این اثر در تاریخ 17 خرداد 1378 با شمارهٔ ثبت 2354 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این پل دو قسمت شرقی و غربی شهر را به هم متصل نموده و دارای 24 چشمه طاق بوده و طول آن بیش از 350 متر، پنهای آن 5/8 متر و ارتفاع آن از کف رودخانه تا روگذر پل 8 متر است. مواد و مصالح آن در قسمت پایه ها از

پل پنج چشمه (پل یعقوبیه) مربوط به دوره صفویه و در اردبیل، روی رودخانه بالیقلو چای واقع شده و این اثر در تاریخ 28 مرداد 1348 با شمارهٔ ثبت 876 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده.

پل لیقوان مربوط به دوره قاجار است و در شهرستان تبریز، بخش مرکزی، روستای لیقوان واقع شده و این اثر در تاریخ 17 اسفند 1381 با شمارهٔ ثبت 7535 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. پل حاجی سالار لیقوان یکی از بزرگترین ومعروفترین پل های آذربایجان شرقی می باشد که درسال 1209 هجری شمسی احداث گرد

این اثر در تاریخ 17 اسفند 1381 با شمارهٔ ثبت 7938 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بند شاه علی برروی نهرداریون در جنوب شوشتر و غرب امام زاده عبدالله واقع شده است. پل شاه علی از بناهای ساسانی است که بر روی نهر داریون ساخته شده است و بهمراه پل بند لشکر در خارج از دروازه لشکر به سمت اهو

پل بکان مربوط به دوره ساسانیان است و در شهرستان بهبهان، بخش مرکزی، دهستان حومه، روستای امام رضا (ع)، روی رودخانه مارون واقع شده و در تاریخ 1 مرداد 1386 با شمارهٔ ثبت 19260 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. قسمت بیشتر این پل که در محل قدیمی شهر ارجان قرار دارد زیر آب رفته است و فقط قسم

این اثر در تاریخ 20 آذر 1379 با شمارهٔ ثبت 2914 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. پل بند گرگر بر فراز مجموعه آسیابها و آبشارها قرار دارد که مسیر رودخانه گرگر را مسدود نموده است و با بوجود آمدن اختلاف سطح، آب رودخانه به تونلهای سه گانه مجموعه هدایت می گردد. این پل بند در 800 متری پایین

این اثر در تاریخ 25 اسفند 1378 با شمارهٔ ثبت 2614 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. پل شیخ در 2 کیلومتری شمال شهر سنندج و در مسیر جاده آسفالته روستای بابا ریز و قلیچیان روی رودخانه قشلاق احداث شده است. این پل در مسیر ارتباطی سنندج به بیجار و زنجان قرار دارد.تاریخ دقیق ساخت پل و نام با

این پل بر سر راه رشت به شفت واقع گردیده و ظاهراً از آثار دوره صفویه یا قاجاریه است. طول پل حدود 32 و عرض آن 60/4 متر و ارتفاع آن – در وسط – از سطح آب 7 متر است. پل دارای یک دهانه بزرگ و دو دهانه کوچکتر با طاق جناغی است. مصالح پل آجر با ملات گچ و ساروج است. پایه های پل در جهت مخالف و موافق جریان آب د

پل تاریخی مصلی مربوط به دوره قاجار است و این اثر در تاریخ 10 مهر 1380 با شمارهٔ ثبت 4205 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

این پل در سه کیلومتری کسما، از توابع صومعه سرا و در مسیر راهی واقع است که به دستور شاه عباس اول ساخته شده است. این راه از هشتپر به رشت منتهی می شد. بر همین اساس، دور از انتظار نیست که بنای پل نیز مربوط به همین دوره باشد. این پل 25 متر طول و 20/4 متر عرض دارد و ارتفاع دهنه های بزرگ آن از سطح آب به 5

پل میرزا رسول در غرب شهرستان میاندوآب و در سه کیلومتری جاده میاندوآب به مهاباد، بر روی رودخانه سیمینه رود ساخته شده است. این پل ظاهراً توسط «میرزا رسول» در اوایل دوره قاجار ساخته شد. جهت پل شرقی ـ غربی، طول آن هشتاد متر و عرض آن 4 متر و 60 سانتیمتر و ارتفاع آن از بستر پل در چشمه وسطی 7 متر و 70 سان

پل کله نام پلی بر روی زاینده رود در نزدیکی روستای پل کله در استان اصفهان است و ارتباط دو روستای نوگوران و مدیسه را بر قرار میکند. این پل از آثار تاریخی است و قدمت آن به پیش از دوران صفویه بر می گردد. این پل که در شهرستان لنجان و 35 کیلومتری جنوب غربی شهر اصفهان واقع شده است، دارای 98 متر طول، 6 متر

بقایای این پل در نزدیکی روستای مناره بازار ، 9 کیلومتری شمال غرب صومعه سرا و بر سر راه قدیمی رشت – آستارا واقع گردیده و احتمالاً از آثار دوره صفوی است که دهانه های آن در جریان سیل های دوره اخیر منهدم شده است. براساس بقایای موجود و نقشه ارائه شده ، این پل در مجموع 66 متر طول و با احتساب جان پناه ها ،

این اثر در تاریخ 10 دی 1381 با شمارهٔ ثبت 6673 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. پل ضیا الملک در 6 کیلومتری غرب جلفا در کنار پاسگاه مرزی عباسی قرار گرفته است. این پل قبل از میلاد و در زمان اوراتوها بنا شده است و بعد ها توسط ضیا الملک نخجوانی مرمت گردید است. این پل در طول سالیان به خاط

پل پنج چشمه بناب پلی است تاریخی به فاصله 600 متر از ضلع شرقی جاده کمربندی شرق بناب که بر روی رودخانه صوفی که عرض آن در این قسمت به بیش از 60 متر می رسد قرار گرفته است. پایه ها سنگی و طاقها جناقی و با آجر چهارگوش بنا شده است. کف پل سنگ فرش و در طرفین دارای دست انداز آجری (جان پناه) به ارتفاع یک متر ا

پل کره بس مربوط به دوره پهلوی اول است و در شهرستان بروجن، بخش گندمان، دهستان دوراهان، جنوب روستای گردبیشه واقع شده و این اثر در تاریخ 25 آبان 1387 با شمارهٔ ثبت 23816 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

ایــن پل در هــفت کــیلومــتری شــرق کنگاور در مســیر جــاده کنگاور - تویسرکان در روستای کوچه (دهستان گودین) واقع شده است. تاریخ ساخت آن را به دوره سلطنت شاه عباس صفوی نسبت می دهند. نوع مصالح بکار رفته در این پل آجر ، سنگ و ملات گچ نیم کوب بوده و لاشه سنگ، قلوه سنگ و در پایه ها دارای آجر هایی به اب

پل خشتی پاشاکی مربوط به دوره قاجار است و در شهرستان لاهیجان، بخش مرکزی، دهستان لفمجان، روستای پاشاکی، بالامحله واقع شده و در تاریخ 27 اسفند 1386 با شمارهٔ ثبت 22516 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

پل نمیر مربوط به دوره صفوی است در تاریخ 1 مهر 1382 با شمارهٔ ثبت 10416 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. قوس دهانه پل به شکل جناغی و از جنس آجر می باشد. مصالح اصلی بکاررفته در پل سنگ لاشه و ملات ساروج است.به نظر می رسد قدمت این پل به قرون سوم و چهارم هجری بازگردد. اثبات این مدعا نیا

این اثر در تاریخ 15 دی 1387 با شمارهٔ ثبت 24334 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. پل آجری کرزان واقع در 10کیلومتری شمال غربی تویسرکان در روستای کرزان از توابع بخش مرکزی تویسرکان در مسیر جاده کوهستانی همدان – گنجنامه بر روی یکی از شعبات خرم رود احداث گردیده .این بنا در حدود سالهای 133

پل شیروانه مربوط به دوره پهلوی اول است و در شهرستان کامیاران، بخش مرکزی، روستای شیروانه واقع شده و این اثر در تاریخ 10 دی 1381 با شمارهٔ ثبت 6853 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

این اثر در تاریخ 25 اردیبهشت 1380 با شمارهٔ ثبت 3845 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بقایای این پل در تنگه ای معرف به دولابچه ، در کنار روستای کاکارضا و در مسیر خرم آباد به الشتر و نورآباد ، بر روی بستر رودخانه کاکارضا واقع گردیده است. این پل که به نظر می رسد از آثار دوره ساسانی باش

این اثر در تاریخ 25 اسفند 1379 با شمارهٔ ثبت 3476 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این پل در جنوب شهرستان ماکو ، در مجاورت روستای قلعه جوق بر روی رودخانه زنگمار احداث شده است . اقدمت این اثر تاریخی به دوران صفویه می رسد . پل قلعه جوق به علت اینکه بر روی بستر دره ای ساخته شده است یک د

این اثر در تاریخ 7 مهر 1381 با شمارهٔ ثبت 6405 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این پل در شمال ماکو در موقعیت ْ538 و 17 طول شمالی و ْ461 و 44 عرض شرقی در ارتفاع 1300 متر از سطح دریا در انتهای تنگه ماکو به طرف بازرگان بر روی رودخانه قره سو حدود صد متر مانده به محل اتصال رودخانه مزبور

این پل مربوط به دوره قاجاری است و در شهرستان اردل، روستای بهشت آباد واقع شده و در تاریخ 8 مرداد 1381 با شمارهٔ ثبت 5983 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این پل درعهد قاجار توسط یکی ازخوانین قدرتمند بختیاری بنام حسینقلی خان ایلخان بختیاری در شش کیلومتری شهر اردل در کنار روستای بهشت آ

این پل در 5 کیلومتری غرب بخش نوبران – از توابع استان مرکزی – بر روی یکی از شاخته های رودخانه قره سو (رود ساوه) و در مسیر جاده کاروان رو نوبران به سمت همدان واقع گردیده و احتمال می رود که از آثار دور صفوی باشد. این پل که دهانه شرقی آن به طور کامل ویران شده 62 متر طول ، 50/5 متر عرض و 5 دهانه به ابعاد

این اثر در تاریخ 2 آبان 1351 با شمارهٔ ثبت 929 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این پل نزدیک مرودشت و در مسیر شیراز- اصفهان روی رودخانه کُر بنا شده و از آثار دورصفویه است که بین سال 1021 تا 1043 هـ. ق توسط " امامقلی خان" حکمران فارس ساخته شده است. انتخاب محل احداث پل با دانش زیاد صور

پل تلخاب مربوط به دوره ساسانیان است و در شهرستان پلدختر، بخش مرکزی، دهستان جلوگیر، 500 متری غرب روستای برج کبود واقع شده و این اثر در تاریخ 28 اسفند 1385 با شمارهٔ ثبت 18471 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. پل تلخاب نام خود را از رودی که از زیر آن می گذرد گرفته است. شواهد باستان شناس

پل قلعه گردن مربوط به دوره صفوی است و در شهرستان تنکابن، بخش خرم آباد، دهستان بلده، روستای قلعه گردن واقع شده و این اثر در تاریخ 26 اسفند 1386 با شمارهٔ ثبت 21969 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

پل کال شور مربوط به دوره صفوی است و در 34 کیلومتری شمال گنآباد، بر روی رودکال شور واقع شده و این اثر در تاریخ 17 مرداد 1383 با شمارهٔ ثبت 11055 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.