امامزاده احمد بیمرغ یکی از جاذبه های مذهبی خراسان رضوی به شمار می رود

جاذبه ها/ براساس خبرهای بدست آمده، امامزاده احمد بیمرغ یکی از جاذبه های مذهبی خراسان رضوی به شمار می رود.

در 35 کیلومتری گناباد، بنایی تاریخی به نام امامزاده احمد بیمرغ وجود دارد که از تاریخ دقیق پایه گذاری آن هیچ سندی موجود نیست و تنها سرنخ تاریخ شناسان سنگ قبری است که تاریخ آن به 1053 ه.ق باز میگردد و مرحوم حاج حسن علی بیک در قرن سیزدهم آن را مرمت کرد.

بنا بر روی یک سکوی هشت گوش آجری به ارتفاع یک متر قرار گرفته است. نقشه بنا همانند سکوی زیر آن، هشت گوش نامنظم و در حقیقت مربعی بوده که چهار گوشه آن را بریده و سطحی با چهار ضلع بزرگ در جهات اصلی و چهار ضلع کوچک در جهات فرعی بوجود آورده ‏اند که اندازه هر کدام از آنها با دیگری متفاوت است ولی بطور متوسط طول اضلاع بزرگ 5/7 و طول اضلاع کوچک 5/5 متر هست. بخش‏های مختلف این بنا عبارتند از 1. تالار مربع به ضلع 60/6 متر در وسط و چهار درگاه در چهار ضلع آن. 2. چهار ایوان هر یک به پهنای حدود 75/3 و عمق بیش از 5/2 متر در چهار جهت اصلی و طاق‏نماهای نامنظم بین آنها، ایوان ضلع غربی فعلا دارای 35 سانتی‏متر عمق و فاقد درگاه است که احتمالا انتهای آن، بعد از اتمام بنا به صورت اتاق مستطیل شکلی مجزا گردید. 3. پلکان بنا در انتهای ایوان جنوب غربی منظور شده است.

مزار امامزاده احمد روی هم رفته به شکل برج مقبره ه‏ای هشت ضلعی بوده که شامل پایه ایوان‏ های هشت‏گانه با قوس ‏های جناغی است و ارتفاع آنها از کف تا زیر طاق در جهات اصلی حدود 5/5 متر هست. سطح پایه نزدیک 10 سانتی‏متر از جداره و قوس ایوان ‏ها برجسته‏ تر است و به این ترتیب، به نظر می رسد که ایوان در یک نغول مستطیل قرار داده شده است. در بالای نغول‏های مزبور و انتهای پایه‏ ها یک حلقه قرنیز آجری به ارتفاع 75 سانتی‏متر که نزدیک 10 سانتی‏متر جلوتر آمده، تعبیه گردیده است. گنبد بنا با کمک گوشواره ‏ها به بلندی چهار متر استوار هست. بلندی این گنبد تقریبا نوک تیز نسبت به قسمت اصلی بنا که ارتفاع آن بیش از هفت متر است، کوتاه به نظر می رسد. شاید سازندگان بنا قصد داشته ‏اند در فرصت مناسب گنبد دیگری را در بالای آن قرار دهند.

دیوارهای داخلی بنا، دارای نقاشی و طرح‏ های اسلیمی و یک قرنیز به ارتفاع 40 سانتی‏متر است. بر بالای این بخش نیز منطقه تغییر حالت مربع به مدور به ارتفاع حدود 5/2 متر که شامل چهار گوشوار و نقاط بین گوشواره است، قرار دارد. مصالح بکار رفته در بنا ساده بوده و در کتیبه ورودی بنا، به مرمت آن در قرن سیزدهم اشاره شده است. آینه‏ کاری بقعه در سال 1379 ه ش انجام گرفته و ضریح نقره ‏ای و آب‏ طلای زیارتگاه در وسط بقعه نصب گردید. در شمال صحن تعداد هشت زائرسرا و دفتر آستانه و همچنین سرویس‏ های بهداشتی احداث گردیده است. این بنا به شماره 3498 و در تاریخ 5/9/1380 به ثبت آثار ملی و تاریخی رسید.