به جایی که توده بزرگی از خاکستر بصورت طبقه طبقه، روی هم انباشته شده و بصورت تپه ای مانند دربیاد، کول تپه گفته می شه. واژه کول تپه، شکل پهلوی و آذری گل فارسیه که معنای آتش وافگر آتش و شعله آتش داره و کول در ترکی به معنی خاکستر و در کردی به معنی آتشه. در منطقه باستانی مرند بزرگ، چند تپه و کول تپه شناخ

کهن ترین مسجد آمل و کهن ترین حوزه علمیه ایرانه. سازمان میراث فرهنگی تاریخ بنای این مسجد رو سال 140هـ ق بیان کرده. بنای اصلیش متعلق به قرن سوم قمریه و گلدسته هشت ضلعی با بامی سفالین زیبا ساخته شده که بر فراز مسجد واقع شده. متعلق به قرن ششم هجری قمریه. در برخی منابع نام این مسجد، مسجد امام حسن آمده وب

برج و آرامگاه امامزاده اظهر بن علی، واقع در روستای درگزین، در فاصله 5 کیلومتری شرق شهر رزن و به فاصله 85 کیلومتری شمال شرق همدان قرار داره . این بنا از آثار قرن هشتم هجری و متعلق به دروه ایلخانانه که بعدها در سال 1056 هجری به فرمان شاه عباس صفوی تعمیر و مرمت شده .

مسجد خداداد اولین مسجد از مساجد برادران اهل تشیع در بندرلنگه، و یکی از نقاط دیدنی استان هرمزگان در جنوب ایرانه. مسجد خداداد یکی از مساجد زیبا و تاریخی شهرستان بندر لنگه ست. این مسجد در محله بازار مساح بندرلنگه قرار داره، از نظر زیبایی یکی از کامل ترین مساجد بندرلنگه به شمار می ره. محراب مسجد حاجی خد

مسجد غیاث یکی از مساجد تاریخی ومعماری بندر لنگه ست. این مسجد در وسط محله البلوکیه واقع شده. بنیان گذاریش توسط شخصی به نام حاجی غیاث بوده. در سده سیزدهم هجری قمری بنیان مسجد مذکور پایان یافته این مسجد چند بار مرمت شده وآخرین تعمیر وبازسازیش درسال 1410 هجری قمری بوده. این مسجد یه شبستان بزرگ زمستانی د

دهقان سامانی، ملقب به (سیف الشعرا)، یکی از شعرای بزرگ چهار محال و بختیاریه. او مردی عرفانی و شاعری توانا در دوران خود بوده. آرامگاه دهقان سامانی، در حدود 28 کیلومتری شمال شهرکرد و در نزدیکی پل زمانخان که بر روی رودخانه سامان ایجاد شده قرار داره.

دنیای پیرامون ما پر است از مکان هایی که آشنایی با آن ها می تواند انسان را به ریشه و اصل خود متصل کند و باعث شود که مروری بر تاریخ زندگی پیشینیان خود داشته باشد

این مسجد از آثار اواخر دوره قاجاره که در سال 1321 ه . ق - سلطنت محمد علی شاه قاجار – با نظارت جهانشاه خان افشار ، از محل اعتبارات موقوفه بقعه قیدار نبی (ع) ساخته شده. این مسجد به سبک شبستانی اجرا شده و پوشش طاق و گنبد آن بر روی ستون های سنگی استوا نه ای شکل و سر ستون هایی چهارگوش قرار گرفته. طاق ها

قلعه دیشموک یکی از این مجموعه های با ارزشه که در منطقه کهگیلویه قرار گرفته. قلعه دیشموک بر بلندای صخره ای گچی واقع شده. این قلعه در نوع خود بینظیره. در زیر قلعه آثاری وجود داره که قدیم تر از خود قلعه است وبعدها قلعه بر روی خرابه های آن آثار ساخته شده. نوع مصالح ساختمانی که در این قلعه بکار برده شده

بنایی شبستانی به ابعاد 15×20 متر است که به شیوه مساجد صفوی منطقه ساخته شده است. شبستان دارای دیوارهای آجری و ستون هایی چوبی منقش است. تاریخ بنای مسجد را با توجه به کتیبه های موجود می توان به دوره قاجاریه نسبت داد. شبستان این مسجد، از لحاظ زیبایی با مسجد میدان بناب- مربوط به دوره صفوی- قابل مقایسه اس

این بازار قسمتی از باقی مانده بازار قدیم سبزوار هست که درسال 1316 برای احداث خیابان بیهق تخریب شد. "بازار سرپوش" حدود 140 متر طول داره و در راستای شمال به جنوب قرار گرفته و در مجموع 9 مسیر ورودی و خروجی داره که چهار خروجی اون مربوط به خیابان اسرار و سه خروجی مربوط به سراهای دو در ،پنبه ای ها و هاشم

محله در قلعه یکی از محله های قدیم ابرکوهه که حتی می گن قدمتش به د.ران پیش از اسلام می رسه. نکته جالب در مورد این محله دستکند بودن بسیاری از خانه ها و معابرشه که موجب تمایز این محله از سایر بافت های تاریخی استان یزد شده. اگر به در قلعه برید با قدم زدن در کوچه پس کوچه های خاطره انگیزش، خونه هایی رو م

آب انبار کلار (میبد) در خارج از حصار قدیمی میبد و کنار مجموعه ای تاریخی ، مشتمل بر رباط شاه عباسی، چاپارخانه، یخچال و آب انبار ـ واقع شده و بر اساس کتیبه تاریخی آن در سال 1070 ﻫ . ق (دوره صفویه) ساخته شده. این آب انبار درست روبروی در ورودی کاروانسرا جای گرفته و توازن معماری زیبایی به ساباط و سردرگاه

خانه ی مجتهدی که نام آخرین مالک آن را بر خود دارد، یکی از خانه های قدیمی تبریز در خیابان جمهوری اسلامی است. خانه دو بخش مجزای شمالی و جنوبی دارد. بخش بیرونی آن با توجه به سبک معماری آن، احتمالا متعلق به اواسط دوره قاجارو بخش الحاقی متعلق به اواخر دوره قاجار است. بنای جبهه شمالی مجموعه را با توجه به

تپه شغالی مربوط به هزاره 4 تا هزاره اول قبل از میلاده و در پیشوا، شمال شهر واقع شده و این اثر در تاریخ 11 شهریور 1382 با شمارهٔ ثبت 9889 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده. این تپه که نزدیک به 5000 سال قدمت داره، از جنس خشت خام و چینه بوده.

این منزل که در محله گرمابه و در ضلع غربی مسجد خواجه یعقوب واقع شده است با مساحتی حدود 1000 متر با معماری سنتی وقدیمی با خشت وگل وآجر بنا گردیده است تا چند سال پیش این منزل مورد استفاده قرار میگرفت اما سازمان میراث فرهنگی با آگاهی بر قدمت و تاریخی بودن آن این منزل را خریداری و تعمیرات اساسی و بازسازی

در جاده تهران – قم ، درسمت شمال رود مسیله وپل دلاک ، ساختمان چهارگوش سفید رنگی قرار دارد. پلان کاروانسرا چهار ایوانی ومصالح به کار رفته درآن آجر وسنگ است . تاریخ ساخت این کاروانسرا را به دوره کریم خان زند نسبت می دهند . از پل دلاک تا تهران در حدود 19 فرسخ فاصله بود. در فاصله 30 متری این بنا، یک کارو

قلعه ی پنج برار یا تاجمیرکه محدوده ای تاریخی می باشد در کوهپایه های جنوبی کوه کاسه ماس، مشرف بر دشت مور موری واقع شده است. ویرانه های این قلعه بر بلندی های شرقی مشرف بر رودخانه پنج برار همچنان باقی است. این قلعه شامل دژ پیرامونی و بناهای داخل محوطه دژ می باشد. از بناهای داخلی قلعه به جز پی یک اتاق ،

این مناره که سالم ترین مناره اصفهانه در زمان سلجوقیان ساخته شده و الان جزء مسجد علی(ع) است. مسجد علی اوایل قرن ششم قمری یعنی اوایل حکومت سلجوقی بنا شده. این مناره 40 متری سه بخش داره و به ترتیب از پایین به بالا نازکتر و کوتاهتر می شه.

این پل آجری به طول پنجاه متر و عرض 10/4 متر، دارای سه پایه سنگی و دو دهانه ست. طاق چشمه جنوبی پل چندین بار فرو ریخته و تعمیر شده. در آخرین تعمیرات، این طاق رو با تیرآهن و آجر به صورت مسطح پوشش دادن. پایه های پل نیز سنگی و از سه بخش تشکیل شده. بخش میانی بیضی شکل و آب شکن های مدور داره و بر روی هر یک

این بنا در دویست متری گورستان تاریخی قدمگاه، یک کیلومتری دهکده بادامیار و درجنوب شرقی آذرشهر، در دل تپه ای صخره ای کنده شده. درخصوص کارکرد و تاریخ ساخت بنای اولیه اطلاعاتی در دست نیست. عده ای ازمحققان بر این عقیده اند که اینجا دراصل محرابه ای ازآیین مهری بوده که در دوره مغول به تکیه و محل اعتکاف و س

سردر «باغ فرمانفرما» با شماره 25378 سال 1388 در فهرست آثار ملی به ثبت رسید و امروزه به عنوان یکی از میراث های تاریخی این شهر که به دوره قاجاریه بر می گرده، به شمار می ره اما متاسفانه امکان بازدید عمومی از باغ فرمانفرما وجود نداره.

این بنا در مرکز شهر و درکنار رودخانه مهاباد واقع گردیده و از آثار معماری دوره صفوی است که به سال 1089ه-.ق -- دوره شاه سلیمان صفوی - به دست حکمران مهاباد، بوداق سلطان، بنا گردیده است . بنای مسجد با وسعتی حدود 1260 متر مربع با طرح مربع مستطیل، از دو بخش مسجد و مدرسه و صحن میانی تشکیل شده و دارای شبستا

پل پنج چشمه که در سه کیلومتری شرق ماکو، بر روی رودخانه «زنگمار» ساخته شده و جنوبی به منظور کوتاه کردن راه زوار کلیسای طاطائوس یا قره کلیسا بوده . این پل دارای چهار چشمه است که به احتمال زیاد در زمان احداث پنج چشمه داشته و محققان تاریخ ساخت آن را مربوط به قرن 18 میلادی می دونن .

برج منصوری مربوط به دوره قاجار است که در تاریخ 27 اسفند 1387 با شمارهٔ ثبت 26258 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

کاروانسرا یا رباط قدمگاه از جمله بناهای عام المنفعه مجموعه معماری قدمگاه هستش. این بنا از نوع کاروانسراهای تابستانی یا بازه. شامل یک میان سرا ، ایوان ها، حجره ها و غرفه هایی ست که در اطراف صحن چیده شدن و برای اقامت مسافران مورد استفاده قرار می گرفتن. در هر گوشه کاروانسرا یک ورودی به یک فضای باز مشتم

خانه میرزاابوالقاسم خان قهی که به خانه رزمجو هم معروفه،، مربوط به اواخر دوره قاجاره و در شهرستان اصفهان، بخش کوهپایه، روستای قهی واقع شده و این اثر در تاریخ 23 شهریور 1382 با شمارهٔ ثبت 10231 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده. در ضلع غربی این خانه از سردر و هشتی که گذر کردیم ، به حیاط بیرو

این تپه حدودا در مرکز بخش رومشگان واقع شده و دارای قدمتی حدود 5هزار سال قبل از میلاده. برای اولین بار توسط باستان شناسی به نام استین در سال 1320 ه.ش شناسایی و سپس مورد بررسی قرار گرفت و بعد از چند سال توسط گروه هلمز یا شخصی به نام اشمیت بررسی شد. به دلیل اتمام مجوز حفاری این گروه در رومشگان - از ح

خانه کاشانی که قدمت بنای اولیه به اواسط عصر قاجار مربوط میشود، دارای دو بخش اندرونی و بیرونی جدا از هم می باشد. فضا ها به صورت چهار طرف ساخت پیرامون حیاط ها بنا گردیده اند. ویژگی بارز معماری این خانه ایوان تابستانی و تاج نما سازی شده آن است. فضا های موجود خانه عبارتند از سرداب، شاه نشین، مهتابی و ای

مجموعه صدر خواجو مربوط به دوره قاجاره و در اصفهان، محله خواجوی اصفهان، حاشیه خیابان چهارباغ خواجو واقع شده و این اثر در تاریخ 12 آذر 1375 با شمارهٔ ثبت 1773 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده. این مدرسه هم از جمله آثار مرحوم حاج «محمد حسین خان صدر اعظم اصفهانی» است که به هنگام احداث خیابان