در شمال شرق تهران قرار گرفته. این کنیسه سال 1330 خورشیدی به وسیله جمعی از یهودیان کوی باغ صبا و ساکنین اطرافش (واقع در جاده قدیم شمیران) تأسیس شد. ابتدا یکی از ساکنین کوی مقدم، سلیمان رازقی با اختصاص دادن اتاقی در منزلش و قرار دادن یک سفر توراه، بنیاد این کنیسا را پی

خانه امام خمینی با مساحت 300 متر مربع در یک طبقه و در پشت حسینیه جماران دیده می شود. این ساختمان از دو اتاق، یک راهروی باریک، سرویس های بهداشتی و آشپزخانه شکل گرفته و آشپزخانه با دری به حیاطی دیگر در شمال بنا وصل می گردد. این خانه را حجت الاسلام امامی جمارانی به امام داده و ایشان هم ماهانه مبلغی را

این پل قدیمی که قبلا تنها راه ارتباطی روستاهای شمال رودخانه کن و ده کن بوده، هم اکنون در محله بهاران واقع شده و تنها عنصر قدیمی این محله به شمار میاد.

خودروهای خاندان پهلوی نیز از آثار به جا مانده ای است که قابلیت نمایش دارند. ایجاد موزه برای خودروهای کاخ نیاوران می تواند نقش مهمی در پاسخگویی به توقعات بازدید کنندگان ایفا نماید. این موزه که قبلاً از ساختمان آن به عنوان گاراژ خودروها استفاده می کردند، در یک طبقه با فضای 200 متر مربع آثاری از قبیل خ

بنای ایوان تخت مرمر یا ایوان دارالاماره یا دیوان خانه قدیمی ترین بنای کاخ گلستان تهران است و عده ای ساخت آن را به کریم خان زند نسبت می دهند. این اثر با نام عمارت تخت مرمر در تاریخ 11 بهمن 1334 با شماره 416 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این ایوان در سال 1173 بنا گردید. در دوران سلط

در قلعه سحرآمیز پارک ارم تهران 120 نوع بازی مختلف وجود دارد مانند رانندگی، تیراندازی لیزری، ماشین کوبنده و...امکان استفاده از قلعه سحرآمیز از ساعت 18 تا 24 وجود داشته و برای دسترسی به آن هم ابتدا باید کیلومتر 4 اتوبان تهران کرج را پشت سر بگذارید. آنگاه بعد از اینکه از بزرگراه ستاری عبور کردید، باید

خانه سرهنگ ایرج متعلق به یکی از ارتشیان نام آور دوران پهلوی به نام سرهنگ ایرج است. سرهنگ ایرج در دوره پهلوی اول و دوم حضور داشته و چیزی حدود 60 سال از عمر خود را در این خانه زندگی کرده است. نکته بسیار مهمی که در اینجا وجود دارد و بد نیست که به آن اشاره ای داشته باشیم، مربوط به این موضوع است که در حا

رستم باغ که بدست ارباب رستم گیو ساخته شده نمونه ای از باغ های زیبا و دیدنیه که زرتشتیان در کشورهند و چین نیز ساختن.

امیر سلیمان از شاهزاده های قاجار بوده که عمارتش را در باغی وسیع به مساحت 10000 متر مربع در جنوب شرقی تهران و نزدیک کوههای بی بی شهربانو بنا کرد. در این باغ که حدود 40 باغبان در آن خدمت می کردند، انواع میوه و زعفران و برنج کشت میشد. این منطقه در گذشته سلیمانیه نام داشت. اراضی طرح در سابق متعلق به روس

با گسترش شهر تهران در زمان ناصرالدین شاه، برج و باروی شاه تهماسبی رو خراب و با خاک آن خندق های اطراف بارو را پر کردن. بعد شهر تهران رو به تقلید از نقشهٔ شهر پاریس به صورت هندسی یک هشت ضلعی نامتساوی الاضلاع گسترش دادن و 12 دروازه در اطرافش احداث کردن و دورش رو خندق کشیدن و دروازه قزوین در ورودی خیابا

امامزاده یحیی نام بقعه ابوالقاسم عزالدین یحیی است که در کوچه ای به همین نام در محله ای حدفاصل شرقی غربی خیابان ری و خیابان سیروس (مصطفی خمینی فعلی) و شمالی جنوبی امیرکبیر به 15 خرداد (بوذرجمهری) واقع شده است. این محله بخشی از محدوده بزرگ عودلاجان قدیم تهران بوده که از خیابان ناصرخسرو تا خیابان ری ام

موزه مجلس شورای اسلامی شامل آثار هنری، نقاشی، صنایع دستی و بخشهایی مثل تاریخ مشروطیت، مجلس در قالب تصویر، سند و تندیس شخصیتهای تاریخی بوده و در جوار خانه ملت قرار گرفته است.

مدرسه و کلیسای ژاندارک مربوط به اوایل دوره پهلوی بوده و در تاریخ 20 آذر 1379 با شماره ثبت 2928 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. بنای این مدرسه در سال 1310 خورشیدی توسط نیکلای مارکوف ساخته شد. این مدرسه توسط مبلغه های مسیحی (خواهران سن ونسان دوپل) تاسیس گشت.

در انتهای غربی ضلع شمالی خانه مقدم، گلخانه ای مزین به کاشی های لعابدار قدیمی و ازاره های سنگی حجاری شده زیبا با مضمون گل و گیاه ایجاد شده است.

خانه دکتر ابتهاج (ارغوان) مربوط به اوایل دوره پهلوی دوم بوده و در تاریخ 26 آبان 1387 با شماره ثبت 23878 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. ثبت خانه ارغوان در لیست سازمان میراث فرهنگی به دلیل وجود درخت ارغوانی هست که هوشنگ ابتهاج شعر معروف ارغوان را برای آن گفت. این خانه هم اکنون در اختیار ا

خانه مهربان از بناهای با ارزش واقع در محله عودلاجان و یادگاری از شیوه معماری دوره تحول میانه (معماری معاصر) عصر پهلوی اول محسوب می شود. خانه مهربان که در حریم مصوب خانه قوام الدوله واقع شده ، دارای ویژگی ها و تناسبات خاصی است که این شیوه معماری نیازهای ساکنان زمانه خود را برآورده می ساخته است.

خانه ناصرالدین میرزا مربوط به دوره قاجار بوده و در تهران، خیابان صوراسرافیل، ناصرالدین میرزا، پلاک 16 واقع شد. این اثر در تاریخ 30 تیر 1384 با شماره ثبت 12214 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. این خانه بین سالهای 1280 تا 1285 به فرمان ناصرالدین میرزا، فرزند مظفرالدین شاه در بخش شمالی محدود

خانه حسام لشگر یکی از بناهای ارزشمند دوره قاجار بوده که با قدمت بیش از 100 سال، در محدوده بازار تهران و خیابان خیام واقع شد. این خانه به شماره 13739 در تاریخ 25 آبان 1384 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.

بعد از تالار کهن، سالنی بزرگ در مسیر بازدید قرار دارد که "دیوراما" نامیده می شود و در طرفین آن 12 غرفه تعبیه شده که با طرح های حجمی و نمایش تصاویر رنگی به طور هماهنگ، موضوعات و فعالیتهایی را که در کشور در زمینه های صنعتی، فرهنگی، محیط زیست، اقتصادی و ... صورت پذیرفته به نمایش در می آورد.

مسجد و مدرسه مشیرالسلطنه مربوط به دوره قاجار است و در تهران، کوچه تشکری موحد واقع شد. این اثر در تاریخ 25 مهر 1383 با شماره ثبت 11208 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

پارک جنگلی وردآورد یکی از تفرجگاه های محدوده غرب تهران بوده که از آن به عنوان دومین پارک جنگلی بزرگ استان تهران یاد می شود. امروزه این پارک به عنوان یک بوستان جنگلی تفریحی مورد استفاده قرار گرفته و گونه های مختلف گیاهی مثل پسته، بادام کوهی، داغ داغان، سنجد، تنگرس، گز، ارزن، سماق و سیاه دلیک هم به آن

این بوستان امکاناتی قبیل ؛ مسجد ، چادرهای اسکان موقت، امکانات امداد و نجات، ایستگاه اطلاع رسانی، گردشگری غرفه های فرهنگی،امکانات ورزشی، سرویس های بهداشتی و اهداء بسته های فرهنگی و اطلاعات گردشگری در نظر گرفته شده و با توجه به اهمیت ترویج فرهنگ دوچرخه سواری به جای وسایل نقلیه عمومی قراره بوستان قوری

عودلاجان از محله های قدیمی شهر تهران است که ساکنین آن در قدیم بیشتر یهودی بودند و از غرب به خیابان ناصرخسرو، از شرق به ری، از شمال به امیرکبیر و از جنوب به 15 خرداد محدود است. سه محله اصلی امامزاده یحیی، پامنار و ناصرخسرو را در بر می گیرد و از نظر تاریخی، به دلیل وجود بناهای تاریخی متعدد بسیار غنی ا

تندیس کوهنورد سال 1341 توسط رضا لعل ریاحی، پیکره تراش و نقاش ایرانی ساخته و سپس نصب شد. ایدهٔ ساخت این تندیس در سال 1337 از سوی حسن وجدان خوش، از کوه نوردان با سابقه ایرانی پیشنهاد شد. سرهنگ بیات، رئیس مرکز آموزش کوهستانی ارتش، مقدمات ساخت تندیس را آماده کرد و «مهام»، شهردار وقت تهران، هزینه ساخت مج

از کلارا آبکار به عنوان نخستین زن مینیاتوریست ایرانی یاد کرده اند. او در هنرستان عالی هنرهای زیبا تحصیل کرد و در تابلوهای مینیاتورش مناظر اسب سواری، طبیعت بی جان، گلها، آرامگاه خیام، عطار، شیخ احمد و همچنین برج های فیروز آبادی جایگاه ویژه ای دارد.

خانه موتمن الاطباء عمارتی تاریخی در تهران و مربوط به دوره قاجار است که متعلق به میرزا زین العابدین خان دنبلی ضرابی ملقب به موتمن الاطباء، پزشک ناصرالدین شاه بود. این اثر در تاریخ 25 اسفند 1379 با شماره ثبت 3104 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده و در خیابان پامنار، کوچه نوری زاده واقع شده ا

موزه ملی تاریخ علوم پزشکی ایران در مساحت 9000 متر مربع و به دستور امیرکبیر ساخته شد. این موزه در تیر سال 1378 شمسی در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید و به منظور ارائه کامل و جامع پیشینه طب قدیم و پزشکی نوین ایران و معرفی جایگاهش در جهان پزشکی از سال 1380 شمسی فعالیتش را آغاز کرد. آثار و اشیای به نم

سبزه میدان از میدان های مهم دارالخلافه تهران بوده و در محله بازار تهران و خیابان 15 خرداد واقع شده است. در واقع، میدان اصلی شهر در دوره قاجار بوده که به دستور امیرکبیر در سال 1268 ه‍. ق و توسط حاجب الدوله تغییراتی اساسی در بافت آن بعمل آمد و در دوره رضا شاه هم تغییراتی یافت. به گفته اعتمادالسلطنه، م

موزه صنعت برق ایران موزه ای تاریخی، صنعتی و آموزشی بوده که در 1374 با مساحتی بالغ بر 4500 مترمربع و با آب نماها و فضای سبز بسیار زیبا و دیدنی در جای اصلی یکی از قدیمی ترین نیروگاه های کشور ساخته شد. در این گنجینه اشیا و اسناد قدیمی مربوط به صنعت برق از حدود 120 سال پیش تا امروز به همراه پیشرفتهای ای

مسجد و مدرسه فیلسوف الدوله تهران را میرزا کاظم فیلسوف الدوله، پزشک مشهور دوره ناصری متوفی به سال 1323 ساخته است. این بنا در خیابان شهید مصطفی خمینی و در کنار امامزاده سید اسماعیل قرار دارد. پیرامون صحن را 12 حجره و دو ایوان احاطه کرده و در جبهه مقابل ورودی شبستانی ستون دار وجود دارد که برای برگزاری