مسجد جامع القرویین، مسجدِ "ترین" هاست. این مسجدف قدیمی ترین بنای تاریخی در فاس بوده که قدمت مناره های آن به 956 هجری قمری بر می گرده، از طرفی القرویین، مقدس ترین مسجد در کل مراکشه که تمامی برنامه های مذهبی، زیر نظر مسئولین همین بنا انجام میشه. دومین مسجد بزرگ مراکش، برای اهالی شهر بسیار مهمه و غیر م

این مدرسه، یک بنای قدیمیه که در کنار مسجد القرویین ساخته شده و اسمش رو هم از بازار عطارین که در نزدیکیش واقع شده گرفته، بازاری که در اون ادویه های معروف مراکشی و همینطور عطر فروخته میشه. ساخت این بنا رو به سلطان ابوسعید، پادشاه سلسله مارینید نسبت میدن که در سال 1323 تا 1325 اقدام به ساختنش کرده.

فاس شهر پر سر و صدا و شلوغیه، اگه بعد از کلی گشت و گذار از هیاهو خسته شدین و دلتون کمی آرامش می خواد، می تونین به این باغ زیبا برید، زیر سایه خنک درخت ها و در کنار آب روان استراحت کنین و از تماشای آسمون صاف و آبی لذت ببرین. این باغ به " واحه ی شهر " معروفه و از اونجا که خارج از شهر قرار داره، سرشار

این شهر بسیار قدیمی که در حدود 808 سال پس از میلاد مسیح بنا شده، در کنار شهر جدید فاس و دهکده فرانسوی فاس، سه قسمت اصلی شهر فاس را تشکیل می دهند. این شهر از دو جهت بسیار معروف است، یکی اینکه قدیمی ترین دانشگاه جهان به نام دانشگاه القرویین را در خود جای داده و دوم اینکه با داشتن جمعیت 156000 نفری، بز

نام ساهریج که به معنی حوض آب می باشد، به این دلیل برروی این مدرسه گذاشته شده که داخل بنا، استخر آب بزرگی وجود دارد. خود مدرسه از سه قسمت تشکیل شده، بنای اصلی و حوض، مدرسه سبعین (هفت قاری قرآن) و مهمانخانه ای که با نام " در چیاخ " شناخته می شود. مدرسه شامل 2 کلاس و همینطور 26 اتاق برای دانش آموزانی ب

دروازه آبی، ورودی شهر قدیمی بالی فاس محسوب شده و در سال 1913 مثل اکثر دروازه ها به منظور دفاع از شهر ساخته شده بود، اما بعد از توسعه و تجهیز توپخانه ها از قدرت دفاعیش کم شد و فقط جنبه زیبایی و آراستن شهر رو پیدا کرد. این بنا معماری به یاد موندنی داره، طبق معماری آفریقایی ساخته شده و در ساخت اون از ک

برج شمال در سال 1588 در ارتفاعات بسیار زیاد شهر فاس بنا شده و هدف از آن محافظت از شهر و انجام جنگ بوده، به همین دلیل تراس بنا طوری ساخته شده که وزن توپ ها و اسلحه ها را تحمل کند و در اطراف برج هم نیزه هایی برروی دیوار، کار گذاشته شده. سلطان احمد منصور، با الهام از معماری قلعه پرتغالی که در قرن شانزد

این قصر که در فهرست میراث جهانی یونسکو هم ثبت شده، قصری باستانیه که به نوعی میراث مراکش محسوب میشه، یادگار هنر آباء و اجدادی مراکشی ها که خوشبختانه بسیاری از اونها در گذر زمان حفظ شدن. ترکیب مرمر سیاه و سفید سنگ فرش قصر با سقف نقاشی شده و موزاییک های قدیمی اما زیبا، چشم بیننده رو خیره می کنه. در این

موزه ای که قبلا کاروانسرا بوده و تاجرانی که در رفت و آمد بودن، در اینجا استراحت می کردن اما الان تبدیل به موزه ای شده که اشیایی مثل ابزار نجاری، لوازم ساخته شده از چوب، دانه های چوبی تسبیح، لوازم چوبی و آلات موسیقی متعلق به قوم بربر نگه داری میشه. علاوه بر لوازم جالب، خود ساختمون هم با نمای زیباش دل

توی این موزه علاوه بر انوع لباس ها و جواهرات قدیمی که به نمایش میذاره، یه اتفاق خیلی جالب میفته و اون اتفاق اینه که محل این موزه، یه قصر قدیمیه و خونواده ای هنوز در اون زندگی می کنن و شما اجازه دارین تا از نزدیک نحوه زندگی این افراد رو مشاهده کنین، حتی اگه شانس داشته باشین، می تونین شب رو اونجا بگذر

ساختمان این موزه در قرن نوزدهم هجری به عنوان یک خانه تابستانی ساخته شد، اما در سال 1915 آن را تبدیل به موزه کردند. در این موزه، انواع هنرهای دستی زیبا رو می توانید مشاهده کنید، از مجسمه های گچی گرفته تا فرش های دستبافت، منبت کاری های چوبی و.... که بیشتر آن ها از خرابه های شهر قدیمی مِدِرساس در نزدیک