در ناحیه بهشت آباد تنها یک تالاب عمده با نام تالاب دهنو وجود دارد. سطح جلویی این تالاب تقریباً خشک شده است. تالاب دهنو به علت نزدیکی به شهرهای بروجن، گندمان، شهرکرد و بلداجی و امکانات دسترسی می تواند از اهمیت تفرجگاهی بسیار زیادی برخوردار باشد. محل سراب هم به دلیل قرار گرفتن در زیر کوه، موقعیت و چشم

قلعه ایرج دژی باستانی مربوط به دوره ساسانی است و در شهرستان ورامین، دهستان بهنام و و در نزدیکی روستای عسگرآباد عباسی جای گرفت. این اثر در تاریخ 11 شهریور 1382 با شماره 9835 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. قلعه ایرج به عنوان بزرگترین قلعه خشت خام در جهان شناخته می شود. ابعاد این قلعه بزرگ

بقعه شاه قلندر در دامنه کم شیب کوه قرار دارد. این بقعه مربوط به دوره ایلخانی بوده و بنای آن 8 ضلعی است که در هر ضلع بنا، یک طاق نمای بلند آجری که دارای 4 در ورودی در چهار جهت بوده، قرار دارد. گنبد بقعه دوپوش و آجری بوده و پوشش خارجی آن به شکل هرمی شانزده وجهی هست.

ورودی تنگ لارت در جنوب روستای آبهر واقع در 2 کیلومتری جنوب شهرستان بدره قرار گرفت. جاده ای ارتباطی از جاده اصلی منشعب شده و دسترسی به داخل تنگ را راحت کرده است. پوشش گیاهی منطقه شامل جنگلهای تنک زاگرسی بوده و شهر تاریخی لارت در این تنگ قرار داشت. ارتفاع متوسط تنگ از سطح دریا در ورودی تنگ در حدود 990

قبان به قلعه ای در بخش تاریخی شهر ماکو و زیر بزرگترین کلاهک سنگی جهان می گویند. این قلعه که تاریخ ساخت آن دقیقا مشخص نیست، در بافت قدیمی این شهر با دیوارها، برج ها و باروهای بلندش دارای بخش های شاه نشین، حمام و زندان است. چشمه معروف حاجی بولاغی نیز به همراه دیگر چشمه ها در این بافت قرار دارد. در منا

منطقه شکار ممنوع بصیران در قسمتی از شهرستان اقلید در استان فارس جای دارد. این منطقه در چهار کیلومتری جنوب شهر اقلید قرار گرفته و 150،000 هکتار وسعتش هست. منطقه شکار ممنوع بصیران بخاطر گونه های نادر گیاهی و جانوری مورد حفاظت قرار گرفته و یکی از ارزشمندترین زیستگاه های حیات وحش ایران و استان فارس بحسا

منطقه حفاظت شده شیدا در استان چهارمحال و بختیاری و قسمتی از آن در استان اصفهان قرار دارد.

این برج مربوط به دوره قاجار بوده و در تاریخ 26 اسفند 1387 با شماره 26181 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

قلعه تاریخی دیشموک بر بلندای صخره ای گچی در غرب شهر دیشموک واقع شده است. سابقه آن به دوره اشکانی می رسد و در عصر قاجار بازسازی شده است. قدمت این آثار به دوره های تاریخی و اسلامی می رسد. نوع مصالح ساختمانی که در این قلعه بکار برده شده هم عبارتند از سنگ و ملات گچ که استحکام زیادی دارند. برای تامین آب

دره اندرسم دره ای است که از قسمت شمالی کوههای کندوان شروع می شود و به روستای چهار باغ منتهی می گردد. دره اندرسم در حقیقت شامل سه دره بزرگ بوده و برای رسیدن به آن دو راه وجود دارد: یکی از طریق جاده کنارگذر تونل کندوان و دیگری از طریق گچسر و روستای آزاد بر. برای حرکت از مسیر گردنه کندوان لازم است قبل

رودخانه قمرود از دامنه های شرقی رشته کوههای زاگرس سرچشمه گرفته و پس از طی مسیر در استان اصفهان، از ناحیه جنوبی وارد محدوده استان مرکزی شده و در راستای جنوب غربی به شمال شرقی از محدوده شرقی استان مرکزی خارج و به دریاچه حوض سلطان در محدوده استان قم تخلیه می گردد. شاخه اصلی و پرآب این رودخانه را رودخان

منطقه شکار ممنوع سیاه بیشه از توابع بخش کلاردشت در استان مازندران است. در این منطقه در اغلب اوقات سال مه غلیظ و سیاه رنگی همه جا را پوشانده و از این جهت آن را سیاه بیشه نامیده اند. وسعت منطقه شکار ممنوع سیاه بیشه هم 9000 هکتار است.

مقبره آقالار مراغه (موزه سنگ نگاره ها) به دستور ظل السلطان و به خاطر ارادتی که به مراد خود میر فتاح موسوی داشته، در سال 1175 هجری قمری در مراغه بنا گردیده است. در سال 1247 به وسیله حاج عباسعلی بنابی که خود نیز در این مقبره مدفون بوده، مرمت شده است. بنای چهار ضلعی و هر ضلعش 16 متر می باشد. دارای ازار

در مناسبت های مختلف مردم در ساحل جزیره هرمز گردهم می آیند و فرشی از خاک را با طرح های بکر ترسیم می کنند. حدود 3 سال پیاپی هست که به مناسبت های مختلف فرش خاکی هرمز که با استفاده از خاک های رنگارنگ جزیره ترسیم می شود، بهانه ای است تا هنرمندان گردهم آیند و نقش خاک را بر دل زمین بزنند. همه ساله مشخص نیس

کرکس نام کوهستانی است که از شهرستان کاشان تا شهرستان اردستان امتداد دارد. بلندترین قله آن قله کرکس است که در شهرستان نطنز واقع شد. سطح زیر پوشش این کوهستان در استان اصفهان بالغ بر 300 هزار هکتار بوده و حدود 8 هزار هکتار آن به عنوان منطقه شکار ممنوع انتخاب شده است. قله های کوهستان کرکس به علت ارتفاع

منطقه حفاظت شده آرک و کرنگ با وسعت ساحت 23571 هکتار در استان خراسان جنوبی واقع است. این منطقه که در 80 کیلومتری جنوب غربی بیرجند واقع شده، یکی از نواحی جنگلی و زیبای استان محسوب می‏ گردد و غالب پوشش گیاهی این منطقه را درختان بادامشک، بنه، گز و تاغ، و گیاهان دارویی همچون گل زوفا، کلپوره، شاه تره، خاک

رباط ماهی مربوط به اواخر دوره غزنویانان است و در شهرستان مشهد واقع شد. این اثر در تاریخ 6 بهمن 1354 با شماره 1223 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده و حدود 970 سال قدمت دارد. سازنده این بنا ابوالحسن محمد بن حسن ماه مردی نیکوکار از سران سامانیان بود. دختر فردوسی هم صله پدرش را صرف تعمیر این

پل گاران روی رودخانه دائمی گاران که از ارتفاعات بلند و برف گیر منطقه سرشیو مریوان سرچشمه می گیرد، ساخته شد. این جاذبه ارتباط بین دو منطقه جانوره و گاران در مریوان را فراهم می کند. این پل تاریخی در 10 کیلومتری شمال شرقی مریوان و در مسیر گاران تیژتیژ واقع شده و در زمانهای نه چندان دور ارتباط بین دو من

غار شاه بلبل در کوههای شرقی شهرستان محلات واقع شده است. این غار چشمه کم آبی دارد و از نظر مذهبی هم برای اهالی منطقه غاری مقدس به شمار می آید. بدین جهت، برخی از مردم همراه با خانواده نذورات و قربانی های خود را به پیرامون این غار برده و در آنجا بین نیازمندان تقسیم می کنند. اغلب مراجعین یک شبانه روز را

پارک قائم در امتداد رودخانه تجن و در کنار پل تجن در قسمت شرقی شهر ساری واقع شد. این پارک در سال 1379 احداث و در سال 1388 به مساحت آن افزوده گشت. مساحت پارک حدود 78000 متر مربع بوده و از سمت شمال به جنوب امتداد دارد. این پارک به سبب درون شهری بودن پذیرای مسافران زیادی بخصوص در فصل بهار و تابستان هست.

یادمان یاران دوکوهه جهت نشر فرهنگ دفاع مقدس و شناخت و ترویج معارف عاشورایی در سیره شهدا بنیان نهاده شد و تا امروز به صورت منسجم و منظم با استعانت از درگاه فیض الهی و عنایات خاصه شهیدان والامقام به فعالیت پرداخته است. فعالیت یادمان بصورت هفتگی در روزهای جمعه (6 ماهه اول سال) از اذان مغرب و عشاء الی 2

آبشارهای دره سبزرود سرایان واقع در 35 کیلومتری شمال شهرستان سرایان یکی از محل های بسیار دیدنی و ییلاقی بوده که برای کوهپیمایی و صخره نوردی مکان مناسبی محسوب می شود. برای دسترسی به آبشارهای این منطقه، از سرایان از دوراهی چرمه و جاده سد به سمت روستای نوبهار و روستای کریمو حرکت کرده و در روستای کریمو م

خانه آل طه مربوط به دوره پهلوی است و در کوهبنان، خیابان شهید صدوقی واقع شده و این اثر در تاریخ 12 بهمن 1381 با شمارهٔ ثبت 7278 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

مولانا حسن بن محمود کاشانی معروف به حسن کاشانی متخلص به کاشی از عرفا و شاعران نامی دربار سلطان محمد خدابنده بوده است. علاقه سلطان محمد به ملاحسن کاشی سبب شد که برای وی بقعه ای بسازد. گنبد بنا از نوع گنبدهای سه پوش و در نوع خود بی نظیر هست. سه دوره ساختمانی در بنا قابل شناسایی است؛ دوره اول قرن هشتم،

تپه کاووسیه مربوط به دوران پیش از تاریخ ایران باستان - هزاره سوم و 4 قبل از میلاد است و در استان تهران، شهر قدس، انتهای بلوار کاوسیه، داخل باغ ماهان واقع شد. این اثر در تاریخ 25 آبان 1387 با شماره 23873 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. از حفاری های غیرمجاز این تپه هم که بعدها آثارش ه

تنگ هیخ در شرق روستای دوراهک شهرستان دیر واقع شده و چشمه آب شیرینی در آن جریان دارد که زیستگاه چند نوع ماهی و خرچنگ است. در ورودی این تنگ یک آسیاب آبی قدیمی قرار داشته که گذشت زمان باعث ویرانی آن شده است. این آسیاب قدیمی که مربوط به دهه ها پیش می شود، متعلق به زمانی است که آب به فراوانی در تنگ هیخ د

مرخرل غاری مربوط به دوران پارینه سنگی میانی، جدید و فراپارینه سنگی بوده و در محوطه تاریخی فرهنگی بیستون واقع شد. این اثر در تاریخ 19 اسفند 1380 با شماره 4885 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این غار توسط پروفسور فیلیپ اسمیت، باستان شناس کانادایی کاوش شد و بعدها بقایای جانوری بدست آمد

منطقه حفاظت شده انگوران یکی از کهن ترین مناطق حفاظت شده ایران است که در مرز 3 استان زنجان، آذربایجان غربی و کردستان قرار گرفت. منطقه انگوران حدود 125 هزار هکتار وسعت دارد که نزدیک به 30 هزار هکتار آن پناهگاه حیات وحش انگوران و بقیه به عنوان منطقه حفاظت شده تعیین شد. حفاظت از این منطقه از سال 1349 آغ

مسجد جامع خورزوق حدود 700 سال قدمت دارد و در مرکز شهر خورزوق واقع شده است. ساختمان سلطان حضرت خورزوق حدود 200 سال قبل احداث گردیده، بر روی فراری قرار دارد و یکی از اولیا در آن دفن گردیده است.

غار مزدوران یا مزداوند در 2 کیلومتری شرق مزداوند، بین شهر سرخس و مشهد و در ارتفاعات چاهک و شورلق واقع شده است. عرض دهانه ورودی آن به 2 متر و ارتفاع آن هم به 5/2 متر می رسد. قدمت این غار به هزاره دوم پیش از میلاد رسیده و در سازمان میراث فرهنگی ایران با شماره 652 به ثبت رسیده است.