در کیلومتر 15 سیرجان بین راه سیرجان و قلعه ی سنگ، بقعه علی بن محمد بن ابراهیم بن موسی بن جعفر(ع) واقع شده که علاوه بر شرافت و امامزادگی در تقوی و علم و فضیلت هم ممتاز بوده. او در سال 201 هجری قمری مقارن هجرت امام رضا(ع) از طریق اهواز و فارس به قصد دیدار آن حضرت به این سامان میان و مردم از حضورش کسب

در روستای ابراهیم آباد رضوی در سه کیلومتری جنوب غربی قلعه سنگ دو بقعه به نام امامزاده حسنین (ع) وجود داره. در مورد این دو امام زاده گفته اند : شخصی معتمد و مومن به نام حاج زین العابدین که مورد اعتماد و اعتنای اهالی بوده در عالم خواب مشاهده می کنه که پارچه ای سبز رنگ از آسمان، در مکانی که اکنون بقعه

این بی بی از فرزندان امام هفتم شیعیان موسی بن جعفر و جزو چهار دختر ایشان که به نام فاطمه بوده و هر کدام دارای لقب جداگانه هستند می باشد. مرقد این امامزاده که مامن و ماوای شیفتگان و ارادتمندان ساحت مقدس اهل بیت عصمت وطهارت بوده و همواره حاجت های بسیاری از مومنین رو براورده می کنه، در 150 کیلومتری جنو

زیارتگاهی بیرون دروازه ناصریه و متصل به خیابان ناصریه ست، این محل در قدیم معروف به پیرسنگی بوده و در کوچیکی از سنگ هم داشته گذشته از زرتشتیان، مسلمان ها هم به این محل باور دارند و با پاکی نیت نیازهای خود رو از این محل می خوان . چنین معروفه که هنگام هجوم افغان ها به کرمان، شب رو در کنار خندقی که نزدی

زیارتگاهی ست در شمال شهر کرمان، این محل رو باغچه بوداغ آباد می خونن. جشن فرخنده سده و آتش افروزی این جشن در این محل برپا می شه. این محل باغی داره که دو ساختمان با حوض نسبتا بزرگ و آشپزخانه ای که تنور آن محل پخت نان و فضای آن برای پخت آش و سیروگ در روزهای مهرایزده. چند سال قبل تالاری از دهش رشید نیک