کاخ چهل ستون یکی از زیباترین بناهای تاریخی قزوین به شمار می رود

ایسنا/ براساس آخرین خبرهای منتشر شده، کاخ چهل ستون یکی از زیباترین بناهای تاریخی قزوین به شمار می رود.

راضیه رحمانی، کارشناس بنیاد ایران شناسی اظهار کرد: عمارت چهل ستون یا کلاه فرنگی که در زمان شاه طهماسب در شمال مجموعه کاخ های سلطنتی قرار داشت، اغلب محل پذیرایی شخصیت های مهم خارجی بود که در زمان این پادشاه و پادشاهان دیگر خصوصاً شاه عباس اول به دربار دولت صفوی می آمدند و شرح این پذیرایی ها در کتب تاریخی آن زمان و نوشته های سیاحان اروپایی نیز آمده است.

وی خاطرنشان کرد: این عمارت ساختمان دواشکوبه ای است که در چهار سوی آن چهار خیابان احداث کرده بودند. خیابان جنوبی از دیگر خیابان ها طولانی تر و وسیع تر و بسیار تمیز و پاکیزه بود و به حیاط نادری منتهی می شد و در 2 سوی آن مانند دیگر خیابان ها درختان چنار سایه گستر بودند.

کارشناس بنیاد ایران شناسی ادامه داد: حوضی در شمال عمارت قرار داشت که همواره آب از آن به وسیله نهر داخل کلاه فرنگی و سپس داخل حوض جنوبی می شد و به جانب حیاط نادری میرفت، این عمارت تا پیش از سال 1300 قمری به کلاه فرنگی شاه طهماسب معروف بود و به احتمال قوی مرحوم سعدالسلطنه حاکم قزوین در فاصله سالهای 1306 تا 1312 قمری آنجا را تعمیر اساسی کرده و آن را به نام چهل ستون خوانده است.

وی بیان کرد: ازاره عمارت را با سنگ و بقیه را با آجر ساخته اند و بندکشی کرده و لچکی های طاق نماها را با کاشی زینت داده اند و باقی با گچ سفید شده است. پوشش اشکوب اول با طاق آجریست و اشکوب دوم نیز با آجر ساخته شده و روی آن را با گچ سفید کرده اند ساختمان اشکوب دوم تالار بزرگ مرتفعی است که از هر سمت ارسی های پهن و پنج چشمه بلندی در وسط دارد و در وسط آن در کار گذارده اند. راه طبقه بالا در آغاز در مشرق بود. همان گونه که اکنون هست ولی در فاصله سالهای 1306 تا 1350 شمسی از طرف شمال با ساختن پلکان ها راهی به سوی طبقه بالا گشوده بودند که پس از تبدیل شدن عمارت به موزه آن پلکان ها را برچیدند.

رحمانی بیان کرد: هر 2 اشکوب عمارت دارای غلام گردشی یا ایوان است که طبقه زیرین با ستون مدور و طاق آجری است و اشکوب بالا را تیرهای چوبی صاف و ظریف کار گذارده اند. سقف غلام گردشی بالا و تالار قاب بندی است و پوشش آن خرپشته است و فاصله طبقه اول و دوم یعنی طاق طبقه اول و کف طبقه دوم ظاهرا دارای سه پوشش است.

کارشناس بنیاد ایران شناسی اشاره کرد: طبقه زیر یک اتاق در وسط و چند اتاق کوچک در اطراف آن است و حوضی از مرمر در وسط دارد. بر بدنه دیوارها نقاشی بوده که در دوره قاجار روی آنها را گچ کشیده اند که پس از اختصاص یافتن تمام عمارت به موزه مشغول بیرون آوردن آن نقش و نگارهای لاجوردی و زرین از زیر لایه های گچ هستند. این بنا در حال حاضر به عنوان موزه خوشنویسی مورد استفاده قرار گرفت.