مقبره آقالار مراغه (موزه سنگ نگاره ها) به دستور ظل السلطان و به خاطر ارادتی که به مراد خود میر فتاح موسوی داشته، در سال 1175 هجری قمری در مراغه بنا گردیده است. در سال 1247 به وسیله حاج عباسعلی بنابی که خود نیز در این مقبره مدفون بوده، مرمت شده است. بنای چهار ضلعی و هر ضلعش 16 متر می باشد. دارای ازار
این غار به صورت طبیعی بوده و حفره های هوا در روی سقفش وجود داره و در یکی از حفره ها بعد از 10 متر به خروجی دوم میرسه. طبق گفته اهالی در قدیم یک قبر در داخل غار وجود داشته و خود اهالی اطلاع دقیقی از وجود غار نداشته اند.
این غار طبیعی بوده و وجود استالاگمیت و استالاکتیت ها و دیگر تزئینات آهکی زیبایی خاصی به غار بخشیده. دهانه ورودی این غار به صورت عمودی بوده و فرودی 15 متری به تالار اول داره. سختی خاصی نداره ولی به دلیل عمودی بودن دهانه ورود کمی با مشکل انجام می شه.
رودخانه مردق، که در اصطلاح محلی مُردی چای نامیده می شه، از کوه های جنوبی سهند سرچشمه می گیره و پس از مشروب ساختن اراضی شرق مراغه، در قسمت علیا بطرف جنوب غربی سرازیر شده و پس از مشروب ساختن اراضی ناحیه گاودول به دریاچه ارومیه می ریزه.
کلیسای هوانس مقدس یکی از کلیساهای ارامنه کاتولیک است و نام آن برگرفته از اسم یکی از حواریون عیسی به نام یوحنا که ارامنه به آن «هوانس» می گویند. این کلیسا در داخل شهر مراغه واقع شده و تنها کلیسای موجود در این شهر است. کلیسای هوانس مراغه در دوران حکومت ایلخانان مغول از موقعیت خاصی برخوردار بود، ولی در
معبد مهر از نخستین سکونت گاه ها و معابد بشره و قدمتی بیش از 3000 سال داره. این معبد در 140 کیلومتری جنوب شرق تبریز و 6 کیلومتری جنوب شرقی مراغه در روستای ورجوی قرار داره. این مجموعه شامل قبرستان، معبد و یک محوطه تاریخیه که در زیر یک گورستان تاریخی واقع شده و با خاک برداری بخش هایی ازاون رو از دل خاک
رصدخانه مراغه بزرگ ترین رصدخانه جهان در دوره قبل از اختراع تلسکوپ بوده، این رصدخانه در سال 657 به دستور هلاکوخان نوه چنگیز خان مغول زیرنظر خواجه نصیرطوسی روی تپه ای در غرب مراغه بنا شد. ساخت این بنا 15 سال طول کشیده. رصدخانه مراغه یکی از معتبرترین رصدخانه های جهان بوده که علاوه بر رصد ستارگان یک ساز
یکی از آثار معروف مراغه؛ مقبره اوحدی مراغه ای است که محل دفن رکن الدین ابوالحسن مراغی مشهور به اوحدی مراغه ای، عارف و شاعر پارسی گوی نامدار دوره ایلخانی، صاحب مثنوی معروف جام جم است؛ که در میان باغ سرسبزی واقع گردیده. بر دیوار شمالی و جنوبی بنا؛ نام اوحدی و تاریخ فوت (738 ه. ق.) حک شده است. در سال 1
گنبد غفاریه نیز یکی دیگر از مزارهای پنجگانه شهر مراغه است . این بنا در قسمت شمال غربی مراغه، کنار رودخانه صافی چای واقع شده و تاریخ احداث آن در فاصله بین سال های 725 و 728 قمری است. گنبد غفاریه بنایی مربع و آجری است که بر بالای سکویی سنگی و سردابه دخمه ای عمیقی استوار است. در چهار زاویه آن ستون هایی
گنبد سرخ یکی از قدیمی ترین بناهای دورهٔ اسلامی در استان آذربایجان شرقیه که در قسمت جنوب غربی شهر مراغه قرار گرفته است. این بنا در سال 542 هجری در دورهٔ سلجوقیان به دستور والی آذربایجان ساخته شده است. با شروع ساخت این بنا، دوره رازی در معماری ایران به پایان رسیده و این بنا نقطه عطف و شروع سبک آذری د
گنبد کبود، که به مقبره مادر هولاکو نیز معروف می باشد در حدود 10 متری برج مدور واقع است. این گنبد به شکل منشور ده وجهی زیبایی با طاقنما و حاشیه کاری ها در دو طبقه ساخته شده است. در این برج، کتیبه ای که تاریخ بنای آن را معلوم نماید وجود ندارد ولی کارشناسان آن را مربوط به دوره سلجوقی دانسته و تاریخ بنا
برج مدوراز بناهای ساخته شده در دوره سلجوقیان در شهر مراغه است که در فاصله ده متری شمال گنبد کبود قرار دارد. بر روی کتیبه برج به خط کوفی تاریخ احداث بنا سال 563 هجری ثبت شده است ولی درباره نام بانی و مدفون داخل آن هیچ گونه اطلاعی در دست نیست و مزاری کاملاً ناشناخته است. این بنا برجی است مدوری شکل با
این بنا درخیابان خواجه نصیر، روبه روی بازار واقع گردیده و دارای صحن و شبستان ستوندار است . صحن مسجد دارای دو در و شانزده اتاق جهت سکونت طلاب علوم دینی است . شبستان مسجد درسمت جنوب صحن قرار گرفته است و 35 ستون دارد . سقف و ستون های شبستان همه چوبی و منقش هستند . مسجد متروکی نیز درجنب شبستان وجود دارد
ساختمان موزه مراغه در سال 1363 همزمان با تشکیل سازمان میراث فرهنگی کشور به موزه مقدماتی مراغه تبدیل و با آثار عرصه شده از دوره های مختلف تاریخی برای بازدید عموم افتتاح شد. این موزه در سال1375 شمسی جهت هدفمندی آثار خود و به لحاظ اهمیت نقشی که در این شهر در دوره ایلخانی داشته، به عنوان موزه تخصصی مراغ
پل مردق، در استان آذربایجان شرقی، 12 کیلومتری جاده قدیم مراغه به هشترود، در ضلع شرقی روستای مردق، بر روی مردق چای قرار گرفته. تاریخ ساخت این پل، به دوران صفوی برمی گرده، ولی شیوه معماریش مخصوصاً در چشمه ها شباهت زیادی به سبک معماری ایلخانی داره. این پل، 42 متر طول، 4.50 متر پهنا و 6.80 متر بلندی از
بنای اولیه مسجد مربوط به قرن هشتم و نهم هجری است که در دوره های بعد، چندین بار تجدید و بازسازی شده؛ به طوری که امروزه فاقد ویژگی های معماری، هنری و تاریخی است. بنای کنونی مسجد عبارت است ازدوشبستان کوچک وبزرگ و دالانی دربین آنها که در پشت آن نیز مقبره شیخ معزالدین واقع است. مسجدها هردو دارای سقف و ست
این بنا در ضلع شمالی خیابان خواجه نصیر واقع است . بنای کنونی مسجد در دوره اخیر جایگزین بنای اصلی شده و فاقد جنبه های تاریخی و هنری است. ازبنای اولیه مسجد، تنها یک ستون سنگی و دوستون چوبی مقرنس کاری برجای مانده است . ستون سنگی درسال های اخیر به موزه مراغه انتقال یافته است. ستون مزبور، استوانه ای شکل
این بنا درضلع شرقی صحن بقعه شیخ شهاب الدین اهری، دربخش جنوبی شهر، واقع گردیده و به همراه دیگر بخش های این بقعه، در دوره صفوی- به احتمال زیاد، به روزگاه شاه عباس اول- برمزار شیخ ساخته شده. مسجد، با طرح مستطیل شکل، با پوشش طاق و تویزه، مزین به گچبری، نقاشی و مقرنس کاری است. بخش عمده ای ازنمای داخلی مس
سازه ترمیم شده یک یخچال قدیمی است که امروزه از آن به عنوان یک کافه رستوران سنتی استفاده میشود.
این مسجد بزرگ و نو ساز درجانب غربی خیابان خواجه نصیر و نزدیک بازار واقع شده. بنای نخستین این مسجد ظاهرا در اوایل دوره قاجار صورت گرفته و سپس به علت خرابی، دردوره حاضر، ساختمان آن را به طرز زیبایی تجدید کرده اند. ازآثار مسجد قدیمی آقامحمدتقی، چهار قطعه پنجره چوبی است که امروزه آنها را بین قسمت فوقانی