آرامگاه ستی فاطمه در واقع زنانه ترین آرامگاه ایران است، زیرا با ظرافت و زیبایی خاصی تزیین شده است.
حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی" زاده 319 خورشیدی و درگذشته پیش از 397 خورشیدی" سخن سرای نامی ایران و سراینده شاهنامه حماسه ملی ایران است. این تصاویر آرامگاه حکیم ابوالقاسم فردوسی را نشان می دهند.
میرزا محمدعلی صائب تبریزی از شاعران بزرگ ایران، در قرن یازدهم هجری و در دوره صفویه است. او در سال 1592 میلادی در شهر تبریز متولد شد و در سال 1676 چشم از جهان فروبست.
مقبره بایزید بسطامی ملقب به سلطان العارفین بزرگترین عارف قرن سوم هجری، از زیباترین مجموعه های معماری ایران است که در مسیر 190 کیلومتری سمنان به شاهرود واقع شده است.
آرامگاه عطار نیشابوری بنایی است تاریخی که در دوره تیموری توسط امیر علیشیر نوایی بر روی قبر عطار نیشابوری ساخته شد.
آرامگاه خیام نیشابوری دیده می شود.
آرامگاه خالد نبی در فاصله 90 کیلومتری شمال شهرستان گنبد کاووس در استان گلستان و در یک منطقه کوهستانی و بر فراز قله کوه " گوگجه داغ" واقع شد.
آرامگاه حضرت اویس قرنی که از صحابه بزرگ پیامبر(ص) است و بسیار مورد احترام پیامبر اکرم (ص) بوده در مسیر جاده کرمانشاه و روانسر در فاصله 35 کیلومتری شمال غربی کرمانشاه واقع شده و هر سال زائران بسیاری رو از شهرهای دور و نزدیک به سوی خود جذب می کنه. بارگاه ویس به شکل بناهای دوره سلجوقی و بر ارتفاعات کوه
عبدالسلام بن صالح بن سلیمان مشهور به خواجه اباصلت در مدینه منوره به دنیا آمده و از آنجا که جد اعلای او از هرات افغانستان امروزی است، لذا به اباصلت هروی معروف گردید. اکثر قریب به اتفاق علمای امامیه، وی را از اصحاب علی بن موسی الرضا دانسته اند. هر چند بیشتر منابع اهل سنت اباصلت را خادم علی بن موسی الر
آرامگاه ابن حسام خوسفی محل دفن ابن حسام خوسفی، شاعر سده نهم هجری در خوسف است. این بنا بر روی تپه ای سنگی قرار دارد که اطراف آن را مراتع و مزارع سرسبز می پوشاند. این آرامگاه برای اولین بار در سال 920 قمری ساخته شده و آخرین مرمت آن طبق محتوای اشعار سروده شده سردر ورودی آرامگاه، با احتساب حروف ابجد سال
رکن الدین ابوالحسن مراغی مشهور به اوحدی مراغه ای عارف و شاعر پارسی گوی نامدار و صاحب مثنوی معروف جام جم است. آرامگاه اوحدی مراغه ای در میان باغ سرسبزی در مراغه واقع شد. سنگ قبر اوحدی از سنگ کبود درست شده و بر دیوار شمالی و جنوبی آن هم نام اوحدی و تاریخ فوت که 738 ه.ق بوده، حک شده است. در سال 1352 و
بنای ساختمان آرامگاه نوساز و مربوط به دو دهه اخیر است و برپایه گزارش افراد محلی، بر آثار بجا مانده از یک بنای قدیمی تر تجدید بنا شد. در داخل ساختمان آرامگاه همه جا تصاویر امامان دوازده گانه شیعه و زیارت نامه آن ها و شعارهای مذهبی و اسلامی بچشم می خورد. در خارج از ضریح و در پای در و در میانه موزائیک
از جمله اماکن و زیارتگاه های شهر مشهد مقبره هایی است منسوب به امام زادگان بی بی صنوبر و میرسبحان ولی. این بنای تاریخی و مذهبی در 45 کیلومتری جاده مشهد، کلات به طرف سد کارده در روستای ییلاقی خواجه حسین قرار داره . این دونفر به استناد ساکنین و مجاورین در این محدوده از منسوبین به حضرت موسی بن جعفر
یکی از زیباترین و ارزشمندترین آثار تاریخی و دیدنی شهر اردستان، سنگ مزار امیر اویس بوده که مردم اردستان آن را با نام سنگ سفید می شناسند. این مکان بر روی تپه ای از خاک رس که ارتفاع آن از سطح جاده غربی در حدود 5 متر بالاتر هست و در گوشه شمال غربی کشتزارهای محله محال اردستان واقع شد. دو سنگ مرمر به صورت
از یاران امام حسن علیه السلام که به دست عمال معاویه به شهادت رسیده اند . برادر ایشان در داراب مدفون می باشد.
بقعه آقا نورالدین عراقی مربوط به 1341 خورشیدی است و در اراک و 100 متری شمال غرب بنای مصلای شهر واقع شد. این اثر در تاریخ 25 اسفند 1379 با شماره ثبت 3477 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
در فاصله 60 کیلومتری جاده مشهد، تربت حیدریه و در حاشیه جاده روی یک بلندی بنایی تاریخی دیده میشه که مزار امام زاده سید محمد علوی از نوادگان حضرت موسی بن جعفر است . درحال حاضر این مکان با امکانات نسبی و زیارتی پذیرای زایرین و مسافرانی است که در این مسیر سفر می کنند . اطراف این مکان، از درختچه های ک
زنان تاریخ ایران، نه تنها در دوره هخامنشیان، بلکه در تمام دوران ها جنبه های چندگانه ای داشته اند.
آرامگاه ارسلان جاذب که زمانی حکمران توس بوده، به همراه میل بلند کنارش، از قدیمی ترین بناهای تاریخی خراسان رضویه و نمونه جالبی از آجر کاری در معماری اسلامی محسوب می شه.در نزدیک این بنا رباط تاریخی امیر علی شیرنوایی قرار گرفته. اهمیت این بنا بیش تر به این خاطره که شاید یگانه اثر معماری دوره غزنوی در د
برای آشنایی بیشتر با تاریخچه و جاهای دیدنی ترانسیلوانیا با ما همراه باشید.
آرامگاه سعدی شیرازی یا سعدیه در ابتدا خانگاه (خانقاه) سعدی بوده که او سال های پایانی زندگیش را در آنجا گذراند و پس از فوت در همان جا دفن شد. این مکان در نزدیکی آرامگاه حافظ و مسجد نصیرالملک شیراز قرار دارد.
حافظیه محل خاکسپاری حافظ شیرازی در شیراز است. این بنا به فرمان رضا شاه به علی اصغر حکمت، وزیر آموزش و پرورش وقت و بر پایه طرحی از آندره گدار طراحی و بازسازی شد. مجری آن هم علی ریاضی، رئیس اداره آموزش و پرورش فارس و سرپرستش علی سامی بود. مقبره حافظ و پیرامونش پیشتر با نام «تکیه حافظ» شناخته میشد. حاف
آرامگاه بابا طاهر عریان مربوط به دوره معاصر است و در همدان، میدان باباطاهر واقع شد. این اثر در تاریخ 21 اردیبهشت 1376 با شماره 1870 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بابا طاهر که حدودا در اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم می زیست، از شعرا و عرفای بزرگ روزگار خویش است. او یکی از مشهورتر
بی بی شهربانو نام آرامگاهی است در شهر ری. طبق کتیبه موجود در آن و باور مردم، مقبره شهربانو همسر امام سوم شیعیان حسین بن علی و مادر امام چهارم شیعیان سجاد (ع) است. هسته اصلی بنای مزبور را در دوران ساسانی ساخته اند. از دیدگاه معماری، قسمت گوشه جنوب شرقی آن که مشتمل بر بنای چهارگوش منظم و استوار سنگی ب
آرامگاه دانیال نبی مربوط به دوران های تاریخی پس از اسلام بوده و در خیابان امام خمینی شهر شوش واقع شد. این اثر در تاریخ 24 شهریور 1310 با شماره 51 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. در مورد قبر منسوب به دانیال نبی روایت های گوناگونی نقل شد. یک روایت مسیحی نسطوری چنین می گوید که هنگام حم
آرامگاه شاه نعمت الله ولی بنایی مربوط به دوران صفویه است. این آرامگاه حدود 7 قرن قدمت دارد و هسته اولیه آن در سال 840 هجری قمری ساخته شد و کم کم گسترش یافت. این بنا 32000 مترمربع مساحت دارد و از چندین صحن تشکیل شده که شامل صحن های اتابکی، وکیل الملکی، حسینیه، میرداماد و بیگلربیگی است. بهمنیان از سلس
در شمال غربی شهر مشهد و در انتهای خیابان خواجه ربیع، آرامگاه خواجه ربیع قرار دارد. این آرامگاه به توصیه شیخ بهایی ساخته شده و متعلق به دوران صفویه است. این بنا توسط شاه عباس صفوی و به سفارش شیخ بهایی در اویل قرن یازده هجری قمری ساخته شد. اساس بنای فعلی مقبره خواجه ربیع همان است که در سالهای 1026 تا
آرامگاه سید غلام رسول در پنج کیلومتری شمال غربی چابهار قرار دارد و قدمت آن به سال 465 باز می گردد. این آرامگاه با دیواره های سفید رنگ به سبک معماری هندی دیده شده و دروازه ورودی آن در ضلع غربی بنا واقع گردیده است. پس از درب ورودی، صحن بزرگ حیاط مشاهده می شود و امامزاده در ضلع غربی حیاط واقع هست. بر پ
بقعه پیر احمد زهرنوش مربوط به سده 6 و 7 ه.ق است. این بنا در حاشیه جنوبی شهر ابهر واقع شد. این اثر در تاریخ 1 مهر 1353 با شماره 981 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. این بقعه آرامگاه سه تن از بزرگان ابهر بوده و در مجاورت بقعه هم ساختمان هایی دیده شده که امروزه از آنها به عنوان موزه باستان