این صنعت حدود 80 سال پیش از کاشان به نجف آباد وارد شد و به سرعت جای خود را باز کرد به نحوی که بعد از کشاورزی بیشترین نیروی کار داشت. تعداد زیادی حرفه از قبیل رنگ رزی، نقشه کشی، نخ تابی و پشم از این صنعت بهرمند می شدند.

قالی ها و گبه های ذوالانواری مانند پیراهن های رنگ به رنگ زنان قشقایی، موجی از رنگ های شاد طبیعت را در خود جای داده اند. زمینه اصلی این فرش ها، دشت های سرسبزی ست که سالیان دراز، تلاش و تکاپوی عشایر را به تماشا نشسته است. این بافته ها، رنگ آمیزی و طراوت خاصی داشته و نقشه های ذهنی آن ها، درواقع نوعی با

آموزش و توانمندسازی بانوان از طرح های بنیاد مستضعفان در شهر قلعه گنج است که با اجرای آن بانوان آموزش دیده در مدت یک سال حدود یکصد تخته فرش تولید می کنند.

براساس آخرین خبر و گزارش های بدست رسیده، قالی بافی در ایران قدمتی بیش از 2000 سال دارد.

براساس آخرین گزارشات منتشر شده، شرکتهای تعاونی قالی بافی در منطقه کوهمره راه اندازی شوند.