رمضو خوانی یکی از رسوم مردم خراسان جنوبی در ایام ماه رمضان است

ایسنا/ براساس آخرین خبرهای منتشر شده، رمضو خوانی یکی از رسوم مردم خراسان جنوبی در ایام ماه رمضان است.

مردمان خراسان جنوبی در گذشته و در طول ماه رمضان برای انجام مناسک مذهبی آداب خاصی را رعایت میکردند. بعضی از این آداب بصورت خواندن شعر و آوازهای دسته جمعی بود و بعضی دیگر به صورت دورهمی های کوچک و ساده. رمضو خوانی یکی از این رسوم است.

در بیرجند، سربیشه، قائنات و نهبندان و بخشهایی از سیستان و بلوچستان رسم بر این بوده که در شبهای ماه رمضان، بعد از افطار، عده ای از جوانان به در خانه دوستان و همسایگان مراجعه کنند و ترانه هایی را دسته جمعی بخوانند تا صاحب خانه به آنها نقل و نبات یا هدیه بدهد. به این اشعار در اصطلاح محلی، «رمضانی یا رمضونی» می گفتند. نمونه ای از این شعرها بدین صورت است:

رمضو آمد، با سیصد سوار

چو به ور دشته تو روزه بدار

روزه می گیرم، لاغر می شوم

گر نمی گیرم، کافر می شوم

رمضو آمد، مهمونش کنی

بز و بزغاله به قربونش کنی

رمضو یارب، یارب رمضو

رمضو آمد، خوش نوم خدا

ای سرا از کنه رو ور روزه

سه دختر دره که مخمل دوزه

رمضو یارب، یارب رمضو

رمضو آمد، خوش نوم خدا

ای سرا از کنه دلن دراز

ما طمع درم، بشقاب پیاز

رمضو یارب، یارب رمضو

رمضو آمد، خوش نوم خدا

ای سرا از کنه رو ور باده

دو پسر داره که نودوماده

رمضو یارب، یارب رمضو

رمضو آمد، خوش نوم خدا

ای سرا از کنه خش خش می آیه

طبق پسته و کشمش می آیه

رمضو یارب، یارب رمضو

رمضو آمد، خوش نوم خدا

ای سرا از کنه حوض پر گلو

ما طمع داریم، بشقاب پلو

رمضو یارب، یارب رمضو

رمضو آمد، خوش نوم خدا

بی بیوک ورخیز تا سحر خورم

نن پلو ده با شکر خوریم

رمضو یارب، یارب رمضو

رمضو آمد، خوش نوم خدا

رمضو خوانی به این ترتیب بود که اعضای گروه جلو در هر خانه که می رسیدند، برای کسب اطمینان از حضور اهل خانه، یک نفر را مأمور می کردند تا با صدای بلند بگوید: «رَمِزُاْنی مارْ وَاْ مِدِیْ یا وَرْ خُانِمْدِ» به معنای «رمضانی ما را می دهید یا بخوانیمش؟» و اگر در خانه کسی بود و چیزی به آنها میداد به در خانه همسایه بعدی می رفتند و اگر احساس میکردند که کسی در خانه هست و جوابی نمی دهد، شروع میکردند به رمضانی خواندن. این رسم، مدتها پیش در فهرست آثار ملی کشور با شماره 811 به ثبت رسید.