خانه های اعیانی سیراف مربوط به سده های اولیه دوران های تاریخی پس از اسلام است و در شهرستان کنگان، بخش مرکزی، شهر بندر طاهری واقع شده و این اثر در تاریخ 18 شهریور 1387 با شمارهٔ ثبت 23327 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
ولاشان نام روستایی، در 12 کیلومتری جنوب غرب اصفهانه، که امروزه یکی از محلات شهر ساحلی و زیبای درچه، در حاشیه زاینده رود محسوب می شه و خود این شهر هم زیر مجموعه شهرستان خمینی شهره. برخی معتقدند ولاشان، در اصل از نام بلاش اول اشکانی گرفته شده و در ابتدا بلاشان یا بلاشگرد تلفظ می شده و بنا بر همین قول
بنایی با سبک ویکتوریایی که مصطفی کمال آتاتورک در سال 1924 در بازدید از ترابزون در این ویلا اقامت کرده. این ویلا اتاق هایی در یادبود بنیانگذار و اولین رئیس جمهور ترکیه دارد.
خانه آل طه مربوط به دوره پهلوی است و در کوهبنان، خیابان شهید صدوقی واقع شده و این اثر در تاریخ 12 بهمن 1381 با شمارهٔ ثبت 7278 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
خانه ریسمانیان قریب به 100 سال قدمت داشته و یکی از دیدنی ترین خانه های کهن یزد به شمار می رود. حیاط میانی وسیع با فضاهایی بر گرداگرد آن، انتظام کلی این بنا را شکل داده است. انتظام فضاهای پیرامون حیاط مطابق با همان نظم و هندسه و تقارن متداول در خانه های سنتی بوده که بسیار زیبا هست. در اینجا، فضای اصل
خانه ثقه الاسلام مربوط به دوره پهلوی است و در خیابان چایکنار، پشت مخابرات واقع شد. این اثر در تاریخ 7 مهر 1381 با شماره 6147 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. میرزا علی آقا تبریزی که به ثقه الاسلام تبریزی مشهور بوده، یکی از علمای آذربایجان بود که در سال 1330 و در جریان مشروطیت توسط رو
امامزاده پیر حسین، یکی از امامزاده های واقع در استان ایلامه، که در روستای زنجیره علیا، شهرستان شیروان چرداول در دل کوه خُورمه آرمیده. این امامزاده، نوه امام موسی کاظم (ع) است که در نزد مردم از احترام خاصی برخورداره. بنای امامزاده، یکی از آثار ثبت شده استان ایلام در فهرست آثار ملی کشوره. امامزاده پیر
محلی برای زمان بندی آب کشاورزی با استفاده از ظرفی به پنگ بوده است. قدمت دیرینه ای دارند و تقریبا در ایران بی نظیر هستند. دو نمونه از آن، یکی در بیشه و دیگری در بلوار های ولی عصر در کنار جوی خارون در جنوب شرقی شهر وجود دارند.
عشرت خانه در شمال مزار عبد درون قرار گرفته و بر فراز آرامگاه دختر ابوسعید تیموری (خاوند سلطان بیگ) بنا شده. قبر بیست و سه زن و بچه در کف آن وجود داره و منظور از عشرت خانه، خانه ای ابدی برای زندگی ملکوتی و بهشتیه. این بنا که تاریخ ساختش به نیمه دوم قرن پانزدهم میلادی برمی گرده دارای یک سر درب بزرگ و
خانه اولد استیت که در سال 1713 ساخته شد و تا سال 1798 ساختمانی دولتی و مقر دادگاه عمومی ماساچوست بود، این روزها یکی از نمادهای تاریخی شهر بوستون است و به عنوان موزه در معرض بازدید عموم قرار گرفته. این ساختمان آجری با آسمان خراش های شیشه ای اطرافش که آن را محصور کرده اند به یکی از اماکن دیدنی شهر و
خانه سیگاری یکی از دیدنی ترین خانه های تاریخی یزد بوده که پنج حیاط دارد و مساحت کلش هم بیش از دو هزار متر مربع است. قدمت این اثر زیبا به اوایل دوره قاجار رسیده و فضاهای آن هم شامل سرداب، پاکنه، انبار غله، مطبخ، طویله، سرداب و...است. این خانه در تاریخ 25 اسفند 1375 با شماره 1847 در فهرست آثار ملی ایر
خانه مهرپرور دارای عرصه ای حدود 360 متر مربع است و براساس سبک معماری، شیوه طاق بندی، نوع تزئینات پیش ساخته آجری، شکل و نحوه گسترش پلان مرکزی و سقف تیرپوش میتوان ساخت این خانه تاریخی را مربوط به اواخر قاجار و اوایل پهلوی دانست. این خانه پس از تملک توسط شهرداری، در سال 1393 مرمت و تجهیز شده و به عنوان
خانه کلانتر یادگار عصر قاجار با اندرونی بسیار زیبایی است. این عمارت تاریخی اکنون تبدیل به یکی از بهترین رستوران های سمنان شده است؛ رستورانی که با ورود به آن احساس می کنید به گذشته های دور سفر کرده اید و به دوران قاجاریه رفته اید. درهای چوبی طرح دار، شیشه های رنگی، صنایع دستی قدیمی، سرو غذا با تزئینا
خانه لطفی دامغان واقع در منطقه بالا محله یکی از خانه های به جا مانده از دوران قاجار است. این عمارت زیبا که در زمان مظفرالدین شاه قاجار ساخته شده، مساحتی نزدیک به 2000 متر مربع دارد. این بنای زیبا و باشکوه دارای حیاط بیرونی و اندرونی، آب انبار، تنورخانه و خانه مستخدمان است. موزه تاریخ شهر دامغان نیز
آندره گدر یکی از معماران مطرح فرانسوی بوده که مدتی را در ایران بسر برد. محل اقامت وی در ایران خانه ای دیدنی بوده که در کنار دانشگاه تهران جای گرفته و معماری فوق العاده ای دارد؛ ساختمانی سفید رنگ که در ساختش از سبک معماری پهلوی اول بهره گرفته شد. در قسمت ورودی عمارت ستونهایی بچشم میخورند که تحت تاثیر
خانه اعیانی کیش یکی از بخش های دیدنی شهر باستانی حریره بوده و با توجه به تزئینات بنا به نظر می رسد که متعلق به دوران ایلخانیان باشد. کاشی کاری های ستاره ای بنا در خانه های سلطنتی عصر ایلخانیان دیده شده و به همین سبب آن را به خانواده ای ثروتمند نسبت می دهند. این خانه از بخشهای گوناگونی چون آشپزخانه،
بیت تاریخی امام خمینی خانه ای است که در خیابان معلم، محله یخچال قاضی شهر قم قرار دارد. این بنا نزدیک به یک قرن قدمت داشته و در سال 1335 توسط سید روح الله خمینی خریداری شد. وی تا سال 1342 در آن زندگی کرد و سرانجام در سال 1373 توسط سید احمد خمینی به بیت سید علی خامنه ای واگذار گردید. این خانه در سال 1
خانه سرخه ای مربوط به دوره قاجار است و در تبریز، خیابان ثقة الاسلام، نرسیده به درب قدیمی سرخاب قاپوسی واقع شد. این اثر در تاریخ 19 مرداد 1379 با شماره 2779 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. خانه سرخه ای در دو طبقه ساخته شده و متعلق به میرزا مهدی فراشباشی، داماد مظفرالدین شاه بود. خانه
خانه باغانی یکی از خانه های عصر قاجار در سبزوار بوده که در تاریخ 16 شهریور 1383 با شماره 11073 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. این بنا در زمینی به مساحت حدود 380 متر مربع و زیربنای 140 متر مربع ایجاد شده و دارای 2 طبقه زیرزمین و طبقه اول هست. خانه باغانی به شکل مستطیل ساخته شده و برای وا
خانه قلمبر با قدمت 200 سال خود در محله میاندره دزفول جای داشته و با شماره 7922 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد. این خانه متعلق به خاندان قلمبر و قلمبر دزفولی بوده و به چهار بخش تقسیم می گردد. این بنای دیدنی دارای 4 راهروی بزرگ بوده و کف پوش آن هم از سنگ مرمر است. سقف های خانه قلمبر با شیشه های رنگی ت
خانه مسکونی بلخاست یکی از خانه های تاریخی ایران بوده که متعلق به دوره قاجار هست و به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. صاحب آن یعنی غلامرضا بلخاست می گوید که بخشی از بنا صفوی بوده و بخش قاجاری نیز در اصل بازسازی شده بنایی صفوی است. این خانه زیبایی هایی بسیاری مانند آجرکاری های نقش بسته بر یکی
خانه شریف العلماء مربوط به دوره قاجار بوده و یکی از بناهای تاریخی محدوده مرکزی شهر تهران بشمار می رود. این خانه که از آن با عنوان خانه تاریخی افراسیاب هم یاد می شود و نزدیک به 150 سال قدمت دارد، در تاریخ 2 بهمن 1382 با شماره ثبت 10863 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. دو درخت کاج در آن وجو
خانه توماس توماسیان، تاجر ارمنی یکی از بناهای تاریخی پایتخت محسوب می شود که در محدوده مرکزی شهر واقع شد. این خانه مربوط به دوره پهلوی دوم هست. توماس توماسیان که در زمان حیات در زمینه انجام امور خیریه از جمله ساخت مدرسه فعالیت میکرد، وصیت کرد تا خانه پس از فوتش به مرکز هنری برای ارامنه تهران تبدیل گر
منزل آقای ضیاء الدین مشایخی تنکابنی
اینجا تنها یک قهوه خانه معمولی نیست، آزادگان که در گذشته حاج میرزا نام داشته، لقبقدیمی ترین قهوه خانه دوران صفوی در شهر اصفهان را دارد که برای دیدن زیبایی های آن نیاز به زمان زیادی نیز خواهید داشت. هنگامی که وارد این قهوه خانه می شوید احساس می کنید تابلو اشتباه است و وارد فروشگاه عتیقه جات یا موزه ش
خانه رضا خان یکی از عمارت های تاریخی شهر تهران محسوب می شه که مربوط به اواخر دوره قاجاره و در محدوده مرکزی شهر تهران، در نزدیکی میدان حسن آباد واقع شده.
خانه ظهیر الاسلام خانه ای قدیمی منسوب به "سید زین العابدین امام جمعه" ست که امروزه با اسم امام جمعه یا خانه سمیعی آزاد هم در بین دوستداران میراث فرهنگی نامیده می شه.تاریخ ساخت خانه ظهیرالاسلام به اوایل قرن بیستم بر می گرده. این خانه نمونه ای نادر از تلفیق معماری ایرانی و اروپایی به شمار می ره که در
خانه انصاری ارومیه در میدان امام حسین معروف به میدان گول اوسته و در امتداد خیابان مدنی 2 واقع شده. این خانه که در زمان قاجار بنا شده، متعلق به بابک جعفری بوده که بعدها به دختر ایشان و همسر سیف الله خان انصاری می رسه و به همین جهت به نام «خانه انصاری» شهرت پیدا میکنه. این بنا در مرکز حیاط و باغ بزر
اقامتگاهی زیبا و دلنشین که در بافت قدیمی شهر شیراز قرار دارد و قدمت آن به 200 سال پیش باز می گردد. این اقامتگاه را کارآفرین شیرازی، اقای پرهامی خریداری کرده و بازسازی می کند. خانه پرهامی پس از مرمت و بازسازی تبدیل به یکی از بهترین اقامتگاه های شهر شیراز شده و به دلیل دسترسی راحت به جاذبه های تاریخی
این خونه ساده و به دور از تجملات در دهه 60 توسط فرزند دکتر مصدق فروخته و تبدیل به آپارتمان شد، ولی بخشی از آن که گویا محل زندگی دکتر بوده هنوز باقیه، این بخش در اختیار دانشگاه هنر قرار داره و تا چندی پیش خوابگاه دانشجویی بچه های هنر بوده. نکته جالب در مورد این بنا، معماری ساده اونه که به روحیه مردمی