درست همزمان با واقعه عاشورا، هنگامی که خبر قیام امام حسین به مردم استرآباد گرگان رسید، آن ها با ادوات جنگی آن زمان که چوب، نیزه و صلاح سرد بود سوار بر اسب، برای کمک به اما حسین راهی کربلا شدند، اما در میانه راه و نزدیکی قم، خبر شهادت امام در کربلا را شنیدند، مردمانی که برای یاری امام خود به دیاری دیگر می رفتند، سیاه پوش شدند و تمام راه را تا شهر خود، برای امام و یارانش عزاداری کردند. دسته چوبی ها هم که این روزها، در شب دوازدهم محرم، که شب سوم شهادت امام حسین(ع) است از بعضی محلات قدیم گرگان مانند سبزه مشهد، سر پیر، دباغان و میخچه گران دسته چوبی عازم محلات دیگر می شوند، نمادی از همان واقعه است. در این مراسم که قدمتی به بلندای عاشورا دارد، در هر محله چندین مشعل روشن می شود و نوای مدد یا علی عزاداران را دور هم جمع می کند تا با چوب و یا نی ای به طول یک متر که در دست گرفته در مسیرهایی خاص نوحه خوانده و سینه زنی کنند. شاه بیت مراسم آنان نیز " ما غلامان علی/ چوُ به دوران مِزَنیم/ تیر بر فرق یزید نامسلمان مِزَنیم " است.