خانه ی مجتهدی که نام آخرین مالک آن را بر خود دارد، یکی از خانه های قدیمی تبریز در خیابان جمهوری اسلامی است. خانه دو بخش مجزای شمالی و جنوبی دارد. بخش بیرونی آن با توجه به سبک معماری آن، احتمالا متعلق به اواسط دوره قاجارو بخش الحاقی متعلق به اواخر دوره قاجار است. بنای جبهه شمالی مجموعه را با توجه به

تپه شغالی مربوط به هزاره 4 تا هزاره اول قبل از میلاده و در پیشوا، شمال شهر واقع شده و این اثر در تاریخ 11 شهریور 1382 با شمارهٔ ثبت 9889 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده. این تپه که نزدیک به 5000 سال قدمت داره، از جنس خشت خام و چینه بوده.

این منزل که در محله گرمابه و در ضلع غربی مسجد خواجه یعقوب واقع شده است با مساحتی حدود 1000 متر با معماری سنتی وقدیمی با خشت وگل وآجر بنا گردیده است تا چند سال پیش این منزل مورد استفاده قرار میگرفت اما سازمان میراث فرهنگی با آگاهی بر قدمت و تاریخی بودن آن این منزل را خریداری و تعمیرات اساسی و بازسازی

در جاده تهران – قم ، درسمت شمال رود مسیله وپل دلاک ، ساختمان چهارگوش سفید رنگی قرار دارد. پلان کاروانسرا چهار ایوانی ومصالح به کار رفته درآن آجر وسنگ است . تاریخ ساخت این کاروانسرا را به دوره کریم خان زند نسبت می دهند . از پل دلاک تا تهران در حدود 19 فرسخ فاصله بود. در فاصله 30 متری این بنا، یک کارو

قلعه ی پنج برار یا تاجمیرکه محدوده ای تاریخی می باشد در کوهپایه های جنوبی کوه کاسه ماس، مشرف بر دشت مور موری واقع شده است. ویرانه های این قلعه بر بلندی های شرقی مشرف بر رودخانه پنج برار همچنان باقی است. این قلعه شامل دژ پیرامونی و بناهای داخل محوطه دژ می باشد. از بناهای داخلی قلعه به جز پی یک اتاق ،

این مناره که سالم ترین مناره اصفهانه در زمان سلجوقیان ساخته شده و الان جزء مسجد علی(ع) است. مسجد علی اوایل قرن ششم قمری یعنی اوایل حکومت سلجوقی بنا شده. این مناره 40 متری سه بخش داره و به ترتیب از پایین به بالا نازکتر و کوتاهتر می شه.

این پل آجری به طول پنجاه متر و عرض 10/4 متر، دارای سه پایه سنگی و دو دهانه ست. طاق چشمه جنوبی پل چندین بار فرو ریخته و تعمیر شده. در آخرین تعمیرات، این طاق رو با تیرآهن و آجر به صورت مسطح پوشش دادن. پایه های پل نیز سنگی و از سه بخش تشکیل شده. بخش میانی بیضی شکل و آب شکن های مدور داره و بر روی هر یک

این بنا در دویست متری گورستان تاریخی قدمگاه، یک کیلومتری دهکده بادامیار و درجنوب شرقی آذرشهر، در دل تپه ای صخره ای کنده شده. درخصوص کارکرد و تاریخ ساخت بنای اولیه اطلاعاتی در دست نیست. عده ای ازمحققان بر این عقیده اند که اینجا دراصل محرابه ای ازآیین مهری بوده که در دوره مغول به تکیه و محل اعتکاف و س

سردر «باغ فرمانفرما» با شماره 25378 سال 1388 در فهرست آثار ملی به ثبت رسید و امروزه به عنوان یکی از میراث های تاریخی این شهر که به دوره قاجاریه بر می گرده، به شمار می ره اما متاسفانه امکان بازدید عمومی از باغ فرمانفرما وجود نداره.

این بنا در مرکز شهر و درکنار رودخانه مهاباد واقع گردیده و از آثار معماری دوره صفوی است که به سال 1089ه-.ق -- دوره شاه سلیمان صفوی - به دست حکمران مهاباد، بوداق سلطان، بنا گردیده است . بنای مسجد با وسعتی حدود 1260 متر مربع با طرح مربع مستطیل، از دو بخش مسجد و مدرسه و صحن میانی تشکیل شده و دارای شبستا

پل پنج چشمه که در سه کیلومتری شرق ماکو، بر روی رودخانه «زنگمار» ساخته شده و جنوبی به منظور کوتاه کردن راه زوار کلیسای طاطائوس یا قره کلیسا بوده . این پل دارای چهار چشمه است که به احتمال زیاد در زمان احداث پنج چشمه داشته و محققان تاریخ ساخت آن را مربوط به قرن 18 میلادی می دونن .

برج منصوری مربوط به دوره قاجار است که در تاریخ 27 اسفند 1387 با شمارهٔ ثبت 26258 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

کاروانسرا یا رباط قدمگاه از جمله بناهای عام المنفعه مجموعه معماری قدمگاه هستش. این بنا از نوع کاروانسراهای تابستانی یا بازه. شامل یک میان سرا ، ایوان ها، حجره ها و غرفه هایی ست که در اطراف صحن چیده شدن و برای اقامت مسافران مورد استفاده قرار می گرفتن. در هر گوشه کاروانسرا یک ورودی به یک فضای باز مشتم

خانه میرزاابوالقاسم خان قهی که به خانه رزمجو هم معروفه،، مربوط به اواخر دوره قاجاره و در شهرستان اصفهان، بخش کوهپایه، روستای قهی واقع شده و این اثر در تاریخ 23 شهریور 1382 با شمارهٔ ثبت 10231 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده. در ضلع غربی این خانه از سردر و هشتی که گذر کردیم ، به حیاط بیرو

این تپه حدودا در مرکز بخش رومشگان واقع شده و دارای قدمتی حدود 5هزار سال قبل از میلاده. برای اولین بار توسط باستان شناسی به نام استین در سال 1320 ه.ش شناسایی و سپس مورد بررسی قرار گرفت و بعد از چند سال توسط گروه هلمز یا شخصی به نام اشمیت بررسی شد. به دلیل اتمام مجوز حفاری این گروه در رومشگان - از ح

خانه کاشانی که قدمت بنای اولیه به اواسط عصر قاجار مربوط میشود، دارای دو بخش اندرونی و بیرونی جدا از هم می باشد. فضا ها به صورت چهار طرف ساخت پیرامون حیاط ها بنا گردیده اند. ویژگی بارز معماری این خانه ایوان تابستانی و تاج نما سازی شده آن است. فضا های موجود خانه عبارتند از سرداب، شاه نشین، مهتابی و ای

مجموعه صدر خواجو مربوط به دوره قاجاره و در اصفهان، محله خواجوی اصفهان، حاشیه خیابان چهارباغ خواجو واقع شده و این اثر در تاریخ 12 آذر 1375 با شمارهٔ ثبت 1773 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده. این مدرسه هم از جمله آثار مرحوم حاج «محمد حسین خان صدر اعظم اصفهانی» است که به هنگام احداث خیابان

این پل در سه کیلومتری کسما، از توابع صومعه سرا و در مسیر راهی واقع است که به دستور شاه عباس اول ساخته شده است. این راه از هشتپر به رشت منتهی می شد. بر همین اساس، دور از انتظار نیست که بنای پل نیز مربوط به همین دوره باشد. این پل 25 متر طول و 20/4 متر عرض دارد و ارتفاع دهنه های بزرگ آن از سطح آب به 5

مسجد رکن الملک مربوط به سدهٔ 13 ه. ق. است و در اصفهان، مجموعه تخت فولاد، خیابان فیض واقع شده است . این مسجد توسط سلیمان خان رکن الملک در سال 1325 قمری بنا شده است. کتیبه سردر مسجد و مدرسه که به وسیله محمد تقی فرزند محمد ابراهیم اصفهانی نوشته شده با خط ثلث بر زمینه کاشی خشت لاجوردی آیات قرآنی را کتا

در سریزد هم مثل سایر مناطق استانِ یزد ، آب مصرفی جهت شرب و مصارف خانگی از آب انبارها تأمین می شده است . در روستای سریزد آب انبارهایی با فرمها و الگوهای متفاوت وجود دارد که برخی از آنها هنوز مورد استفاده قرار می گیرد. آب انبارِ پایِ برج به شیوه ای خاص بنا گردیده است . این آب انبار همچنان که از نامش

کلاه فرنگی سورمق‬‎ عمارتی است با نقشه دایره ای زیبا که یکی از آثار دوره قاجاریه است و در باغچه ای در نزدیکی یکی ازمیادین مرکزی شهر سورمق قرار دارد. شکل و وسعتی درحدود 20 متر مربع دارای چهار عمارت یک طبقه بوده و روی سکویی به ارتفاع 80 سانتی متر بنا شده. کلاه فرنگی سورمق در سال 1382 توسط سازمان میراث

در 12 کیلومتری شهر نطنز و در 200 متری مسیر جاده قدیم نطنز به سمت هنجن، مزرعه به اسم عباس آباد وجود داره که در گوشه شمال غربی باغ کنونی آن بقایای کاخی از عصر صفویهبه چشم می خوره که هنوز اسکلت اصلی خودش رو حفظ کرده که بعنوان تفرجگاه و شکارگاه شاهان صفوی مورد استفاده قرار می گرفته. این بنا به شماره 58

مسجد حاج محمد حسین اردکان بخش عظیمی از بناهای تاریخی این مرز و بوم بی شک متعلق به مذهب و بناهای وابسته به دین است؛ حال دین اسلام باشد یا زرتشت. مهم اهمیت آن ها در طول تاریخ برای پیروان شان می باشد، حال کم یا بیش. می توان بی هیچ حرفی گفت زیباترین، با شکوه ترین، بی بدیل ترین و عجیب ترین بناها اماکن مذ

کافر قلعه نام دژی تاریخی است که در حدود 6 کیلومتری غرب مرکز شهر مهدی شهر بر فراز کوهی بلند که از پای آن چشمه گل رودبار می جوشد، قرار گرفته است. دیوارها و برج و باروی آن سنگ و گچ و ساروج و قسمتی از دیوارها از آجر است و پیداست که بنیاد دژ از زمان های دیرین بوده و همچنان که از اسم آن مشخص می شود بعداً

در روستای ارمو دره شهر ایلام بخشی از یک بنا در محل قبرستان باستانی ارمو باقی مانده است که به نظر می رسد آثار یک قلعه باستانی باشد.

حمام "خانم"، یادگار عصر صفوی هست که بعد از تکمیل اولین باروی تهران در سال 965 هجری قمری به دستور خواهر شاه طهماسب به همراه تکیه و مدرسه ای در بازارچه نایب السلطنه ساخته شد و در کنار مدرسه حکیم باشی قرار گرفت تا نمادی از آثار به جا مانده از عهد صفوی در تهران باشه. این حمام 70 ساله که از طرف خانواده ب

"مسجد سنجیده" در محله راه ریِ شهر قزوین قرار داره و از آثار دوره سلجوقی به شمار می ره. طاق این مسجد مخروطی شکل و بسیار بلنده. مسجد سنجیده، در دو ضلع مشرف به گذر بوده و در هر ضلع، سه راه ارتباطی داره. این مسجد، گنبدی به سبک سلجوقی، مناره کوتاه و تزیینات مقرنس در زیر گنبد داره. بنای مسجد بسیار قدیمی و

موزه های کاپیتولین، مجموعه ای از سه ساختمانه که طرحشون رو میکل آنژ ریخته و روی تپه کاپیتولین واقع شدن. تاریخ این موزه ها به سال 1471 میلادی برمی گره، هنگامی که پاپ سیکستوس چهارم، چند پیکره برنزی رو به شهر هدیه کرد، مجموعه به تدریج بزرگ و بزرگتر شد تا امروز که تعداد زیادی از مجسمه های روم باستان، ک

بنای امامزاده سید اسحاق در شرق شهر ساوه، ابتدای جاده ساوه به قم قرار داره و نشانی از هنرنمایی دوره سلجوقیان و صفویه ست. این اثر در تاریخ 12 اسفند 1315 با شمارهٔ ثبت 279 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده. این بنا دارای بقعه ای برج ماننده و سبک ساختمانش مانند بناهای عصر سلجوقیان در نیمه قرن

آب انبار شریعت در واقع از آثار دوره قاجاریه به حساب میاد. این آب انبار که از آثار باقی مونده یک کاروانسرای ویران شده است، بعدها توسط فردی به نام شریعت زاده مرمت و مورد استفاده عموم قرار گرفت. این آب انبار در بهترین نقطه شهرستان گناباد قرار داره و از یک طرف به حسینیه این شهر که خود از جمله آثار به ث