روستای ساتیاری پاوه؛ نگین سبز و زیبای رشته کوه های زاگرس

روستای ساتیاری پاوه یکی از روستاهای زیبایی بوده که در شهر پاوه واقع شده و علیرغم تعدد روستاهای جذاب و دیدنی در این شهر، ساتیاری زیبایی های ویژه و منحصر بفردی دارد که می توانند در جذب گردشگران موثر واقع شوند. برای مثال، بافت پلکانی و سنتی این روستا که زیبایی آن را دوچندان کرده، جذابیت خاصی برای گردشگران دارد. همچنین، در سفر به این روستا، برنامه های مفرحی همچون پذیرایی با غذاهای ارگانیک، گشت داخل روستا و برپایی نمایشگاه محصولات بومی در انتظار شما خواهند بود. با ما در این مقاله جذاب و خواندنی همراه شوید تا شما را با تعدادی از جاهای دیدنی روستای ساتیاری آشنا کنیم.

ساتیاری کجاست؟

این روستا در حدفاصل 25 کیلومتری شهرستان پاوه و در دهستان شیوه سر قراردارد و نزدیک ترین روستا به بخش باینگان محسوب می شود. ساتیاری طبیعتی چهار فصل دارد و از آب و هوای بسیار مطبوعی برخوردار است. دامنه های روستا در فصل زمستان سفید پوش و در فصل بهار پر از درختان متنوع هستند. محصولات باغات روستا میوه هایی مانند گیلاس، هلو، زردآلو، آلو، گلابی، انگور و انجیر بوده و باید بدانید که اکثر درختان این روستا، درختان گردو، بادام و انگور هستند. باغات انگوری که در دور تا دور روستا قرار دارند، زیبایی جاهای دیدنی روستای ساتیاری را دوچندان می کنند.

گرده

گرده، منطقه ای کوهستانی با آب و هوایی بسیار خنک و طبیعی در روستای ساتیاری است. دامداران این روستا در فصل بهار به این منطقه زیبای کوهستاتی کوچ کرده و به مدت دو تا سه ماه در گرده سکونت می کنند. پیشنهاد می کنیم که اگر به روستای ساتیاری پاوه سفر کردید، بازدید از گرده را به هیچ عنوان از دست ندهید.

ساتیاری از دیدگاه دهخدا

ساتیاری (اِخ ) دهی است از دهستان جوانرود، بخش پاوه شهرستان سنندج، واقع در 12 هزار گزی جنوب باختری پاوه و 10 هزار گزی باختر راه اتومبیل روی شهرستان کرمانشاه به پاوه. کوهستانی و سردسیر است، از آب چشمه مشروب می شود و محصول آن غلات، توتون، لبنیات و پشم و روغن هستند. 388 تن سکنه دارد که به زراعت و گله داری اشتغال دارند و راه آن اتومبیل روست.

تهیه سقز در ساتیاری

در فصل تابستان مردان بصورت دو یا سه نفره به کوههای اطراف می روند و هر دسته در محدوده خود مستقر می شوند. هر گروه یک استادکار و یکی دو نفر کارگر دارد که هر کدام وظایف خاصی برعهده دارند. مرحله اول کار این است که از خاک مناسب کوهستان گل تهیه می کنند و آن را آنقدر به زمین می کوبند که گل مناسب برای تهیه قالب آماده شود. در مرحله دوم، استادکار شروع به ایجاد شیارهایی در درخت ون می کند که در زبان محلی روستا به آن "له له" می گویند. علت ایجاد شیار در درخت، گرفتن شیره آن است که به این شیره سقز می گویند. پس از تمام شدن کار شیارها، نوبت آن است که قالب های گلی ساخته شده را در زیر شیارها قرار دهند.

حال، وقت نگهبانی و مراقبت از قالب هاست. پس از گذشت 10 الی 15 روز باید شیار دوم را بر روی شیار اول ایجاد کرد، چرا که شیره شیار اول خود به خود کم می شود. در زبان محلی به شیار دوم، "دو له له" می گویند و بعد از 10 روز، دیگر نوبت به ایجاد شیار سوم می رسد. اکنون پس از گذشت 7 روز از ایجاد شیار سوم، استادکار و کارگران شروع به کندن قالب ها و برداشت سقز می کنند و آن را در ظروف مخصوصی که به آن ده ساو می گویند، جمع آوری می کنند. حال برای تصفیه سقز، تورهای مخصوصی جلوی نور آفتاب پهن کرده و سقز را روی آن می ریزند تا آشغال و اضافات آن تصفیه شوند.

بافت روستا

روستای ساتیاری پاوه تا چند سال گذشته بافتی کاملا قدیمی داشت، اما از حدود 4 سال پیش تا به حال تقریبا اکثر خانه ها بازسازی و تعدادی خانه جدید به روستا اضافه شده اند. در حال حاضر، روستای ساتیاری بیش از 200 ساختمان دارد. جاده منتهی به ساتیاری تا 100 متری روستا آسفالت شده و از آنجا به بعد سنگ فرش است. ویژگی های منحصر بفردی که توانستند این منطقه را به یک مقصد گردشگری بی نظیر تبدیل کنند، مواردی هستند چون معماری سنگی، پلکانی و همنوا با طبیعت، فرهنگ میهمان نوازی و میهمان پذیری کم نظیر و همچنین سبک زندگی روستایی و طبیعت بکر و زیبای آن. یکی از مهمترین اقداماتی که به منظور فعالیت های گردشگری در ساتیاری شکل پذیرفت، طرح اقامتگاه بومگردی اکوکمپ ساتیاری است که مورد موافقت سازمان میراث فرهنگی استان قرار گرفت.