وضعیت نامعلوم خانه موزه لرزاده نگرانی هایی را ایجاد کرده است

ایسنا/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده، وضعیت نامعلوم خانه موزه لرزاده نگرانی هایی را ایجاد کرده است.

در انتهای یکی از کوچه های بهار شیراز در خیابان شریعتی تهران، خانه ای با معماری مدرن و معاصر بچشم می خورد؛ خانه ای که محلی ها از نام و نشانش چیزی نمی دانند و شاید تنها معماری نامتقارن آن به چشمشان آمده باشد. خانه استاد حسین لرزاده ـ معمار معاصر ـ که بعد از فراز و نشیب هایی از سال 1398 به عنوان موزه به حیات خود ادامه داده است.

این روزها اما خانه لرزاده که میان ساختمان های بلند محصور شده، در بلاتکلیفی بسر می برد و معلوم نیست چه سرنوشتی در انتظارش است. از ابتدای سال درهای این موزه را بدون اطلاع رسانی به روی مردم بسته اند و شهرداری که مالک آن است، بی سر و صدا به باسازی آن پرداخته و تا کنون نیز پاسخگوی وضعیت خانه لرزاده نبوده است. در طول مدتی هم که درهای این خانه بسته شده، نگرانی ها و واکنش ها نسبت به وضعیت نامعلوم آن بیشتر شده است، با این وجود شهرداری بدون توجه به این واکنش ها همچنان به کار خود ادامه می دهد. بررسی و پرس و جوهای میدانی حاکی از این است که درهای خانه لرزاده دیگر قرار نیست به عنوان موزه به روی مردم باز باشد و شاید دفتری برای استقرار نیروهای اداره شهرسازی شود.

محلی ها می گویند درهای خانه از روزهای ابتدایی سال 1401 بسته شده و هیچکس اجازه بازدید از خانه موزه لرزاده را ندارد. جلوی در اصلی آن خاک و آجر ریخته اند و کارگران حدود دو هفته ای است از سوی شهرسازی مسئول شده اند که نمای بیرونی آن را باسازی کنند. کارگران نیز از ماجرای خانه لرزاده و سرنوشت آن خبری ندارند و می گویند که فقط مسئول باسازی این خانه هستند و حتی نمی دانند که با پایان باسازی قرار است درهای موزه باز شود یا خیر؟

این خانه سه طبقه با نمای آجری را حسین لرزاده، یکی از استادان بزرگ معماری در دوران معاصر با سبک و سیاق خود و تلفیقی از معماری مدرن و سنتی، برای سکونت خود و خانواده اش در دهه 30 طراحی کرد که تا واپسین لحظات زندگیش در آنجا سکونت داشت. این معمار طراح و مجری آرامگاه حکیم ابوالقاسم فردوسی، سردر بانک شاهی (بانک تجارت کنونی) و مسجد اعظم قم بوده و حتی در مرمت و تغییر بخش هایی از حرم امام حسین (ع) در شهر کربلا فعالیت داشته است.

پس از مرگ لرزاده (سال 1383) سرنوشت دیگری برای این خانه رقم خورد و با هدف ایجاد موزه در همان سال به تملک شهرداری درآمد، اما سالها طول کشید تا در این خانه تاریخی را به عنوان موزه به روی مردم باز کند و در این سالها کاربری های دیگری همچون کافی شاپ و گلخانه را تجربه کرد. سرانجام بعد از 15 سال به عنوان خانه معماری ایران در مهر 1398 افتتاح شد.

دو سال بعد از آنکه خانه لرزاده توسط شهرداری خریده شد، به ثبت ملی رسید. شاید این اتفاق خاطرها را برای حفظ این خانه جمع میکرد، اما تعرض به این خانه جور دیگری رقم خورد. با این بهانه که خانه لرزاده حریم اختصاصی ندارد، اطراف آن شروع به ساخت و ساز کردند و با ایجاد ساختمان های بلندمرتبه حریم آن را کور کردند. حتی درباره یکی از این ساختمان های هفت طبقه که در نزدیکی خانه لرزاده قرار دارد، شورای شهر تذکراتی داد و خواستار تخریب ساختمان هفت طبقه شد. اداره میراث فرهنگی تهران هم در واکنش به آن گفت که این خانه تاریخی حریم اختصاصی نداشته است، برای همین در زمان ساخت و ساز در حریم آن از میراث فرهنگی استعلام نگرفته اند.