ییلاق سوباتان یکی از زیباترین مناطق ییلاقی کشور است

ایسکانیوز/ براساس آخرین خبر و گزارش های منتشر شده، ییلاق سوباتان یکی از زیباترین مناطق ییلاقی کشور است.

ییلاق سوباتان از سرسبزترین و زیباترین ییلاق های کشور است که در 22 کیلومتری شهر لیسار از توابع تالش و در 36 کیلومتری شمال غرب تالش قرار دارد. اطراف این ییلاق را طبیعتی زیبا و چشم نواز احاطه کرد بطوریکه در شرق آن جنگل های تالش، در غرب، ییلاق های اردبیل و در شمال، رودخانه لیسار قرار دارد. ییلاق سوباتان از جاهای دیدنی تالش است و در شمال غرب شهرستان تالش قرار دارد. این ییلاق پوشیده از چمنزار و گلزار و مملو از چشمه های گوارا و دام ها و اسب هایی است که به این طرف و آن طرف می روند. کلبه های قدیمی با پنجره های چوبی منظره بی نظیری بوجود آورده اند که تصور چنین منطقه ی بکری در ایران، شاید دور از ذهن باشد. روستایی که در آن خبری از دکل برق و آنتن های موبایل و آلودگی صوتی نیست.

دمای اکثر شهرهای گیلان معمولا به زیر صف نمی رود اما این ییلاق که در ارتفاعات 1900 تا 2500 متر از سطح دریا قرار دارد با وزش بادهایی که از سمت شمال می وزند در تابستان هم خنک است. زمستانهای سرد این محل باعث می شود که ساکنان دامدار آن در اواخر پاییز از این محل کوچ و به دامنه های البرز و کناره های دریای خزر بروند. ویژگی های منحصر بفرد این ییلاق گردشگران زیادی را در فصل تابستان به این محل می کشاند، برای اسکان گردشگران هیچ هتل رسمی وجود ندارد و گردشگران در خانه های ساکنان می مانند. این ییلاق بسیار سنتی است، در داخل آن گاز وجود ندارد و برای تامین برق به جای دکل برق از موتورهای برق استفاده می شود. ساکنان دامدار و عشایر آن در چادر و خانه های کاهگلی زندگی می کنند و تعدادی از آنها به شغل مغازه داری روی آورده اند تا مایحتاج ساکنان و گردشگران را فراهم کنند.

سوباتان در ارتفاع 1900 تا 2500 متری از سطح دریا قرار گرفته است؛ به همین دلیل زمستان هایی بسیار سرد دارد و حتی در تابستان ها هم در برخی نقاط مرتفع هنوز لکه های برف بچشم می خورد. این روستا به دشت های شقایقش نیز شهرت دارد.

در وجه تسمیه سوباتان چنین می گویند که «سو» در زبان تالشی به معنی «گلپر» و «وتون» به معنی «روییدن» است و از آنجا که گلپر در قسمت های مختلف این ییلاق می روید، نام آن را «سووتون» گذاشته اند که به مرور زمان به سوباتان تغییر کرده است. در روایت دیگری آمد که در زبان ترکی «سو» به معنی آب و «باتان» به معنی محل فرو رفتن است، پس سوباتان محل فرو رفتن آب می شود. در سوباتان چشمه ای وجود داشته که آب آن پس از جوشیدن از دل خاک، دوباره در زمین فرو می رفته است.