آراﻣﮕﺎه اﻣﺎﻣﺰاده ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ اﺳﻔﯿﺪان از ﺑﻘﺎع ﻣﺘﺒﺮﮐﻪ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﺑﺠﻨﻮرد اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻨﺎی آن اﺣﺘﻤﺎﻻً در دوره ی ﺻﻔﻮی ﯾـﺎ ﻗﺎﺟـﺎر ﺳـﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ .ﭘﻼن اﯾﻦ آراﻣﮕﺎه ﻣﺴﺘﻄﯿﻠﯽ اﺳﺖ و ﮔﻨﺒﺪی ﺑﺎ ﺳﺎﻗﮥ ﺑﻠﻨﺪ، ﺳﻘﻒ آن را ﭘﻮﺷﺶ ﻣـﯽ دﻫـد. اﯾـﻦ ﺑﻨـﺎ دو اﯾـﻮان دارد: اﯾـﻮان ﺷﺮﻗﯽ ﺑﺎ ﭘﻮﺷﺶ ﻗﻮﺳﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻘﺮﻧﺲﮐﺎری، ﮔﭽﺒﺮی و آﯾﯿﻨﻪ ﮐﺎری ﺗﺰﺋﯿﻦ ﺷ

تپه علی کش مربوط به هزاره 8 قبل از میلاد است و در شهرستان دهلران، 7 کیلومتری غرب شهرک موسیان، منطقه بیات واقع شده و این اثر در تاریخ 3 آبان 1379 با شماره ثبت 2976 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. تپه علی کش بین سالهای 1961 تا 1963 توسط فرانک هول و هیئت همراه کاوش گردید و نتیجه کاوش در کتا

سد خاکی برکوه، در13 کیلومتری شهر سربیشه واقع شده,سد برکوه به عنوان یکی از حوزه های آبریز درشهرستان سربیشه در تغذیه قناتهای پائین دست ، آبیاری اراضی کشاورزی روستاهای اطراف و مهار و کنترل سیلابها نقش مهمی داره. این سد که در حقیقت یک آبگیر بتونیه، به دلیل استقرار در پائین دست اراضی کشاورزی روستای برکوه

غار «امروله» یک غار عمقی با چاه های متعدد ، متشکل از 10 چاهه که عمیق ترین چاه آن بیش از 10متر عمق داره. غار امروله برای غارنوردان حرفه ای دارای جاذبه های قابل توجه بسیاری ست.

کاروانسرای حاج حیدر جانی مربوط به اواخر دوره قاجار، اوایل دوره پهلوی است و در نجف آباد، راسته ی بازار اصلی نجف آباد واقع شده و این اثر در تاریخ 24 اسفند 1383 با شماره ی ثبت 11455 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. اما به دلیل بی توجهی مسوولین شهر و بسته شدن ناودان های آن توسط بازاریان،

در ساحل جنوبی رودخانه کوچک روستای خانمرود واقع در شهرستان هریس، بقعه آجری مستطیل شکل به ابعاد 6× 5/13 متر با ازاره های سنگی و دیوارهای آجری قرار دارد که مردم محل آن را بقعه شیخ اسحاق می نامند. تاریخ احداث بنا را با توجه به گورستان مجاور و شیوه معماری میتوان به دوره صفویه نسبت داد. این بنا از سه قسمت

قلعه حصار قلعه ای تاریخی واقع در روستای حصار بخش امام حسن شهرستان بندر دیلم بوشهر و حدود 110 سال قبل توسط آقاخان لیراوی حاکم دهستان لیراوی احداث شده است. این قلعه یکی از آثارهای تاریخی و از نقاط دیدنی استان بوشهر در جنوب ایران است و بین سالهای 1295 تا1300 هجری قمری ساخته شده است

5 کیلومتر فاصله با شهر شلمزار، دارای آلاچیق کنار دریاچه پرورش ماهی که می توان خرید و کباب کرد. دریاچه دارای موجوداتی چون قورباغه، ماهی، حلزون، مار و....می باشد و جای خوبی برای تفریح است.

کوه قولی داشی در منطقه به نامهای مختلف قاراول داغی، قاراول داشی، قولی تاش، قولا داشی، گولا داشی، قولا داغی، قیبله داشی، قیبله داغی معروف است و در غرب کوه موغان داغی، در جنوب شهر گرمی مغان، در دهستان اجارود غربی و در مرز ایران و جمهوری آذربایجان واقع شد. این کوه یکی از قله های ارتفاعات اطراف روستای ت

منطقه ای تفریحی و زیبا در نزدیکی شهر

مسجد جامع اوز مربوط به سدهٔ 12 هجری قمریه و در اوز، محله قدیمی لرد میری، خیابان طاهری واقع شده و این اثر در تاریخ 25 اسفند 1379 با شمارهٔ ثبت 3393 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده.

این غار در فاصله تقریباً نه کیلومتری شرق دیشموک و در داخل تنگ فارتق واقع شده. این اثر غاری ست تقریباً مثلثی شکل که با شیبی تند به جاده و تنگ فارتق منتهی می شه . ارتفاع این غار از سطح جاده در حدود 25 متره. در بخش های بیرونی این غار بقایای ابزارهای سنگی نظیر ریزتیغه و تراشه و ... به چشم می خوره . قدمت

ساحل فوق العاده زیبای صخره ای در استان هرمزگان

پارک و مقبره شیخ سلار دیلمی، یک مقبره قدیمیست. شیخ سلار از عالمان و استادان بزرگی بود.

بنای تاریخی گنبد باز مربوط به دوره صفویه است و در بالای یکی از کوههای مجاور نطنز واقع شد. این اثر در تاریخ 22 فروردین 1346 با شماره 644 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. این بنای تاریخی در گذشته محلی برای تفریح و شکار پادشاهان صفوی بود. یکی از شاهکارهای معماری دست ساز ایرانی، ساختن بناهایی

یکی از روستاهای استان اردبیل که در بخش مرکزی شهرستان اربیل، دهستان بالغلو قرار گرفته.

روستای زیبا و کوهستانی ورچه از توابع بخش کمره شهرستان خمین، در استان مرکزی، دهستان خرم دشت واقع شده و از جنوب غربی، به کوه شیرخانی و از شمال شرقی، به کوه اوغلان پیر محدود می شه. موقعیت جغرافیایی روستا کوهستانیه و توپوگرافی منطقه از سمت غرب به شرق و از شمال به جنوب هموار می شه، که تشکیل یک دشت کوچی

سنگ نبشته: برسینه ی کوه سیاه رنگی درفاصله ی نه چندان دور ازخانقاه شیخ برهان الدین کوهبنانی غزلی عرفانی کنده شده است با خط نسخ پخته درارتفاع حدود سه متری وبه اندازه ی 70*75سانتی متر.مشخصات کتابت:حروف (پ)و(چ)با یک نقطه یعنی(ب)و(ج)وگاف بایک سرکش یعنی(ک)درج شده اند. متن کنیه برقرارزیراست: هوالفلاح چو ک

بتو (فیروزه)، روستایی از توابع بخش طاغنکوه شهرستان فیروزه در استان خراسان رضویه. بتو به معنای محل تابش نور خورشیده . نام قدیم این روستا انارستان بوده که دلیل آن وجود درختان انار زیاد در آن محل بوده. روستای بتو بر دامنه های جنوبی رشته کوههای بینالود ساخته شده و شکل پلکانی داره و از دور نمایی بسیار ز

از روستاهای استان آذربایجان شرقی که در دهستان گونی مرکزی بخش مرکزی شهرستان شبستر واقع شده است.

فرخی روستایی است در کویر مرکزی ایران واقع در شهرستان نایین دارای آب و هوایی گرم و خشک و با بیش از 3000 نفر جمعیت که از شرق به شهر خور و از غرب به روستای چاهملک و از جنوب به روستاهای جعفر آیاد و ابراهیم آباد و از شمال به کوههای کم ارتفاع فرخی محدود می شود.

این روستا در دهستان قائدرحمت قرار داره و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال 1385، جمعیت آن 205 نفر (35خانوار) بوده.

هزار جریب یک منطقه حفاظت شده با مساحت 6195 هکتار در استان مازندران و استان سمنان است. این منطقه که به دلیل داشتن جنگل های کم دست خورده هیرکانی و همچنین ضرورت حمایت از گونه های باارزش مرال، شوکا، بز و پازن از سال 1380 تحت حفاظت قرار گرفته، دارای اقلیم نیمه مرطوب معتدل است. این منطقه کوهستانی دارای در

مرتفع ترین رصدخانه ی شمال کشور

یک محیط فوق العاده در کنار رودخانه کن و یک پل زیبا بر روی رودخانه همراه با محل بازی برای کودکان و فراوانی پارکینگ برای خودرو با دسترسی بسیار مناسب

قله خشچال در سلسله جبال البرز غربی در شمال دره الموت وآبادی های زوارد شت اوان قرار گرفته است. خشچال دارای برج های بلند صخره ای با دیواره های بزرگ شمال برفچال ها و ارتفاع قابل ملاحظه اش برفراز دره الموت برروی خط الرأس اصلی البرز غربی قرارگرفته است. قله از سمت شرق توسط کوه گی جکین به قله 4250 متر سیال

در روستای محلم که ملحم نیز خوانده می شود، دو کلیسا وجود دارد. از کلیسای قدیم آن جز یک در ورودی و چند طاق نیمه فرو ریخته چیزی برجا نماند. این کلیسا مربوط به سال 1880 است و بالای سر در آن تاریخ 1895 بچشم می خورد که البته حجاری آن جدید است. این اثر در تاریخ 7 مهر 1381 با شماره ثبت 6158 به عنوان یکی از

کوه نوکی محل کوهنوردی و کوهپیمائی بسیاری از علاقمندان به طبیعت مخصوصا در روزهای تعطیل می باشد. در سمت غرب آن جاده مال روئی وجود دارد به نام گدار آهنی که سابقا محل عبور کاروان از نجف آباد به منطقه سنگ سفید و قمیشلو و دهق و علویجه و سپس گلپایگان بوده است.