دشت شیمبار

شیمبار دشتی سرسبز در شمال شرق استان خوزستان و در مسیر جاده اندیکا به شهرکرد است. شیمبار در مسیر اصلی کوچ عشایر بختیاری از مناطق گرمسیری خوزستان به سوی کوهرنگ و مناطق سردسیری در استان چهارمحال و بختیاری هست. این دشت در فاصله 30 کیلومتری قلعه خواجه، 100 کیلومتری مسجد سلیمان و 225 کیلومتری اهواز جای دارد. دشت شیمبار از شرق به کوه دمه، از جنوب غرب به چال منار، از جنوب به کوه قلندر و کوه دلا و از شمال شرق به منطقه للروکتک و کوههای بلند و پربرف کینو و لیله متصل است.

پیکرشناسان زمین دلیل ایجاد دشت شیمبار را زمین لغزشی که در اواخر عصر یخبندان و نزدیک به 10000 سال پیش رخ داد، می دانند. از شواهد ریخت شناسی و ژئومورفولوژی دشت شیمبار چنین بر می آید که پس از این زمین لغزش، دریاچه بسیار بزرگی تا ژرفای 100 متر و چندین کیلومتر پهنا تشکیل گردید ولی سرانجام از طریق یک مسیر زیرزمینی در پل نگین آب دریاچه تخلیه شد. تمامی مردم ساکن شیمبار از قوم لر و ایل بختیاری و از طوایف موری، کتکی، للری، گمار و شیخ برون عالی هستند.

پوشش گیاهی منطقه از درختان بلوط، بادام کوهی، مهلو، ارزن، کیکم (افرا)، اسفندان، بنه، کلخنگ و جاز تشکیل شده است. دشت شیمبار پوشیده از درختان خودرو مانند توت، سیب، انگور، انجیر و جاز هست. حیات وحش آن هم در گذشته چنان مملو از خرس، پلنگ، گرگ، کفتار، گله های گراز و پرندگان عظیم الجسه مانند عقاب و کرکس بود که کمتر کسی جرئت ورود به قلب جنگل شیمبار را داشت. متأسفانه امروزه به علت حضور شکارچیان غیرقانونی حیات وحش و چرخه اکوسیستم این دشت تضعیف شده است.

مردمان شیمبار و نواحی آن از ایلات کوهنشین بختیاری محسوب می شوند و قرنهاست به کار دامداری و کشاورزی مشغول هستند که خود اساس نوع زندگی و ممر معیشت آنها است. امروزه به علت کمی نزولات آسمانی، فقر مراتع، گرانی علوفه و بیماری گسترده درختان بلوط نگهداری و پرورش احشام کاری بسی دشوار و پر هزینه است که کفاف مخارج زندگی آنها را نمی دهد. کار زراعت هم به علت دیم کاری و کوهستانی بودن منطقه در درجه دوم قرار دارد. پیچ و خم آب هایی که از کوهستان ها جاری می شود و زمین های شیب دار کار آبیاری و زراعت مکانیزه را با سختی مواجه کرده است. صنایع دستی و تولیدات دامی و سوغات محلی منطقه عبارتند از چوقا بافی، گلیم باقی، قالی بافی، دوختن لباس های محلی، پنیر محلی، کشک، قارا، عسل و نان تیری.