شاید زرگر رو بشه عجیب ترین روستای ایران دونست، روستایی که اهالی اون به زبان لاتین می نویسند و به رومانی صحبت می کنن. روستایی که مردمش هم ایرانین هم اروپایی. هم فارسی میتونن صحبت کنن هم ترکی، صورتشون هم شبیه آریایی هاست هم شبیه گلادیاتور ها و وایکینگ ها، بسیار مهربون و مهمون نوازند و به شدت وفادار، ت

روستای زرشک، یکی ازدیدنی ترین وخوش آب و هواترین روستاهای قزوینه، مردمانی خونگرم و بسیار زحمتکش داره. شغل اصلی مردم این روستا باغداری و دامداری بوده، که در چند سال اخیر، بخاطر ویلاها سازی های فراوان دامداری تا حدودی از رونق افتاده و این روستا به یک منطقه توریستی گردشگری تبدیل شده. اازجمله مکان های دی

روستای عبدل آباد کوهپایه واقع درشمال شرقی قزوین که دردامنه کوه شجاع الدین قراردارد و به خاطر ییلاقی بودن مکان مناسبی جهت گردش وتفریح می باشد. ورودی روستا چشمه آب که ازدل کوه بیرون می آید چشم هر بیننده ای راخیره میکند و درخت چنار کهن که جنب چشمه سایه افکنده خستگی مهمانان را می رباید.

زرآباد روستایی در شمال شهرستان قزوین و در منطقه الموت، بخش رودبار الموته. این روستا در نزدیکی دریاچه اوان واقع شده. روستای زرآباد به واسطه داشتن درخت چنار خونبار معروفه. دراطراف زرآباد، روستاهای اوان، زواردشت و ازگنین قرار گرفتن.

رشتقون، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان قزوین در استان قزوینه. این روستا در دهستان اقبال شرقی قرار داره و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال 1385، جمعیت آن 1٬531 نفر (428خانوار) بوده .

میان بر، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان قزوین در استان قزوینه. این روستا در دهستان اقبال شرقی قرار داره و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال 1385، جمعیت آن 404 نفر (116خانوار) بوده .

زرجه بستان، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان آبیک در استان قزوینه. پوشش گیاهی این منطقه بسیار غنیه و گیاهان دارویی کمیاب و باارزشی در آن رشد می کنن مثل گزنه، زنجبیل، چای کوهی، آویشن و بابونه. زرجه بستان همچنین، باغات سرسبز انگور، گردو، بادام و میوه های مختلف داره. از نظر پوشش جانوری هم زرجه بستان

از روستاهای استان قزوین، که در 15 کیلومتری شمال شرقی قزوین قرار داره و دلیل نام گذاریش هم امامزاده ایست که در این روستا دفن شده.

نجم آباد، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان قزوین در استان قزوینه. این روستا در دهستان اقبال غربی قرار داره و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال 1385، جمعیت آن 421 نفر (88خانوار) بوده.

ناصرآباد، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان قزوین در استان قزوینه. این روستا در دهستان اقبال غربی قرار داره و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال 1385، جمعیت آن 2٬748 نفر (649خانوار) بوده .

جزمه، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان آبیک در استان قزوین ایران است. این روستا در دهستان کوهپایه شرقی قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال 1385، جمعیت آن 379 نفر (104خانوار) بوده است.

هریف، روستایی از توابع بخش الموت غربی شهرستان قزوین در استان قزوینه. گیلاس ، خرمالو ، آلبالو ، گردو ، برنج ،فندق ، گندم ، البته درختان میوه متنوع در روستای هریف وجود دارد از جمله آلو ، زردآلو، گلابی ، توت ، و درختچه های خود روی برتوت .

فشک روستایی ست در دهستان رودبار، شهرستان در بخش رودبار شهرستان از شهرستان قزوین در استان قزوین. جمعیت روستا بر اساس سرشماری سال 1385 ،372نفر اعلام شده است.این روستا به دلیل داشتن هوای نسبتا سرد و مطلوب،جاذبه های گردشگری و توریستی،محصولات ارگانیک و طبیعی و به خصوص مردم خوب و دلنشین و مهمان نواز هواره

این روستا در دهستان شهیدآباد قرار داره و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال 1385، جمعیت آن 410 نفر (94خانوار) بوده.

باورس روستایی قدیمی و خوش آب و هوا از توابع شهر قزوینه. این روستا در 15 کیلومتری شرق شهر قزوین و در فاصله 2 کیلومتری از شمال بزرگراه تهران- قزوین واقع شده. مرحوم دهخدا در لغتنامه به نقل از فرهنگ جغرافیای ایران در باره باورس گفته که دهی از دهستان های حومه بخش مرکزی قزوین، در 16 هزار گزی شرق مرکز بخش

اردبیلک، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان قزوین در استان قزوینه. این روستا در دهستان اقبال غربی قرار داره و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال 1385، جمعیت آن 801 نفر (231خانوار) بوده.

روستای آشنستان بیش از دو هزار و پانصد نفر جمعیت داشته در 15 کیلومتری شرق شهرستان قزوین واقع شده. دروازه آشنستان از آثار مربوط به دوره قاجاره که در سال 1384 به ثبت ملی رسیده.

از روستاهای استان قزوین، که در جموب شرقی قزوین، نزدیک آزادراه قزوین-کرج قرار گرفته.

بهجت آباد (آبیک)، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان آبیک در استان قزوین ایران است که 15 کیلومتری شهرستان آبیک واقع گردیده است. این روستا در دهستان کوهپایه شرقی قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال 1385، جمعیت آن 350 نفر (110خانوار) بوده است. مردم این آبادی به مهمان نوازی شهره بوده و ب