روستای ساتیاری

روستای ساتیاری یکی از روستاهای زیبایی بوده که در شهر پاوه واقع شده و علیرغم تعدد روستاهای جذاب و دیدنی در این شهر، ساتیاری زیبایی های ویژه و منحصر بفردی دارد که می توانند در جذب گردشگران موثر واقع شوند. برای مثال، بافت پلکانی و سنتی این روستا که زیبایی آن را دوچندان کرده، جذابیت خاصی برای گردشگران دارد. همچنین، در سفر به این مورد از زیباترین روستاهای استان کرمانشاه، برنامه های مفرحی همچون پذیرایی با غذاهای ارگانیک، گشت داخل روستا و برپایی نمایشگاه محصولات بومی هم در انتظار شما خواهند بود.

این روستا در حدفاصل 25 کیلومتری شهرستان پاوه و در دهستان شیوه سر قراردارد و نزدیک ترین روستا به بخش باینگان محسوب می شود. ساتیاری طبیعتی چهار فصل دارد و از آب و هوای بسیار مطبوعی برخوردار است. دامنه های روستا در فصل زمستان سفید پوش و در فصل بهار پر از درختان متنوع هستند. محصولات باغات روستا میوه هایی مانند گیلاس، هلو، زردآلو، آلو، گلابی، انگور و انجیر بوده و باید بدانید که اکثر درختان آن هم درختان گردو، بادام و انگور هستند. باغات انگوری که در دور تا دور روستا قرار دارند، زیبایی آن را دوچندان می کنند.

روستای ساتیاری تا چند سال گذشته بافتی کاملا قدیمی داشت اما از حدود 4 سال پیش تا به حال تقریبا اکثر خانه ها بازسازی و تعدادی خانه جدید هم به روستا اضافه شده اند. در حال حاضر، روستای ساتیاری بیش از 200 ساختمان دارد. جاده منتهی به این روستا تا 100 متری آسفالت شده و از آنجا به بعد سنگ فرش است. یکی از مهمترین اقداماتی هم که به منظور فعالیت های گردشگری در ساتیاری شکل پذیرفت، طرح اقامتگاه بومگردی اکوکمپ ساتیاری است که مورد موافقت سازمان میراث فرهنگی استان قرار گرفت.

تهیه سقز در ساتیاری هم بسیار جالب هست. در فصل تابستان مردان این روستا به صورت دو یا سه نفره به کوههای اطراف می روند و هر دسته در محدوده خود مستقر می شوند. هر گروه یک استادکار و یکی دو نفر کارگر دارد که هر کدام وظایف خاصی برعهده دارند. مرحله اول کار این است که از خاک مناسب کوهستان گل تهیه می کنند و آن را آنقدر به زمین می کوبند که گل مناسب برای تهیه قالب آماده شود. در مرحله دوم، استادکار شروع به ایجاد شیارهایی در درخت ون می کند که در زبان محلی روستا به آن "له له" می گویند. علت ایجاد شیار در درخت، گرفتن شیره آن است که به این شیره سقز می گویند. پس از تمام شدن کار شیارها، نوبت آن است که قالب های گلی ساخته شده را در زیر شیارها قرار دهند.

حال، وقت نگهبانی و مراقبت از قالب هاست. پس از گذشت 10 الی 15 روز باید شیار دوم را بر روی شیار اول ایجاد کرد، چرا که شیره شیار اول خود به خود کم می شود. در زبان محلی به شیار دوم، "دو له له" می گویند و بعد از 10 روز، دیگر نوبت به ایجاد شیار سوم می رسد. اکنون پس از گذشت 7 روز از ایجاد شیار سوم، استادکار و کارگران شروع به کندن قالب ها و برداشت سقز می کنند و آن را در ظروف مخصوصی که به آن ده ساو می گویند، جمع آوری می کنند. حال برای تصفیه سقز، توری های مخصوصی را جلوی نور آفتاب پهن کرده و سقز را روی آن می ریزند تا آشغال و اضافات آن تصفیه شوند.